Alle inzendingen van Ineke Dijkhuis

noem me bij mijn naam zeg me dat ik besta vertel me alles wat ik niet wil vergeten vertel me niets als ik het niet meer wil weten noem me bij mijn naam ik zal je zeggen waar ik ben laat me vertellen over mijn nieuwe wereld laat me vertellen hoe fijn het daar is laat me vertellen dat ik mijn oude wereld niet meer mis…

emoties opgesloten achter tralies zwalkend van links naar rechts en weer terug gevoelens gevangen in piekerend denken zoekend naar een uitweg verlangend naar vrijheid…

De trieste muziek raakt het onderbewustzijn  heel voorzichtig aan…

de wind die niet waaide duwde mij omver de zee die niet kabbelde trok mij naar zich toe de golven die niet deinden smeten me terug de wind die hard waaide pakte me op hij bracht me naar de zon…

Vlieg als een vogel de horizon tegemoet. Zorgeloos en vrij.…

in het land van niemand wonen vele mensen het land van beperkingen leer ermee te leven het land van ziekte uitzichtloos uitbehandeld in niemandsland spreekt ieder zijn eigen taal zoekend naar lotgenoten die hun taal verstaan zoekend naar hoop begrip medeleven er is geen weg terug naar het leven dat geleefd…

Vroeg in de morgen  glinsterende dauwdruppels  parels in het gras…

stille tranen getuigen van verborgen verdriet huilende gedachten daar waar niemand het ziet verlangen druppelt naar binnen vermengd met heimwee ooit is er het weten ooit is er rust ooit ga je op weg…

Het late zonlicht speelt een licht- en schaduwspel met de boomblaadjes…

mijn lege handen wil ik vullen met uren die van mij zijn alleen van mij de uren vliegen voorbij ze laten me eenzaam achter wacht, wacht toch, wacht op mij verloren uren vandaag, gisteren alle dagen van mijn leven verdriet opgesloten in verdwenen uren ik wacht, wacht, wacht al zo lang en omarm troostend het kwetsbare…

Zal ik ooit durven te kiezen voor mijzelf zonder schuldgevoel zal ik durven ‘nee' te zeggen Zal het me ooit niets meer kunnen schelen wat anderen van me vinden zal ik leren om dat naast me neer te leggen Ik kan proberen mezelf te zijn ik kan proberen blij te zijn met mij Maar zal ik ooit leren mijn twijfel en onzekerheid te…

Er zijn elke dag wel ergernissen, hoe vaak is iets weer leeg of is net op. En moet je steeds wat openen of vullen, bijvoorbeeld zout, suiker, koek of drop. En dan de telefoon, die gaat vaak over, net als je heel druk bezig bent. Je hebt eigenlijk geen tijd om te praten. Is dit misschien iets wat u herkent? En het internet ligt er ook weer…

herdenk de doden herdenk oorlogsslachtoffers  herdenk ze steeds weer…

Er zijn  vele soorten verdriet en vele soorten  pijn Er is verdriet dat met de jaren slijt en er is verdriet dat zal  blijven knagen Er is pijn die voorbijgaat  en er is pijn die nauwelijks is te dragen Maar hoe wanhopig en uitzichtloos je leven ook kan zijn toch zal eens het moment komen waarop al je verdriet en al je pijn…

Laat perfectie los en geniet van de schoonheid van imperfectie …

Terug naar de bron terug naar in den beginne waar het ooit begon Terug naar het toen het onbeschreven blad voordat alles gebeurde Terug naar het moment voordat je koos voordat je besloot Terug naar de tijd dat je zocht naar wie je was naar wat je wilde Terug naar de tijd dat je dacht dat je het gevonden had en…

ik luister naar de stilte van de nachten ik hoor het gefluister van mijn gedachten en plotseling schreeuwt binnen in mij van alles zich uit maar ik verbreek niet mijn stilte uit angst voor het onbegrepen geluid…

spannende wedstrijd  hond pakt riem, kijkt baasje aan tijd voor blokje om…

in haar spiegel woont een stem ik voel me ellendig zegt ze het kan altijd erger zegt de stem kijk om je heen zie de ellende van zovelen luister naar de verhalen van mensen in nood kijk naar het nieuws en huiver dat is heel erg maar je eigen pijn en verdriet voel je het meest zegt ze verdriet en pijn horen bij de mensheid…

Jezus is gekruisigd  maar uit de dood opgestaan Jezus is gekruisigd  en naar zijn vader gegaan  Jezus  wordt gekruisigd Want van zijn lijden hebben we weinig of niets geleerd Zijn evangelie  wordt met voeten getreden  en dagelijks onteerd Maar hij blijft  met de mensen begaan en wij? We kunnen zelfs niet in de schaduw…

als kind dacht ik later als ik groot ben dan doe ik dit  en doe ik dat... ik keek vooruit en kon nauwelijks wachten tot ik een bepaalde leeftijd had bij het ouder worden dacht ik soms ach dat komt later wel ik heb nog tijd genoeg want nu vind ik het eigenlijk nog te vroeg en plotseling  is er het besef  nu is het later...  ik kijk…

Trompetnarcissen deinen vrolijk op de wind rapsodie in geel…

Als ik denk aan de mannen, vrouwen en kinderen in oorlogstijd, dan is er een gevoel  van schaamte. Ik heb de mogelijkheid  om me rot te voelen in vrede en in een welvaartstijd. Ik heb meer dan genoeg  te eten, warmte en een dak boven mijn hoofd.  Ik kan slapen zonder de reële angst dat iemand mij van het leven berooft. En toch…

Als een zonnebloem reikhalzend naar de hemel zoekend naar het licht…

Zomaar een dag, leunend tegen een muur, genietend kijken naar een vredig stukje natuur. Een veld met klaprozen, zo prachtig rood. Daar huppelt een lammetje, dat voelt zich vast al groot. Dromerige koeien kijken tevreden rond. Vogels zoeken naar eten, hippend op de grond. Een vlindertje fladdert en kust voorzichtig een bloem. Een…

De dingen zwijgen zij horen bij een ander en zeggen mij niets…

Vlinders fladderen vrolijk naar de blozende bloemen jaloers nagestaard door wriemelende werkmieren Statige zwanen zwemmen in de stromende stroom en worden gevolgd door snelle snaterende eenden Bewegingloze bomen hunkeren naar hun bloeiende bloesem en wachten waakzaam op hun beweeglijke blaadjes Vogels vliegen drukdoend en driftig…

Eenzaam en alleen gevangen in een cirkel van het eigen ik…

het was in september dat ik je heb ontmoet alsof we elkaar herkenden het voelde zo goed het was in oktober een herfstbos vol geuren we praatten en praatten in dat bos vol kleuren toen werd het eind november we hebben steeds geweten dat het niet zou mogen zijn we wilden dat zo graag vergeten het is nu jaren later opnieuw is het september…

Moe van het denken leunt de overspannen geest tegen de stilte…