Alle inzendingen van Jet Rood

is enorm een gapend diep gat beangstigend wat ligt er op de bodem? Onverwerkte lagen van verdriet en rouw om geliefde mensen maar dat niet alleen Onvervuldheid van dromen zonder een beeld om eenzaamheid Er is geen gezin geen arbeid het netwerk beperkt perspectief uitzichtloos Ontstaan isolement de dagen zijn wisselend aansluiting…

Maak hen mens God van licht verbind hun lichaam met de ziel die daarin huist Laat het weten dat het geschikt is menswaardig en niet inferieur zoals soms beweerd Door schaapjes die op het droge staan nog in de ban van het gareel onwetend gehoed Open hun oog zodat zij zien open hun oor opdat zij horen de werkelijkheid zoals die…

en ik deze plukken kan om te delen met jou zou jij dan de zaadjes opnieuw willen planten opdat ook anderen hiermee gevoed worden en vrede kunnen vinden met wie ze in hun diepste wezen zijn?…

is waar mijn bed staat en de sleutel deuren opent waarin diverse kleuren het interieur verwarmen het is de plek waar ik wil zijn alleen of met de ander die met mij meereist op mijn weg tot aan het slotakkoord dat wordt bepaald door de tijd die mij hier is gegeven…

De dag dat hij haar zag veranderde zijn wereld zijn adem stokte en meteen wist hij dit is de vrouw met wie ik mijn leven wil delen Teder streelt hij haar glanzende huid en haren nooit heeft hij zo intens schoonheid mogen zien haar puurheid is fris gelijk dauwdruppels in de ochtend en haar licht zo stralend als de opkomende zon Haar…

De geest was verdwaald maar ook op weg de verdwaling had een doel een zoektocht naar zijn kern eens in de zoveel jaar gebeurt het opnieuw een ongekend geluk omdat veranderen mogelijk is wanneer iemand dat maar wil…

knabbelt aan haar leden zij wil het niet maar de tranen vloeien zij snikt voelt zich vertwijfelt alleen met haar verdriet de bui waait over en pijn verdwijnt rustig haalt zij adem…

Zo divers als een mens kan zijn verschillen ook de smaken wat jij graag eten mag vindt de ander juist weer smerig bij het een lik je je vingers af van het ander moet je kotsen soms teistert stank je neus of sta je je oren dicht te proppen voor het lawaai van muziek die je niet kan waarderen waarvan ieder ander lyrisch wordt maar jij…

begint met het plassen in een fles gevolgd door het wassen op bed iets waar hij niet op zit te wachten doch noodzakelijk door afnemende krachten niets kan het tij nog doen keren slechts de dood kan hem doen bevrijden van datgene wat hem belemmerd om te zijn…

schudt hij zo uit zijn mouw zijn fantasie nog levendig en in vele details De dood vertelt hem dat hij nederig zou moeten zijn het verhaal eindigt open Komt er morgen een wordt vervolgt? verhalen vertellen kan hij ik ben reuze benieuwd…

die voorbij vliegen vergroten de afstand van dood naar leven voort ga ik met mijn bestaan En de gedachten die tollen voeden mijn gevoel soms de leegte maar ook kalmte en besef Want zo gaat dat in het leven van alledag waar smart en vreugde samenkomen in een hart dat weent…

kun je vrede stichten in het reine komen met je ongenoegen en misstappen die op het geweten drukken de gevoelens van eenzaamheid het gemis aan liefde de onvervulde verwachtingen en het gevoel van tekorten wat is er nodig om te leven en te laten leven om gewoon een tevreden mens te zijn?…

de ruimte krijgt opstandigheid overstijgt woorden kunnen wachten gevoelens zich verzachten tot neutraal gebied hopend dat de ander ziet het belang van communiceren niet ontwijken maar balanceren vraagt een bepaalde vaardigheid en een zekere waardigheid die recht doet aan beiden…

De vleugels tot stompjes verworven niet bruikbaar op deze planeet doet haar best om mens te zijn maar acht zich niet geschikt zij begrijpt de mensheid niet ziet hoe traag deze leert die niet voldoende lijkt te beseffen wat nu echt belangrijk is stort steeds opnieuw de wereld in een malaise van duisternis waarin welkome lichtpuntjes soms…

Vervreemd van huis en haard het vertrouwde en bekende alles stukgeschoten wonen zij thans in een land van melk en honing waar alles goed is niets tekort lijkt te zijn alleen de cultuur vervreemd hen van het geliefde moederland In hun nieuwe onderkomen leren zij dat wat niet normaal is niet normaal moet worden en dat de nieuwe haring…

voel ik mij geborgen ben ik vredig en op rust word ik gezien en gehoord is er niets wat dit verstoort Maar op turbulente dagen wanneer gedachten overheersen emoties de regie nemen vervreemd ik van mijzelf Gevangen in zelfreflectie betrek ik alles op mijzelf een duister gevoel dat ik van mij af wil schudden Kleuren, woorden en klank…

riep naar de vogels: 'Verspreid het nieuws, mijn schuim schuimt minder en mijn golven zijn gehalveerd. Wind is zijn stuwing verloren bezit niet meer de immense kracht om mij tot grote hoogten te brengen en dat is wat ik zo zeer mis. Ik wil bulderen en rollen dansen met Wind tot ik volledig uitgeput ben en dan in een diepe slaap zink…

Het is regenachtig deze ochtend Merel fluit zijn hoogste lied Hij heeft er geen moeite mee Neemt het leven zoals het is Dan slaat hij zijn vleugels uit Wurmen staan op het menu Voor zijn jonge nageslacht Zachtjes landt hij op een gazon Vrouwlief heeft het nest verlaten Huist nu in een andere boom Waar een nieuw broedsel is gelegd Haar…

huilde hij zichzelf in slaap alles leek verloren hoe kon hij nog verder zonder zijn bezit, zijn hart? weggenomen en aan stukken gereten alsof zij een weerwolf was die huilde wanneer de maan opkwam haar nagels scherp de tanden ontbloot, griezelig gewoon de pijn van verlating nestelt doordringt zijn huid baant zich een weg naar binnen…