Alle inzendingen van Irmlinda de Vries

Mijn atelier vormt de tempel waarin de muze woont Mijn tekentafel als altaar waar ik jou mijn ziel verbeeld Voorbij het mogelijk waarneembare der zintuigen De plek waar alleen nog rust, liefde en inspiratie geldt gelegen in de binnenstad waar de haven zijn verbrande schepen telt In een smeltkroes van culturen en waar de honger…

Kolderiek periodiek (nr.18 uit een reeks van 100) Na het doornenbos te hebben doorkliefd, bereikte de prins Doornroosje en kuste haar. Ook hij viel in een diepe slaap. En ze sliepen nog lang en gelukkig...…

Koraalrood vloeit pijn uit diepe wonden gesneden door een bijna dodelijk lot Facetten der vermetelheid die het grootse hart koperkleurig doen voortstuwen verhinderen de aftakeling naar een noodlottig leven en verbazen vriend en vijand Door kracht en zegen, een Herculeske daad in deze Titanenstrijd zal op het scherpst van de snede…

Onverstaanbaar prevelt hij de zin die hij geeft aan zijn bestaan Waar haalt hij het lef vandaan om vlees en bloed met geest te verwarren? Om het heilige leven te sarren, op te porren en te doden? Om zand te strooien in de ogen der Goden? Wat hij wil is levensvreugd, maakt van zonde weer een deugd Maakt van water rode wijn de mens…

Kolderiek periodiek (nr. 17 uit een reeks van 100) Napoleon kreeg bij de afrekening een Bon Aparte...…

Het raam beslaat en verdoezelt bevroren ijsbloemen die de nacht zou schenken Je hart verstaat te bezoedeld door jezelf te roemen zonder na te denken... de kunst van de hartenbreker de liefdeswreker die in mijn pijnen op blijft doemen Het is onomkeerbaar, te laat, te vertroebeld om mijn naam te noemen en mijn ziel te wenken…

Kolderiek periodiek (nr. 16 uit een reeks van 100) De man die een rubber om zijn tong had gedaan, legde aan de kelner uit: "Ik eet veilig of ik eet niet!"…

Met het uitzicht op de einder waarin de klok onze tijd uitwist met het inzicht in al het broze, vergankelijke wetend dat ik jou mijn tranen schrijf zingt jouw hart melancholisch, onbedaarlijk hopend op troost voor een bittere nanacht Als onze wegen niet meer onafscheidelijk zijn ook dan zal ik naar je reiken jou hunkerend…

De wind heeft warme gedachten in je haren gesponnen En hangt een nevel aan rood gebladerte Vallend van tak tot tak op de aarde, in het nat van een bloeiend najaar De eerste grijze haar als een teken van de tand des tijds Geronnen in smalle wateren, van fluisterend tot tierend We vieren de herfst met wervelende melancholie…

Kolderiek periodiek (nr.15 uit een reeks van 100) Persoon 1:” Is dat koffie verkeerd?” Persoon 2:” Nee, dat is expres zo!”…

Violen strijken melodramatisch een kakofonie van verwarrende klanken die de Tijdgeest kenmerken De klok wijst ons om schepen te verbranden oud zeer te verlaten op onbekend terrein We zullen onlosmakelijk onze geheimen herbergen op kernachtige wijze De droom waakt in ons bewustzijn, onophoudelijk... creëren we osmose in een prisma…

Kolderiek periodiek (nr.14 uit een reeks van 100) Verhuizen? Dat doe je maar ergens anders!…

De eenzaamheid noopt ons tot nadenken en leert ons, in onszelf gekeerd wat de mens kan schenken wat de wereld ons verleerd heeft door misleiding, straf of schuld Mens, zoekt naar de waarheid en onderscheidt het goede van verkeerd Weet wat u te wachten staat, als het om beproeving, dood en ziekte gaat Het kind in ons weet alles beter dan…

Kolderiek periodiek (nr.13 uit een reeks van 100) Zoon (verspreekt zich) tot zijn moeder: “ Haal jij de gebakken moeflons uit de oven?”…

De prikkel in mijn zenuwbaan geknepen, doorlaat de winterkou en nevel gauw gevroren, als woorden in mijn hoofd Vernieuwing zichtbaar aangebracht Een engel doorstroomt mijn nageslacht en in verwaterd aangezicht, bespiegel ik bekoring uit: "Het lied van de wachters van Moeder Aarde", 2008…

Als ik kijk in de Spiegel, stroomt poreus water aan het begin van elk falen… Zoiets bestaat niet als je goed kijkt! De gaten gevallen in mijn dagboek graven zich een tunnel naar de Aarde (Geo versus ego) Ik wentel om mijn eigen as De zwaarte houdt mij vast en voert gloeiende gesteenten aan als lava zich vloeiend tot manna…

“Hij doet niks hoor!”, riep zijn baasje en deed hem gelijk een muilkorf om...…

Haar parelende ogen kijken de mensheid aan Er is van alles wat zij als schepping biedt en waar haar vol treffende blik de oevers van de ziel langsgaan verdrinken vloeiend alle gevoelens in een immens ademend gebied, van kleurrijke tuinen, afgewaaide kruinen van krom gewaaide bomen in verbintenis met de Aarde en het Leven Ze geeft opnieuw…

Het boek lonkt naar mij en de pagina scheurt in twee, daar waar de essentie staat en wordt onleesbaar De voldoening takelt de kennis af naar een volgende collaps “ Nood breekt wet”, zeg ik zachtjes Ik wacht gelaten de lawine af en lijm de pagina delen zorgvuldig weer aanéén Een symbolisch ritueel om de goden weer terug te vinden…

Voor J. 1967-1995 Jij was nog in woelige schemering waarin tijd versmolt met wat ooit gebroken werd Ontluikend als subtiel licht in warme ogen Op tere huid drogen tranen zich als fijn stof der herinnering Als een vervlogen zondagskind in pijn verdronken Zo een jong fragiel weerbarstig talent Jij was nog niet aan…

Kolderiek periodiek (nr.10 uit een reeks van 100) De deelnemers konden zich nog voor het einde van de maand inschrijven voor de 5 kilometer buikloop...…

De levende letteren spreken waarin ik jouw naam met zachte hand geweven heb En in een moment van geloof trilt de geest der onvergankelijkheid oneindig ver Verdiept mijn lijden evenredig aan mijn begrip Op het pad van sensitief en eerlijk begraaf ik het verleden Want ik ben het heden Het levende bewijs waarin ik sta is in de baarmoeder…

Kolderiek periodiek (nr.9 uit een reeks van 100) Zegt de man tegen de kastelein: "U noemt het een drankprobleem... Ik noem het een storm in een glas whisky!"…

Dromerijen drijven op de tonen van een lichtend firmament Vandaag lijkt wel eeuwig Ik drijf een eindje mee in ongekreukeld zicht Op guirlande en ballade zingt het landschap diep En ik verzink in onbeschrijf’lijke heelheid Heilzaam zing ik jou mijn lippen En sterrennevels als dansende parels cirkelen minnend om ons heen...…

Kolderiek periodiek (nr.8 uit een reeks van 100) De cabaretier die de finale gewonnen had, stelde het publiek teleur. Het bleek hier te gaan om een "stand-in comedian..."…

Hortend, stotend en gebroken zal toch eens ontgroeid, ontloken staan de knop, (vergeten) in ‘t verschoten gras, de zonden van het menselijk zijn Storend, stortend vloeit verscholen langs de midweg elke traan, verheven tot een vruchtbaar nat, gezongen vloeibaar hartepijn Hevig schijnend brandt de zon de droefnis aller jaren stom Verworven…

Kolderiek periodiek (nr.7 uit een reeks van 100) Zegt de ene buur tegen de andere: "Waar je ook heen gaat, je komt altijd jezelf tegen!" Zegt de ander: "Dat is nog altijd beter dan dat ik jou tegen kom!"…

De Boedha in de schoot geworpen op een frêle lotusbloem De nagedachtenis ontworpen, verdrijft de vader’s droevenis Verlaat ik andermans patronen, gevormd tot mijn ontsteltenis We vragen elke dag de Goden te zorgen voor vergiffenis In eenzaamheid ben ik ontworsteld aan tergende verbintenis Dit leidt tot een verfijnde geest ontdaan van…

kolderiek periodiek (nr.6 uit een reeks van 100) Als je die middeleeuwse cd goed beluistert, kun je horen dat ze in die tijd al een hele goede opnamekwaliteit hadden...…

Ik zal verlegen staan tussen verloren geheimenissen tussen vuur en haard Dan het licht in ere herstellen in den minne schikken tussen werkelijk en waar De bladeren zijn als engelenvleugels die spiralend dwarrelen waar ogen schijnen Denkend aan een vloeiend moment raakt jouw vlinderige blik mij aan Vonkend in het licht van jouw bijzijn…