Alle inzendingen van Jonhy Donovan

Wulpse boerendochters vieren feest in vaders oude hooischuur en terwijl de genodigden hallucineren van sigaretten en alcoholische dranken, ziet de moeder hoe haar oudste flink genaaid word op een antieke dorsvloer. de vader, ook al straalbezopen kon geen kant meer op met zijn broek tot op zijn enkels en een wilde deerne op zijn…

Ik begrijp niet goed hooggeplaatste personen die doof en blind zijn en bij veel wind trachten hun paraplu te openen!…

hoor reeds de vroege vogels zingen en hier en daar een haan die kraait een boer die vlot zijn akkers maait ja, niemand kan zich nog bedwingen geen vuiltje aan de grijze lucht enkel maar wat stapelwolken die groeperen gelijk nomadenvolken doch, ze slaan weldra op de vlucht want bij het krieken van de dag in het laatste donker van de nacht…

gelukkig bestaan kleuren om dingen op te beuren zonder hen was alles zwart eentonig of ietwat apart de grijze muur die wil ik wit een zilveren stoel die ik aanbid de gouden schijn van het maanlicht geeft blij gevoel, een fraai gezicht de hemel verf ik altijd blauw de zon is geel en zingt:" ik hou van jou" het gras dat kleur ik in 't fel…

geen wolkje aan de lucht... belemmert het blauwe zicht alleen maar stralend licht met trekvogels op hun vlucht een wereld op zijn kop zonder huizen en beton, ik lig op het groene gazon languit starend naar de top naar die blauwe hemel vol azuur ergens, op deze aardse planeet waar ik voor even” tijd” vergeet en beelden vorm... voor mijn…

liefde is geven... wat je helemaal niet hebt geven wat je hebt... dat heet “plezier maken” en brengt veel verwarring alom!…

Ik schrijf niet echt voor oudjes, maar vooral voor zij die met wat geluk in liefde en het leven nog ouder mogen worden!…

op een herfstige avond hoog op het reuzenrad was een meisje aan 't verdrinken in haar tranen van verdriet. geen mens had iets gezien maar wel een vogel die kon praten vroeg het meisje wat er was. ze zei : – ik ben geen ster en zal er nooit een worden maar, hoe kan ik de maan aanraken ? – de vogel vroeg verbaasd : – waarom ? – het…

ze laten kleuren en blozen jouw hart en jouw wangen weten perfect hoe liefde te vangen dit kleine boeket rode rozen... voor jou... speciaal uitgekozen uit mijn tuin van liefde en smart daar waar een bloem het leven ontwart dit kleine boeket... rode rozen!…

dit kleine gedicht naar jullie allen gericht komt uit een warm hart want jullie zijn elk apart een straaltje van het zonlicht…

sierlijke pirouettes laten je rokje hoog opwaaien getatoeëerd, met innerlijke zorgen sla ik je gade... de “silhouet illusie” laat mijn hoofd even tollen mijn bloed en haar bloed het kruipt, het stroomt vloeit inéén in hetzelfde hart en dat... dat voelt echt zo goed, mijn kind!…

het weer is echt niet meer te doen snikheet is het nu al dagenlang weinig water... – een scheppingsdrang? – het belooft een droog en dor seizoen. de aarde transformeert in zand ik hoor bloemen en planten kreunen en zie vele konijnen achteroverleunen, alles kleurt reeds lichtjes aangebrand. de wind, ja de wind, die doet ook extra zijn best…

bruinrood en bitter die liaan van de ziel, een zuivering van lijf en verrijking van geest door visuele visioenen!…

Alle dagen dronken zijn is ook een manier om uw saai leven even te vergeten al komt het steevast terug en zomaar blijven drinken om dat saai leven te vergeten dat steevast terugkomt -is zelfmoord- op een vloeibare en zachte manier geen mens die daaraan twijfelt en toch...…

in deze mystieke hemel fijnbesnaard met slierten van nevel in gele kleuren kan je waterdampen snuiven van geniale zoete geuren en zie je feeën en elfen spelen met de kaart. ook kinderen en een jonge bejaarde soldaat, dansen en sjansen er altijd onvervaard ergens op die gele plaats... ongeëvenaard, daar waar dag en nacht, zelfs nog niet bestaat…

inhoud van een kast blijft altijd strikt geheim, tot... deze opendraait en het inhoudelijke, verbazing laat uitkramen!…

ogen die voelen het sterk ongrijpbare van lijnen en kleuren die kriskras racen door het geheugen van zijn schepper!…

de oudheid van nu was de wijsheid van vroeger niet meer noch minder!…

Hoe moet “die flik” zich nu daadwerkelijk voelen na zware misstap ... als zelfs zijn eigen ras roept en tiert... “Black Lives Matter”…

Vele burgers en kleine zelfstandigen gaan zweten in vriestijd... door banale regels van leiders... die laten lijden!…

geen dierenschedel wordt hier bedoeld, wel mezelf na tweemaal falen!…

virologen en farmaceutische firma's Liegen goed saam, zo de wereld "slim" dom houden maar betalen... gaan we doen!…

deze waterkip duikt liever dan vliegen...doch paart ook wonderbaar op blauwgroene poten zorgt ze voor twee nesten... elk jaar!…

het krioelt ervan rood bruine soldaten die wroeten, nooit klagen hun koningin te dienen mits...vroege zonnestralen!…

met een laatste kracht uit je opgeleefd lichaam prevelde je nog... in zwakke fluister "adieu" ik zei nog net: "au revoir!"…

muziek doet met mij iets, waar ik niets kan aandoen ik sluit mijn ogen... spontaan ga ik trillen en volg in trance... mijn hartslag!…

onterecht... een dief genoemd in de volksmond, doch deze vogel neemt geen blad voor zijn snavel en krijst zelfzeker “pica pica”!…

een mens of voorwerp verslijt niet door gebruik...wel door verkeerd gebruikt!…

O,ranke bloem van licht zo stralend als de zon je groeit maar en je klimt hoopvol... de wijde wereld in!…

knoopsgat, ragebol klasbak in draden spannen waken, dispuut... zo muggen en vliegen vangen ze riep...”je laatste minuut”!…