Alle inzendingen van Jeroen Swaan

gedachten en een droom beleef ik in wit-zwart en worden door verbeelding naar believen ingekleurd zilver blijkt soms chroom een einde soms een start en blijdschap wordt -maar al te vaak- door anderen betreurd het veel te groene gras bestaat meestal uit mos in welke tuin dan ook vooral die van mijn buren niets lijkt wat…

het schuim op mijn lippen is zee het zout op mijn huid zijn tranen haar ogen de oceanen waarin ik langzaam verdrink het haar in beweging is duin de wind om mij heen haar adem de afstand nog slechts één vadem waarin ik telkens verdwaal haar lichaam in ruste is strand de hand uitgestrekt een baken die hartstocht weer doet ontwaken…

in de schaduw van haar zorgen woekert heimwee in haar hoofd een verlangen diep verborgen naar wat hij haar had beloofd in het licht van haar gedachten verliezen woorden telkens glans het beloven en verwachten gaven haar nooit echt een kans…

vergeet de onbezonnen woorden die kwamen, maar niet hoorden in de hitte van de strijd vergeet de geestelijke klappen de niet doordachte stappen na hevige onenigheid vergeet het achterbakse liegen het veelvuldige bedriegen als de waarheid werd verkracht vergeet de bange ogenblikken als de angst je ging verstikken blinde paniek, telkens…

een werveling als een zuchtend flirtend kind in een spelend strelend leven een sterveling bleek je…

als ik er niet meer ben zal ik je dan vergeten? als ik je niet meer ken zal ik dan nog wel weten? hoe mooi je ogen kleuren hoe lief je woorden zingen hoe zacht je haren geuren hoe jij mijn hart laat springen als jij er niet meer bent zal jij mij dan vergeten? als jij mij niet meer kent zal jij dan nog wel weten? hoeveel ik van…

scherp zijn de beelden strijdend in haar hoofd striemend zijn zijn woorden die niet worden geloofd wat houdt hij verborgen? wat heeft hij niet gezegd? de leugen is zijn waarheid haar waarheid een gevecht met bleek gekleurde wangen spuwt zij zijn leugen uit zij moet toch beter weten hij belazert steeds de kluit…

tussen de oren zaten zijn twijfels muurvast en een schroefje los…

toen drift haar grens verlegde en pijn genot ontzegde begreep zij niets van liefde die hart en ziel doorkliefde toen drift en lief verdwenen en zo onwerkelijk schenen bleef zij zichzelf trouw ….. het meisje werd een vrouw…

met woorden als gif borrelend vanuit zijn keel tracht hij haar te straffen zij slikt alles grif hij krijgt straks zijn deel als zij hem af zal blaffen de dolk in haar rug het zwaard boven zijn hoofd hun liefde raakt de grens de klok telt langzaam terug de kaars reeds uitgedoofd een uitgebluste wens wat was er toch gebeurd? wat waren…

ik zou je bloemen willen geven zomaar onverwacht misschien dat dan heel even ik het ben naar wie je lacht ik zou je tranen willen kussen zomaar onverwacht misschien dat ondertussen ik wat van je pijn verzacht ik zou je woorden willen lezen zomaar onverwacht ik hoef ze niet te vrezen omdat jij ze hebt bedacht ik zou je "leven" willen…

gedeelde smart is halve smart is wat je mij steeds zei waarom zeg je dan niet wat er is? sluit je je af voor mij je ogen kijken langs mij heen ik krijg maar geen contact je bouwt een muurtje om je heen mijn hand wordt niet gepakt in alle voor- en tegenspoed hielden wij elkaar vast wat is er toch met ons gebeurd? ik lijk je wel…

naar complimenten vissend vangt u telkens bot en zelfkennis missend verzuipt u in uw lot uw woorden zijn vergeten omdat u zich versprak tot op de draad versleten noemt u uw vodden, pak een overhemd vol gaten met vlekken in het zicht waar ooit de knopen zaten houden nietjes alles dicht uw adem geurt naar dieren - maar dan wel jaren…

in de stilte van haar tranen woedt de storm in haar hoofd blijft haar ziel zich in het donker wanen van elk licht ruw beroofd in de kilte van haar hart woedt het vuur van blinde haat als zij compleet verward tegenover haar belager staat in de stilte van haar schreeuw woedt de woede in haar lijf duurt een seconde wel een eeuw voelt haar…

wat ben ik meer dan een leeg omhulsel in een vergeten kamer waarin schreeuwen blijven plakken tegen fluwelen wanden en waar het hart blijft kloppen tegen beter weten in ik sleep mij voort van woord naar woord zonder doel of gevoel van waarde wat ben ik meer dan een stil verlangen in een verloren wereld waarin nachten langer duren…

de kwaliteit van leven wordt in sterke mate beïnvloed door de kwantiteit van mensen die jou na je dood echt zullen missen dus wat kan ik voor je betekenen?…

mocht ik ooit je naam vergeten en je tranen aanzien voor een lach weet dan dat ik heb geweten dat jouw gezicht naast het mijne lag…

weet mijn vrijheid werd geroofd niet omdat ik in iets geloof maar omdat ik blind en doof politici vertrouwde die geschiedenis herkauwden tot een ondoorzichtige brij terwijl zij mijn "ik" verbouwden tot een onherkenbaar "wij" weet mijn stem werd verspild door ego's die onbezwaard en kil en blijkbaar zonder eigen wil als elkaar…

neem je woorden uit je mond ik heb ze niet meer nodig omdat je er niet achter stond zijn ze nu overbodig neem je brieven van mij af leugens die ik bewaarde omdat je nooit echt om mij gaf zijn ze nu zonder waarde zeg je vrienden waar je bent ik heb ze nooit gemogen ze hebben mij niet echt gekend maar wel teveel bedrogen neem je foto…

het is haar stilte haar leegte haar ruimte zonder licht waarin de doem steeds sterker wordt naar binnen lijkt gericht het is haar denken haar kern haar leven onder druk waarin de bloem steeds zwakker wordt onbruikbaar voor de “pluk” het is mijn blindheid mijn doofheid mijn zwijgen zonder doel waardoor de dans ontsprongen wordt zij…

zelfs woordeloos weerkaatst haar stem tegen ver van hem verwijderde muren en staart hij uren naar de schaduw van haar droom zelfs levenloos verplaatst haar zucht de ijle koude lucht die hem omgeeft waarin hij leeft met de pijnen… het fantoom…

hij vergrijpt zich aan haar woorden zij begrijpt zijn woede niet en haar zinnen die hij afmaakt spelt zij telkens in verdriet kleurt haar gezicht met waterverf treurt haar grijze ogen nat zij had jong van hem gehouden maar zijn liefde overschat…

mijn naam is angst genesteld in spleten van je rusteloze geest mijzelf voedend met alles wat je vreest je ruikt mij in je zweet mijn naam is angst stil wurgend en vretend aan je uitgeholde kracht inwendig woedend heb ik je in mijn macht gebruik ik wat ik weet mijn naam is angst vrijwillig geketend aan je sneller kloppend hart onzichtbaar…

het zijn de uren die zij telt elke dag maar weer de vragen die zij stelt elke week weer meer de tranen die hij liegt zijn woord dat steeds blijft steken haar hart dat hij bedriegt en op den duur zal breken het zijn de keren dat hij belt zonder iets te zeggen de ring die steeds meer knelt wat valt er uit te leggen de lakens die…

kijk me aan zeg wat je zeggen wilt doe wat je wilt doen sluit niet je ogen wees niet bang voor mijn woorden wees niet kwaad op jezelf kijk me aan huil als je huilen wilt voel wat je wilt voelen open toch je handen verlies je in mijn dromen leeg toch eens je hart kijk me aan praat als je praten wilt sla me als je wilt slaan streel…

zwijgzaam mijn geweten dat in verloren tijd de weg naar buiten niet meer weet diep wegkruipt voor de strijd strijd die niemand zoekt niemand echt zal winnen mijn geweten houdt zich stil woorden blijven binnen…

de schaduw van mijn tranen vervaagt in lichte bries de zee kust teder tenen het zand verbergt verlies hier waar jij rond mijn lichaam in vettig grijze as hier kom ik je bezoeken zolang ik ben, jij was…

als de slaap weer niet wil komen omdat de pijn je grenzen zoekt of bezit neemt van je dromen en zo een overwinning boekt als het schuldgevoel weer welig tiert in de tuinen van je geest waar een golf kwaad je rust verstiert en je de waanzin vreest als op de “dove” vlekken op je huid vreemde ogen blijven branden waardoor je steeds je hart…

door liefde gedreven mijn mooiste gedicht op jouw lijf geschreven net niet in het zicht mijn zijn en mijn wezen in een regel of vier maar nu ik wil lezen ben jij niet hier in liefde bedreven mijn schoonste melodie in jouw hart beschreven een ware symfonie mijn lust en mijn leven in tonen herboren een minuut of zeven ...ik zal het nooit…

zij geeft haar leven lang en zal dat blijven houden totdat haar lief haar houden niet langer meer behaagt zij geeft haar liefde luid en zal steeds blijven baren totdat haar lief dat baren niet langer van haar vraagt zij geeft haar borsten bloot en zal steeds blijven stralen totdat haar lief haar stralen niet langer meer verdraagt…