Alle inzendingen van Jan B.van Grins

met grote stappen voortbewegend word ik indringend aangestaard door karakterpanden met hun ramen ruiten deuren als kritische ogen de huizen en andere accommodaties volgen mij stilzwijgend tot het einde van de straat geven uiterst voelbaar commentaar over de manier van voortgaan de kerk bijvoorbeeld bromt iets onverstaanbaars de molen verderop…

Koeman blijkt volgens Derksen een verbastering te zijn van: Go man!…

meisje met je mooie ogen meisje met dat kuiltje in je kin jij hebt mij destijds bedrogen weet dat ik het misselijk vind meisje met die fraaie benen met die lach op je gezicht waarom ben jij toen verdwenen werd dat godvergeten wicht meisje met die fijne handen meisje met die golfslag in je haar in gedachten naar verre landen niet met mij…

zwart gemaakt kan hij als geen ander één worden met de duisternis…

ik heb je stem herkend uit duizenden onmiskenbaar het Twentse accent vertrouwd het timbre dat weliswaar verzwakt wordt opgevangen nog steeds rillingen veroorzaakt een sterk gevoel van verlangen magnetische krachten verzaakt je zingt hoewel ondermijnd een eigen wijs straalt uit wat vele idolen node missen sympathie niet uit te wissen…

Donquichotterie is als vechten tegen de bierkaai: hopeloos…

herleefd verleden heeft een gezicht onder vele vage haarscherp gesteld jouw ogen dwalen mij tegemoet oren in luisterstand je mond vertelt het verhaal van jouw wedervaren je vingers schrijven de brieven die ik kreeg in de afgelopen jaren en niet meer kreeg wel verwachtte beiden hebben we het hekwerk van onze eigen werkelijkheid op slot…

Vol afgrijzen zie ik muggen en bromvliegen in en uit mijn oren vliegen. Een kruisspin kijkt toe, haalt zijn schouders op, herstelt het web dat gehavend tussen kin en haarlijn zachtjes heen en weer deint. Mijn mond opent zich. Een vlieg verlegt zijn koers en zweeft elegant de geopende ruimte binnen. Ik slik.…

De zwart-witte kat van de buren van onze buren is een ware plaag voor alles wat vliegt en fladdert. Het jagende beest roeit gestaag de merels in onze tuin uit, neemt tussendoor een spreeuw te grazen, bijt het winterkoninkje dood, zit genoeglijk, terwijl ik sta te razen. Getergd, gewapend met een vol glas water, laat ik de vierpotige furie…

Bush en Kerry doen mij denken aan soepsoorten niet aan staatslieden…

vechtend rollen de cellen over de straat die leidt naar het bewustwordingsplein kleine en grote wijze en idiote grijs gekrioel hersenvat vol venijn de dienstdoende hermandad staat passief met zijn gummistok in de hand geschikt voorwerp tot zelfkastijding in deze wirwar allerminst een probaat middel om effectief erop los te slaan plotseling…

Nostalgia gaat gewillig met ons mee een kijkje nemen bij de Blauwe Stad. Via de Hoofdweg (garage Blaauw ligt plat) naar de Niesoordlaan met sportpark MOVV. Nostalgia kijkt mij nadrukkelijk aan. Ze ziet de herinneringen zich verdringen. De bal in buurmans tuin en and’re dingen die glashelder door mijn gedachten gaan. Vol van gemoed komen…

het is een zooitje in mijn hoofd oude gedachten liggen weg te rotten ruimen van peinsafval wil niet vlotten de humor is van zijn bron beroofd het is een vieze troep in mijn kop de ideeënontwikkelaar is overjarig de geheugensterkte veel te karig het wordt dementerend zelfs een flop het milieu in mijn bovenkamer is grondig verstoord de lucht…

De Grote Man komt rijkelijk gefronst stevig stappend de centrale hal binnen. Zijn weg wordt enigszins versperd, twee met zwaarden gewapende kinderen beginnen een schijngevecht. Verstoord omzeilt de Grote Man het gebeuren en stevent af op het hersencentrum van het unieke kinderontwikkelingsoord. Het optreden daar van de Grote Man doet denken…

Ik heb wat kilo’s blijdschap besteld, maar de leverancier blijft in gebreke. Geen voorraad meer is zijn verweer, het vrachtverkeer blijft in de files steken. Ik wil zo graag wat ouderwetse vrolijkheid, heb ook gezocht op marktplaats.nl. De uitgestalde waar is klip en klaar voor mij het summum van overtolligheid. Een doosje vreugde vind…

Hoor je de wind? Het is het verhaal van de duizend blaadjes en een die dwarrelend in jouw capuchon verdween Zie je de zon? Het is het verhaal van de duizend stralen en een die betoverend op mijn dakraam verscheen Ruik je de suiker? Het is het verhaal van de duizend bieten en een die van de wagen vloog tegen mijn been Voel je de regen…

Vanmiddag flink wat fruit en pizza (Hawai –dr.Oetker) gehaald bij groentehandel Kamphuis, op de fiets zoals altijd. Toen ik met de pizza op mijn linkerhand en twee erg volle fietstassen op mijn tweewieler wilde stappen, begon het ros te steigeren. Het voorwiel ging de lucht in, boog naar links, fiets naar rechts. Ik stapte met de pizza…

horrorachtige trekken heeft de werkelijkheid geshowd met het heden als bondgenoot wordt het verleden bevrijd van de toekomst het echte nu treedt uiterst dictatoriaal op kent de historische waarheid krijgt vermomd als realiteit de kous flagrant op de kop morgen is onzeker over gevolg van het feit dat verhaal cru uitvalt voor de hedendaagsheid…

zij sloeg haar man de hersens in met een ijzeren staaf het kwam reuzenhard aan waarom sloeg zij haar man de hersens in omdat hij in het begin lachte toen de prof haar verkrachtte aan het eind bleek alles opgelost maar de jaloerse vriendin had een mes en deed naar de advocaat wist knap zijn cliënt vrij te krijgen hij hield van de…

smartlappen vormen vitamines voor het volk niet voor stembanden…

het is stil in Amsterdam nu André Hazes voortleeft als monument kun je nog zingen zing dan mee zei mijn moeder altijd ieder kent de lappen smart die onnavolgbaar over het voetlicht werden gebracht zij gelooft diep in haar hart waar de glimlach van een kind tracht wortel te schieten de vlieger later als symbool van er is meer tussen hemel…

voorzichtig tastend langs de randen vingertoppen feilloos oneffenheden registrerend wankel jonglerend op de uitsteeksels van de wanden tracht ik mij een helder beeld te vormen van het zwarte gat waarin ik onverhoeds viel optimale bewustwording van normen en waarden als schimmels voor de koets van uittrede galopperend op hol slaand in mijn…

de hele wereld kan me gestolen worden pak in neem mee die handel de stomme stenen waarop ik wandel en ook die onwelriekende riolen de hele wereld kan het apezuur krijgen de Donners en de Zalmen van dit land de mini-bobo's in gemeentelijk verband en ook die vreselijke paardenvijgen de hele wereld kan naar de bliksem lopen de obligate rijmelaars…

buiten regent het niet alleen daar inwendig worden longen en hart belaagd door windvlagen elkaar verdrijvende stortbuien hagel tart lever en nieren die vergeefs proberen te schuilen onder middenrif en maag dichte mist omhult de hersenschors slokdarm en luchtpijp zwellen gestaag milt en blaas staan bijkans op springen elleboog enkel en knie…

als jij doodgaat later nu nog niet krijg je het mooiste feest dat er bestaat krijg je Acda en De Munnik Harrie Jekkers Diep Triest en zo krijg je mij op de piano Mozart Satie ver boven do mi so krijg je een volle Euroborg als afscheidskado maar je gaat niet dood nog lange niet gelukkig maar…

potentie is strikt genomen een kwestie van kunnen niét moeten…

zomers als deze zijn zinnenstrelend Eros als zonaanbidder…

de Mini blijft staan op het bordes bij paleis 't Loo de portieren open ik zelf zit gehelmd op de racefiets een slang komt uit de auto gekropen een arend met grijpgrage klauwen tilt de Mini op en neemt hem mee ik trap wild de pedalen rond maar kom niet verder o nee boven mijn hoofd laat de arend de Mini los die suist naar benee juist als…

mijn maag keert zich binnenstebuiten herkenbare etensresten kriskrassen in de toiletpot alle perken te buiten doortrekkend vergeet ik te plassen met een zware plof val ik in bed trek de dekens over me heen verwacht de warmwaterzak aan mijn voeten let even niet op mijn hoofd knalt onzacht tegen de rand van het ledikant het bloed spat op…

naaktstrand als lusthof doordravende fantasie geen naakte feiten…