Alle inzendingen van Ineke Dijkhuis

ik droomde dat ik weer kon wat ik heb gekund dat ik weer wist wat ik heb geweten ik droomde dat ik weer zag wat ik heb gezien dat ik weer voelde wat ik heb gevoeld ik droomde dat ik terugkeerde naar alles wat ik heb gekend toen werd ik wakker en ik wist dat is geweest…

de gevallen sneeuw maakt de wereld stil en wit en bedekt het zwart…

herinneringen soms goed, soms slecht maar hoe beleef ik ze echt is het recept vaak niet een eetlepel verdriet met een snufje melancholie een handjevol weemoed en een beetje nostalgie een theelepel gelach en een pan vol idealen die ik allemaal zag smoren in mijn eigen falen verder een sudderende wens om boven mijzelf uit te stijgen…

boeken en muziek zijn de warmtebronnen die haar geest verwarmen…

De speeltuin van het bos Is dag en nacht open Je ziet er regelmatig Dieren rennen en lopen Kijk eens, dat konijntje Zie hem daar eens gaan Hij had zijn ochtendoefening Vandaag nog niet gedaan Twee vogeltjes zitten Samen op een tak Ze schommelen op en neer En gaan uit hun dak De blaadjes van de bomen Zwaaien vrolijk heen en weer Ze…

ik zoek in de onrust en in de boosheid ik zoek in het verdriet en in de pijn ik zoek in het verleden en in het nu ik zoek… ik zoek een antwoord…

nog nat van het verven vier pas opgerichte muren onwennig zitten de emoties opgesloten tussen de muren ze waren gewend om vrijuit volledig losgeslagen zich kenbaar te maken gisteren en alle vorige dagen nu is er wat veranderd angst, woede en verdriet moeten binnen blijven naar buiten mogen ze niet ze hebben er wat op gevonden…

breng me terug naar de plek waar ik kon schuilen onder de vleugels van de tijd waar ik speelde met de figuren die de zee achterliet op het strand breng me terug naar de spelonken waar ik leerde hoe het was in het begin waar ik luisterde naar de uitgeholde stenen die hun verhaal vertelden breng me naar de plek waar alles ligt…

ontelbare korrels op het wereldstrand duwen rollen verdringen elkaar in machteloosheid in blinde razernij stormen stenen naar het strand verstoren verstilde rust veranderen de structuur in wanhoop verkrampen de korrels lossen op in nietsontziende golven van brute macht tot de zwartste nacht het overneemt ontelbare korrels…

grillige wolken donzig geschilderd in het vluchtige blauw mijn verlangen stijgt omhoog verschuilt zich ongrijpbaar in de wolkige zachtheid op vleugels van de wind zweven mijn dromen naar de wachtende wolken verlangen en dromen glijden langzaam langzaam van mij weg ik zou willen smeken kom terug, kom terug laat me hier niet achter…

ze zit op een stoel ze is aanwezig ze kijkt naar de mensen maar ze ziet ze niet zo onverwacht zo jong nog wat een gemis veel sterkte ze hoort de woorden maar ze luistert niet ze geeft de juiste antwoorden terwijl ze vlucht in haar afwezigheid terwijl ze wacht tot ze mag rouwen alleen…

'bizar' is weer uit het is nu 'oprecht' voor zolang het duurt net wat u zegt dat boek is 'wreed' die film is 'vet' of zijn die woorden er alweer uitgezet de stopwoordjes ze komen en ze gaan soms blijven ze even en soms wat langer bestaan ik hou het niet meer bij en gebruik mijn eigen taal hopelijk wordt die begrepen door iedereen…

op de beslagen ruit schrijft ze het wilde ritme van haar dansende herinneringen ze wordt overspoeld door de snelle klanken van haar verleden met oneindig geduld probeert ze het wilde tempo te veranderen in adagio uiteindelijk cirkelt ze rond in een langzame wals één twee drie één twee drie ze pakt de hand van haar verleden…

Een heel gelukkig nieuwjaar Met veel goede wensen Voor een wereld, mooi en leefbaar Een heel gelukkig nieuwjaar Met liefde en zorg voor elkaar En respect voor alle mensen Een heel gelukkig nieuwjaar Met veel goede wensen…

de zon die heel graag schijnt hoeft nergens over na te denken haar taak is om de aarde licht en warmte te schenken de maan is niet steeds bezig met alle volgende nachten of hij dan ook mag schijnen zal hij af moeten wachten soms zijn er donkere wolken maar die verdwijnen ook een keer dan is de lucht weer opgeklaard en zijn er geen…

voorzichtig pak ik de doos met het nieuwe jaar ik draai de doos om en om bekijk hem aan alle kanten wat zal dit jaar ons brengen... ik til de deksel op en kijk nieuwsgierig naar de dagen die netjes opgestapeld in de doos zitten ik zie mooie, vrolijke, trieste en gelukkige dagen en zie ziekte, verdriet en blijdschap…

ga wieden in je emotionele tuin verwijder je angst…

ik zou woorden willen schilderen met de kleuren van de regenboog en zou letters willen laten dansen huppelend naar wachtende zinnen ik zou muziek willen maken met de klanken van de woorden en een taal maken met nieuwe woorden die alle mensen verstaan een taal met woorden over verdraagzaamheid saamhorigheid, begrip en vrede…

het meisje op het perron kijkt naar de rijdende trein waar komt hij vandaan wat zal het eindpunt zijn komt hij uit de hemel rijdend naar de aarde misschien met een engel die het kerstgeheim bewaarde het meisje op het perron kijkt stil naar de trein zal hij wel voor haar stoppen want anders zal ze te laat zijn…

een eeuwenoud verhaal over het kind in een kribbe geboren in een stal over herders in het veld de nacht waarin een wonder gebeuren zal over drie wijzen uit het oosten met hun geschenken wierook, mirre en goud ze zagen de ster van Betlehem zochten naar het kind dat van alle mensen houdt daarbinnen in die stal zo wondermooi zo…

als ik denk aan de mannen vrouwen en kinderen in oorlogstijd dan is er een gevoel van schaamte ik heb de mogelijkheid om me rot te voelen in vrede en in een welvaartstijd ik heb genoeg te eten heb warmte en een dak boven mijn hoofd ik kan slapen zonder de reële angst dat iemand mij van het leven berooft toch leef ik moeilijk…

Ik ben een beetje verdrietig, dat mag u best wel weten. Ik hang hier heel alleen, ze zijn me gewoon vergeten. We hingen buiten in een boom en hadden het naar onze zin. Toen ging het zachtjes sneeuwen, en dat was nog maar het begin. Mijn vriendjes liggen in een doos. Ik hang nog hier en heb het koud en heb het gevoel dat er niemand is,…

De wind fluistert geheimzinnig: Hebben jullie het al gehoord? Nee, vertel het dus maar gauw, maar wel heel rustig, akkoord? Ze zeggen dat de dennenbomen dit jaar in staking zullen gaan. Ze willen geen kerstboom zijn, maar in het bos blijven staan. Ze zullen er voor zorgen dat ze er lelijk uit gaan zien. Met bruine slappe naalden en…

als in de winter van haar leven het laatste uurtje bijna slaat als ze in gedachten even terug naar vroeger gaat dan trekken er veel beelden aan haar geestesoog voorbij ze heeft er veel verzameld het is een lange, lange rij ze leefde vele levens een kind groeit naar volwassenheid als ze aan haar leven terugdenkt kwam er veel precies…

onder de lappendeken slaapt een leven met gerafelde emoties emoties toegedekt met een deken van hoop hoop op een vlak leven emotieloos zonder diepe dalen geen grote hoogtes hoop op rustig kabbelende gevoelens onafhankelijk van stemmingen hoop op een vredig leven bij tijd en wijle…

teruggetrokken  in haar eigen enclave  binnen de massa…

Op een nacht had ik een droom over een lieve sprookjesfee. Ze pakte mijn hand en zei zachtjes: Kom, want ik neem je met me mee. Ik breng je naar een kerstpaleis in een land hier ver vandaan. Een land, waar al je wensen in vervulling zullen gaan. In het prachtige paleis stond een tafeltje gedekt voor twee. In een sfeervolle zaal kregen…

rennende gedachten spelen tikkertje met hollende emoties op de speelplaats in mijn hoofd nachtmerries galopperen zij aan zij met dravende angstdromen naar de poorten van mijn geest gedachten en dromen vechten fanatiek om de eerste plaats in mijn brein terwijl ik verlangend wacht op die ene niet doorwaakte nacht…

ik droom nog steeds mijn eigen dromen want elke keer wanneer ik in een diepe put viel waren mijn dromen de pijnstillers voor mijn ziel…

in alle eeuwen  geschiedenis herhaalt zich  niets ervan geleerd…