Alle inzendingen van Jeroen

niemand waarop zij zit te wachten of waar zij de deur voor open doet niemand deelt met haar de nachten alleen zijn voelt voor haar zo goed niemand waarmee zij wel wil praten of waar zij haar leven aan vertelt niemand waarvoor zij iets moet laten alleen zijn daar is zij op gesteld niemand die voor haar moet zorgen of waar zij zelf…

vertrouwen heb ik nodig vertrouwen moet ik krijgen omdat zonder dat vertrouwen ik zal blijven zwijgen vertrouwen zal ik vragen vertrouwen zal ik geven omdat zonder dat vertrouwen ik niet echt kan leven vertrouwen zal ik zoeken vertrouwen zal ik vinden omdat zonder dat vertrouwen de angst mij zal verslinden vertrouwen zal…

verloren in gedachten vergeten in de tijd vermoeid van al het wachten verslagen zonder strijd verdreven uit jouw leven verpletterd zonder pijn verdwaald in het vergeven verbaasd in … “het niet zijn”…

nooit vergeet ik meer die avond vier voeten in het zand we telden duizend sterren billen op een krant het strand dat was nog vochtig van het spel van eb en vloed ons gesprek verliep wat “bochtig” ik wist nog niet zo goed hoe mij te gedragen ervaring was nog nul ik durfde niets te wagen voelde me een sul en jij leek zoveel ouder terwijl…

naar complimenten vissend vangt u telkens bot en zelfkennis missend verzuipt u in uw lot uw woorden zijn vergeten omdat u zich versprak tot op de draad versleten noemt u uw vodden, pak een overhemd vol gaten met vlekken in het zicht waar ooit de knopen zaten houden nietjes alles dicht uw adem geurt naar dieren - maar dan wel jaren…

jezelf geven zonder te worden gezien is als vrijen met je kleren aan jezelf geven zonder te worden genomen is waar het in een relatie om moet gaan jezelf zijn zonder jezelf te verliezen is een waardevol bezit jezelf kennen zonder de ander te vergeten is waar voor mij de kern zit…

als het verdriet te groot is voor jouw hart en de tranen niet echt meer willen stromen als het verdriet je meer en meer verwart en je verkiest niet naar mij toe te komen als het verdriet je adem steeds ontneemt en je de woorden niet meer uit kunt spreken als het verdriet ons van elkaar vervreemdt en mijn liefde onvoldoende…

zonder woorden weet hij te zeggen waar zij over zwegen zonder woorden uit te leggen waarom zij woorden kregen zonder woorden te vertellen wat zij eigenlijk al wist zonder woorden vast te stellen dat kansen zijn gemist zonder woorden aan te geven waarom hij haar verlaat zonder woorden te beleven dat zij zijn uitgepraat…

met mijn tenen over de rand kijk ik naar beneden zoek een goede reden voel me als een krant met mijn tenen over de rand zie ik honderd mieren lopen ben ik zenuwen aan ‘t slopen heb mezelf niet in de hand met mijn tenen over de rand dwing ik mij opzij te kijken zal wel op een angsthaas lijken val behoorlijk door de mand met mijn tenen…

niemand kan haar meer bezeren dan hij dat heeft gedaan hoe kon zij zich nog verweren? het was allemaal zo snel gegaan de vernedering is zo groot meer nog dan de pijn en met haar handen in haar schoot - zal er daar nog leven zijn? - zit zij in een hoekje van de kast te wachten tot hij zich verdrinkt om straks, als zij haar wonden wast te…

Ik sta op en ik voel me Te groot voor deze ruimte Te breed voor deze stad Ik stoot mijn hoofd aan de hemel In te kleine schoenen Zet ik mijn voeten op de grond In één stap op mijn werk op tijd In een hinkel thuis - Hoe was het? Vandaag was… Ach laat maar schat Het is een kleinigheid…

Soms lopen grenzen niet zichtbaar Door het landschap van een mens Maar gaan er onvindbaar En ongrijpbaar tekeer Een veelvoud van valse hoeken Door kromme rechtlijnigheid Maakt een wirwar in het landjepik (Grenzen stellen zich aan) Boze woorden uit de doeken Maken muffe stof tot praten Over eenzaamheid, vermoeiend Als slechts de verteller…

er zijn dagen dat mijn hart steeds trager klopt en ik merk dat mijn geheugen zich verstopt ik de beelden uit mijn jeugd niet meer herken en ik eigenlijk niet goed weet wie ik ben er zijn nachten dat de angst mij wakker houdt en mijn geest mijn eigen lichaam niet vertrouwt ik de slagen tel die mijn hart vergeet en mijn tranen…

onbeholpen in mijn praten onbegrepen bovendien onbedachtzaam in mijn laten onberekend in mijn zien ongevoelig in mijn zinnen ongemerkt in mijn zijn ongeduldig in mijn minnen ongelukkig in mijn pijn onvermoeibaar in mijn ogen onvoldragen in mijn hart onverklaarbaar mijn vermogen onverzadigd in mijn smart onbekommerd in mijn zorgen…

Wees iemand en niemand verbergt iets Wees iets en iedereen ziet het Verberg niets en niemand die het ziet…

…..met haar lippen om het filter vragen haar ogen hem om vuur en hij beleeft - in alle stilte - zo zijn eigen avontuur….. …..met zijn lippen op de hare zien haar ogen zijn gezicht en zij denkt - is dit het ware? - als hij weer op haar ligt…… …..met zijn handen op haar billen zoekt zijn tong de juiste plek en zij doet “alsof”…

honderd jaar is hij geworden zonder bril en goed ter been en van alle zeven op het rijtje miste hij er nog geen één honderd jaar is hij geworden zonder stok of kunstgebit en genietend van een glaasje “als er maar mijn merk in zit” honderd jaar is hij geworden zonder staar of kunstgewricht floot nog altijd naar de meisjes schreef zijn…

zelfs met beide voeten op de aarde sta je in wankel evenwicht zelfs met voldoende eigenwaarde schrik je van een vreemd gezicht zelfs met vertrouwen in elkander weeg je ieder woord weer af zelfs met respect voor die ander schend je telkens weer zijn graf zelfs dat moet je hinderen leer je het je eigen kinderen zelfs dit…

(Wie blijft die schrijft) De één schrijft puzzels in raadselvorm De ander geeft les over een onontdekte worm Sommigen doen deftig met Latijnse taal Anderen schrijven alledaags en verwoorden dood normaal De één gebruikt vier regels een enkele keer iets meer Een enkeling plaatst hetzelfde minstens twaalf keer De één ‘ontwerkelijkt…

gisteren harkte ik mijn gevoelens bij elkaar ‘t was wel even zweten maar tegen zessen was ik klaar ben gaan zitten krantje lezen muziekje opgezet nog wat eten en wat drinken daarna moe voldaan naar bed vandaag ligt alles weer geweldig door elkaar kan gerust opnieuw beginnen maar weet alleen niet waar ik pak de hark geen…

Nog niet Telkens hebben we bijna een huis, bijna Terwijl de dagen zeker voortschrijden De dag van het moeten vertrekken nadert Nadert, nadert, nadert, nadert Ineens is het genadeloos dichtbij Plotseling is het spel gespeeld Iets heel goeds is ons toebedeeld Zonder aankondiging hebben we De beste hand met kaarten We slaan onze slag Eén…

Ergens zit ik tussen spullen Daar, waar anderen zullen zeggen Daar woont hij En ik die schouderophalend Het slot open doe En binnenkom in dit ergens en denk Hoe lang woon ik hier nog Hoe lang moet ik hier blijven Hoe lang zal ik ondergaan Dat dit het is Weer stoot ik mijn voet tegen De openstaande deur Waar er te veel van zijn In deze…

in enkelvoudig onbegrip schrijf ik mijn laatste brief omzeil daarin de laatste klip “waarom heb ik niet lief?” in ongetemde woordenstroom zet ik puntjes op de i verlos mijzelf van wolken stoom waardoor ‘k geen fouten zie in opgeloste zinnenbrij valt alles op zijn plek voeg nog een laatste zin erbij en eindig met een vlek een zegel…

Ik keek naar de spiegel van mijn leven en zag heel even een glimlach zich naar mij toe begeven Ik barstte in tranen uit Ook de spiegel -bleek slechts een vaag weerkaatsende ruit- was gebarsten Tussen de scherven zocht ik naar mijn glimlach Ik sneed me aan de stukken van mijn leven en tevergeefs gaf ik het zoeken op “Scherven brengen…

gedeelde smart is halve smart is wat je mij steeds zei waarom zeg je dan niet wat er is? sluit je je af voor mij je ogen kijken langs mij heen ik krijg maar geen contact je bouwt een muurtje om je heen mijn hand wordt niet gepakt in alle voor- en tegenspoed hielden wij elkaar vast wat is er toch met ons gebeurd? ik lijk je wel…

zachtjes zwevend geeuwtjes gevend laat poes zich even strelen soepel spinnend muizen minnend mag ik haar ruimte delen kattig kroelend wollig woelend geeft zij kopjes langs mijn been bazig blazend ruziënd razend stoeit zij met mijn grote teen verdraaid veerkrachtig parmantig prachtig loopt zij dan weer weg zachtjes zwevend geeuwtjes…

terwijl mijn hersens mijn hart besturen naar een kant die ik niet wil en mijn ogen doelloos turen door een veel te donkere bril terwijl mijn lichaam schreeuwt om aandacht van een bedenkelijke aard is het mijn geweten dat mij uitlacht is dit het allemaal wel waard? terwijl mijn handen zich verstoppen in de zakken van mijn jas en mijn…

in het kuiltje van het gras verdween de puberjongen vulde hij zijn longen voor enkel zacht gekreun in het kuiltje van het pad verdween zijn blauwe jas in een vroege voorjaarsplas gaf hij haar arm steun in het kuiltje van haar bed vertelde hij geheimen liet zij zijn woorden rijmen zette hij zijn masker af In het kuiltje van haar wang…

Zachtjes in mijzelf ben ik een heidense ridder of een antiheld roep ik luid dat ik niet geloof in al die poespas en dat zingen Zachtjes in mijzelf ben ik een stille aanbidder van het wonderbaarlijke mooie dat in mijn vizier verschijnt, tot de meest eenvoudige dingen…

vergeet de onbezonnen woorden die kwamen, maar niet hoorden in de hitte van de strijd vergeet de geestelijke klappen de niet doordachte stappen na hevige onenigheid vergeet het achterbakse liegen het veelvuldige bedriegen als de waarheid werd verkracht vergeet de bange ogenblikken als de angst je ging verstikken blinde paniek, telkens…