Alle inzendingen van Ineke

Vandaag heb ik een reis door het verleden gemaakt de dag was te kort Vandaag heb ik een reis door de toekomst gemaakt de dag was te kort Vandaag heb ik geen tijd gehad om het heden te beleven want ik verloor mijn heden aan de toekomst  en aan het verleden…

veld vol klaprozen  symbool voor gesneuvelden  de kleur is bloedrood…

een samenleving  met elkaar verbonden zijn niet ieder voor zich…

eb en vloed en eb het getij van het leven sterk wisselvallig …

Een vergeelde oude foto iets beschadigd aan de rand wat vervaagd, met wat vouwen hou ik voorzichtig in mijn hand Kijk, daar staat neef Piet en ach, dat is tante Sjaan dat was een hele leuke vrouw getrouwd met mijn oom Daan O, en daar is nicht Marie wat hadden we een lol al die leuke spelletjes niets was haar te dol En die, wie is…

Ik pak wat letters uit de kast Om een gedicht te maken De woorden willen nog niet komen Het lijkt wel of ze staken De letters hebben ruzie En schreeuwen naar elkaar Ze moeten woorden vormen Maar: ‘Ik wil hier en jij moet dáár!’ En dan zijn daar de woorden Ik slaak een diepe zucht Toch kan ik ze niet pakken Want ze vliegen door de lucht…

ze zit op een stoel handen op haar knieën haar ogen gesloten   er klinkt zachte muziek een vioolconcert ze houdt zo van dit vioolconcert   in de kamer staan kaarsen ze verspreiden een zacht licht de kamer ziet er anders uit dat komt door het kaarslicht ze houdt van kaarslicht   ze probeert nergens aan te denken ze moet tot rust komen…

Ze zit in haar stoel voor het raam Elke dag zit ze voor het raam Ze kijkt naar buiten Er lopen mensen buiten Af en toe kijkt ze naar de klok Ze kijkt naar de wijzers van de klok De minuten gaan voorbij De uren kruipen voorbij Ze loopt naar de tuin Het is warm in de tuin Ze kijkt naar de bloemen Ze plukt een paar bloemen Ze gaat weer…

ze zit bij de zee met een tas vol scherven ze kent elke scherf weet waarom waardoor ze pakt de scherven legt ze naast zich neer pakt ze weer op een zwaai ze gooit ze smijt een afscheid van haar gebroken relatie geheeld gaat ze terug naar zichzelf naar wie ze werkelijk is…

stel dat er geen oorlog geen geweld en geen misdaad zou zijn dat er geen ruzie geen nijd en geen haat zou zijn stel dat ziekte, pijn en verdriet altijd draaglijk zou zijn dat er vrede vriendschap en goedheid zou zijn stel dat deze droom de werkelijkheid zou zijn dan was het leven hier een hemel op aarde ik…

Melancholieke  vioolklanken raken de snaren van mijn ziel…

de geluksmomenten waar zijn ze de momenten waar je blij van wordt waar zijn ze ze zitten verborgen te wachten tot ze gevonden worden ze zijn te vinden in het licht- en schaduwspel van de bomen en in het zonlicht dat schittert op het water ze zitten in het schilderij van een meer met waterlelies of in de felle kleuren die van…

Wolken worden opgejaagd alles wat beweegt wordt geplaagd bomen kreunen struiken steunen de storm schreeuwt zijn agressie uit en overstemt het zuchtende geluid van alles wat weerloos is De storm gaat door met zijn getier zwiept alles heen en weer met een duivels plezier het is één en al onrust daarbuiten De storm beukt tegen…

Ik zag in de lente de eerste krokusjes geel, wit en paars zo dapper en zo teer In de zomer zag ik gele zonnebloemen wiegend in de wind ze volgden trouw de zon Ik zag in de herfst vlammende kleuren geel, rood en oranje zo schilderachtig mooi In de winter zag ik blauw, oranje en geel de warme kleuren van de winterviooltjes Ik…

Ver achter de horizon ligt het land waar schaduwen niet bestaan Waar het licht altijd het donker verdrijft en grote sterren aan de hemel staan Waar de zon speelt met de wolken en in de regen een bloem van liefde bloeit Waar echte vriendschap en betrokkenheid zomaar in het wild groeit Een land waar elke dag een bosje…

Vergeetachtigheid Gelezen boek is weer nieuw Steeds weer genieten…

Ga met me mee Naar die verre woestijn We begraven je verdriet Als we daar zijn Ga met me mee Met je zorgen voor later We gaan naar een meer En smijten ze in ‘t water Ga met me mee naar dat verre oord Pak al je angsten We gooien ze daar overboord Ga met me mee We reizen almaar door Naar het begin van je wereld Waar je de paniek…

herinneringen soms goed, soms slecht maar hoe beleef ik ze echt   is het recept vaak niet een eetlepel verdriet  met een snufje melancholie een handjevol weemoed en een beetje nostalgie een theelepel gelach en een pan vol idealen die ik allemaal zag smoren in het eigen falen   en verder een sudderende wens om boven mijzelf uit te stijgen…

Sierlijk glijdt de zwaan op het rimpelloze meer zo ontroerend mooi…

een stapeltje kleren op de oever keurig opgevouwen een bril erbovenop geheimen zinken kringelend naar de diepte rimpelingen komen langzaam weer tot rust het meer glinstert in de zon alsof er niets gebeurd is…

als iets niets is is iets dan nog wel iets of is iets dan te verwaarlozen als iemand niemand is is iemand dan nog wel iemand of is iemand dan te bescheiden als ik jou ben ben ik dan nog wel ik of heb ik dan mezelf verloren als jij mij bent ben jij dan nog wel jij of ben jij dan jezelf kwijt als jij en ik wij zijn…

ik woon in mijn gedachten koester ze, haat ze in slapeloze nachten ik vlucht in mijn verleden beleef het, omarm het en verlies mijn heden ik luister naar mijn stilte hoor het, voel het als warmte in de kilte ik loop als een onzeker mens dag in, dag uit op het randje van mijn grens maar laat me laat me zijn zoals ik…

ze liep door de gangen rechtdoor, linksaf rechtsaf, weer rechtdoor het voelde als een doolhof ze wist het niet meer toch was ze hier eerder geweest kon toen de weg wel vinden dat wist ze zeker de weg naar dat schilderij dat schilderij van haar met haar kinderen een jongen en een meisje de kinderen die ze nooit meer zag alleen…

het depressiebeest ligt altijd op de loer wachtend op een kans om toe te springen zijn er gevoelens van schuld, twijfel onzekerheid en verdriet het depressiebeest geniet hij begint zijn nagels te scherpen en is klaar om zich in de strijd te werpen toch nog plotseling slaat hij toe je bent moe van het strijden en niet in staat…

twijfel kruipt naar binnen verstopt zich onder mijn huid in cirkels draaien mijn gedachten rond en rond rond en rond wel doen niet doen wel erheen niet erheen ja of nee aarzelend kijken naar het voor en tegen twijfelend bezig met wikken en wegen en dan neem ik eindelijk een besluit ik stel de beslissing uit…

het duurde vijf minuten vijf minuten maar toen hij haar zag en dat beeld nooit meer kwijtraakte   het duurde tien minuten tien minuten maar voordat hij koos en de verkeerde keuze maakte   zijn spijt over tien minuten tien minuten maar duurde vele jaren vele jaren lang      …

ik liep in mijn droom op een maanverlicht pad zilverkleurige bladeren fluisterden zacht mijn naam ik kwam bij een tuin omheind door een hoge muur de ingang was moeilijk te vinden de houten deur klemde ik zag mijn toekomst staan aan de overkant van de vijver bij de zonnewijzer stond mijn verleden langs de paden bloeiden mooie gedachten…

ze hoorde het geluid van monotone drums zag de dans van de geesten in een donkere grot ze draaide wervelend rond tussen vochtige slierten afgrijselijke geluiden weerkaatsten tegen de muren ze viel van grote hoogte in een griezelige diepte het voelde alsof ze was beland in haar ergste nachtmerrie nu weet ze het zeker ze gaat…

ze houdt niet van het daglicht zo onbarmhartig zo meedogenloos fel ze hunkert naar de avondschemering die geheimzinnige sfeer tussen licht en donker als de dag langzaam afscheid neemt begroet ze verheugd de naderende nacht ze houdt van de nacht het troostvolle donker verzacht de pijn haar nachtlichtjes zijn aan een schemerlampje…

weet je hoe het is om niet vrij te zijn weet je hoe het is hoe het voelt je zult het pas weten als je het zelf hebt meegemaakt dan weet je hoe het is om niet vrij te zijn dan pas kun je begrijpen hoe velen die in onvrijheid leven zich voelen dag in dag uit jaar in jaar uit het maakt me stil en dankbaar dat ik mag…