Alle inzendingen van Ineke

aan de oever van het meer op een bankje tussen ruisende bomen een man en een vrouw met daartussen hun kapotte dromen het water kabbelt rustig voort zoals hun leven ook ooit was het onvoltooide heden ligt nu vertrapt in het gras hun dagen zijn nooit af zitten vol met lege gaten elke dag opnieuw proberen om toch te blijven praten moeizaam…

moederziel alleen gevlucht uit het vaderland  ongewild weeskind…

de verwondering van een kind dat voor het eerst de wereld ontdekt hoor, het vogeltje zingt het poesje likt haar pootjes kijk, een eendje in het water er vliegt een vliegtuig in de lucht de wereld is een wonderland met elke dag iets nieuws daar is de lach van mamma en de sterke hand van pappa later… nee, dat mag niet oei, een…

alles lijkt veel dichterbij het klinkt een beetje raar als je de wolken wilt bezoeken staat er een trapje klaar voor de kinderen is het feest zij mogen op de regenboog ze glijden van links naar rechts naar omlaag en weer omhoog de mensen in de wolken zijn niet meer vreselijk moe ze kunnen uren lopen de engelen kijken lachend toe ze…

ik hou van de muziek als ze haar verhaal vertelt de muziek die me meeneemt naar haar wereld van de boeken. met de vele woorden die mijn fantasie prikkelen de woorden die in mijn gedachten willen wonen ik hou van het kaarslicht dat alles mooier maakt het licht dat me laat verlangen naar de romantiek van vroeger van de lichtjes…

de vermoeide geest leunend tegen het leven zoekt daar een rustpunt…

de waarom-vragen botsen tegen harde muren kaatsen terug, botsen en botsen weer geen antwoord nooit een antwoord opstandig smijten met kletterende woorden adviezen worden keihard weggeschopt geen antwoord nooit een antwoord monden schreeuwen: waarom! zonder geluid en met geluid de echo van deze schreeuw is al eeuwen oud geen…

langs uitgesleten paden lopen eeuwenoude zielen in vermoeide rijen verdwijnen in het duister van het donkerste zwart in het holst van de nacht diep onder de grond liggen de verborgen geheimen van leven en dood de echo van de geest schreeuwt om verlossing uit de kerker van wanhoop smekende handen reiken naar het onbereikbare genezende…

waar ik naartoe wilde ben ik nooit geweest wat ik wilde zien heb ik nooit gezien wat ik wilde doen heb ik nooit gedaan minder piekeren is me nooit gelukt maar… honger heb ik nooit gehad oorlogsgeweld heb ik nooit meegemaakt een vluchteling ben ik nooit geweest ik woon in een vrij land en kan gaan…

als je niet meer wilt weten wat ik voel ik het niet meer zie zoals jij het ziet als je niet meer luistert naar wat ik vertel ik niet meer wil horen wat je zegt als je wegloopt wanneer ik huil ik je dan laat gaan als we nooit meer samen praten we elkaar los moeten laten als het nooit meer is zoals het was ook nooit meer…

Kijk eens, konijntjes in een kring die spelen zakdoekje leggen ze weten heel goed dat ze het aan niemand mogen zeggen De eekhoorn in de boom kijkt naar twee grote beren hij wil dat ze hem vertellen hoe hij zijn brood moet smeren In een grote vijver zwemmen een witte en een zwarte zwaan ze vragen steeds of iemand mee naar Engeland wil…

Woorden van liefde verspreid door de wind uitgestrooid over het land hopend dat iemand ze vindt Verlossende woorden zo lang op gewacht toen kwamen ze eindelijk zelfs eerder dan gedacht Woorden van begrip toch nog gekregen ernaar gehunkerd, zonder kon je er niet meer tegen Woorden van spijt zo warm als zonnestralen vallen in dorpen…

ze kijkt naar de mensen die bij elkaar horen ze is met niemand samen en voelt zich verloren ze mocht nooit huilen grote meisjes huilen niet maar ze voelt nog steeds de pijn van dat oude kinderverdriet ze heeft haar gevoelens volledig geblokkeerd hoe ze zich moet uiten heeft ze nooit geleerd haar emoties zijn weggestopt in de kluis…

herfstklanken dansen met de regen als zilveren klokjes klinkt het adagio meeslepend en ontroerend de natuur houdt haar adem in tot het crescendo klinkt van een symfonie die met fijne penseelstreken een overweldigende kleurenpracht schildert de geboorte van de herfst…

een lachende clown de geschminkte vrolijkheid verbergt zijn verdriet…

een rij poppen op de kast netjes naast elkaar het babypopje bij de mammapop een rij autootjes op de plank netjes naast elkaar samen met de pappapop het meisje kijkt naar de poppen ze pakt de autootjes het jongetje kijkt naar de autootjes hij pakt de poppen ze spelen vadertje en moedertje het meisje wil de vader zijn het jongetje…

geluksgevoel met een lantaarntje onvindbaar batterij is leeg…

we doen zo vaak alsof we doen alsof we blij zijn terwijl we het niet zijn we doen alsof we luisteren terwijl we ergens anders aan denken we doen alsof we het leuk vinden terwijl we er niets aan vinden we willen niemand kwetsen dus we doen alsof maar ons verdriet is echt onze pijn ook ons eenzame gevoel is echt onze angst ook…

boven het maaiveld stak hij zijn hoofd uit, totdat hij werd neergemaaid…

weergoden schuilen in portieken gooien handenvol gutsende regen op bewegende paraplu’s gekleurde en zwarte paraplu’s boven gezichtloze levens lopend van verleden naar toekomst waar paraplu’s verdwijnen in tassen en openbare prullenbakken gebruikt als loophulpmiddel vergeten in bussen en treinen zonder paraplu bescherming herkenbare…

Een geur van vroeger Doet me denken aan toen Een herinnering aan alles Wat ik van plan was te doen Ik denk aan al die plannen En weet het nog heel goed Met een glimlach kijk ik terug Naar die jeugdige overmoed Van alles zou ik gaan doen En dat was toen heel wat Maar het eind van ’t liedje was: Ik liep op het gebaande pad Ik deed wat…

het verslindende veelkoppig monster spert zijn bek wijdopen begerig naar nieuwe ingewikkelde regels bureaucratie is zijn naam het schrijvende monster smult van letters komma’s punten in ellenlange verslagen menselijke ellende beschreven in tijdrovende zinnen in viervoud ze wilde alleen maar hulp voor haar kind…

Bij zonsondergang Een boom zwart afgetekend Prachtig silhouet…

Een grote wijze boom En heel heel erg oud Staat al jarenlang Te dromen in het woud Een heel jong boompje Wordt in zijn buurt geplant Niet te dicht bij hem Een beetje aan de rand Zo, zegt de oude boom Hebben ze jou hier neergezet Ja, piept het boompje Ze hadden even niet opgelet Ik hoor verderop te staan Maar ik vind het heel erg…

er waren eens twee dozen die zaten vol met uren er was een doos met fijne en een doos met nare uren de fijne uren waren boos omdat ze vlug voorbijgingen ze wilden langer blijven maar werden snel herinneringen de nare uren daarentegen duurden altijd heel erg lang de mensen waren daar niet blij mee voor die uren waren ze zelfs bang…

de zee kende het geheim en vertelde het aan de golven de golven rolden het naar het strand het strand bewaarde het onder het zand toen kwam de wind het zand waaide hoog op de wind pakte het geheim en bracht het naar de zon de zon koesterde het geheim deelde het met de maan de maan fluisterde het aan de sterren de sterren gaven het…

ik word soms zo moe van het vechten moe van de rechten de plichten en de idealen moe van alle talen die van het verstand en van het gevoel moe van al dat gedraai en gewoel ik word soms zo moe van de anderen moe van het veranderen moe van het leren en het steeds weer proberen om te leven en te geven en je eigen falen te beleven…

wielen zijn heel belangrijk misschien klinkt dat een beetje raar maar wielen zorgen voor vervoer ze rollen je van hier naar daar als baby heerlijk ingestopt liggend in de kinderwagen word je overal heengereden ze hoeven je niet te dragen later krijg je een driewieler je beentjes trappen driftig rond wel heel voorzichtig zijn want je ligt…

waar was je toen ik je nodig had waar was je toen je zou me altijd helpen, zei je ik hoefde het alleen maar te vragen toen ik je om hulp vroeg gaf je geen antwoord waar was je toen mijn jaren voorbijgingen en het leven moeilijk was waarom verdween je weer toen ik dacht dat ik je eindelijk gevonden had ik zal blijven zoeken…

het gevoel van welbevinden heeft het koud tot op het bot unheimisch koud hij trekt zijn lange afgedragen jas aan een vale jas vol gaten het helpt niet rillerig roept hij uren later dat zijn unheimisch gevoel moet vertrekken de laatste trein staat klaar om alle ongewenste unheimische gevoelens naar hun plaats van bestemming…