Alle inzendingen van Jos Zuijderwijk

leven is als Lisse naast hillegom vlakbij sassenheim altijd stippend op de kaart ’s winters is alles kaal de mannen dragen manchester pakken ze tellen bollen de vrouwen hebben dikke buiken ze krijgen kinderen zij zwoegen hun getijden rond in het voorjaar bloeien ze op als hun tulpen tenminste bloeien en hun bollen zich vermenigvuldigen…

half wat is al heel wat wij waren mirakels vast geklit subiet na onze prille partnerhit we verliefden ons per emails lijkt op reizen op de rails: de treinen rijden – sans doute - is het evenwel de juiste route? ze hebben zekere bestemming maar hoe staat de afstemming? nou ’t was klikken en achteraf dan saven tikken stond voor innig…

overal zit het - in de keuken de salon het Vereenigingsgebouw op de televisie en van lieverlede heeft het een duivels lang verleden klopklop op de wanden van het denken je hoort de leemte gekroel van kleine griezelbeesten zoekend naar houvast in de kloven van draaien-maar-alles- is-bedrog soms dan beuk je er op los je pikt het niet…

ik ben bij mijn oudste zoon hij is op vakantie komt morgen terug gister was hij jarig als kadootje ben ik zijn huis aan het soppen zijn ramen aan het lappen ik lijk wel gek maar ik moet wel zuinig zijn en dit is toch ook een mooi kado maar nu heb ik de computer aangezet voor een peuk en 'n glas water voor de kater tegen de vlooienjeuk…

gister gehoord in het café - hier aan de overkant - het zijn drie hippe mannen In drie zwarte pakken Ze zetten gedichten lachend in een queue en handelen dan volgens de leer van montesquieu: de eerste zegt ja of nee de tweede die maakt cappuccino de derde is de beul en dat noemt zich “trio politico” de liefste gedichten houden…

de vraag is wat is kwaliteit? niet niks zegt men maar wat dan? is het misschien een dun draadje geblazen door een briesje? een heel klein dingetje dat huppelt door de tijd? een zaadje verscholen in de krater? misschien is het wel verstandig er verre van te blijven jij gelooft dat jij gelooft dat ik het mis? dat klinkt…

zijn ogen waren altijd vol ontzetting over de Bezetting nog meer ontzet was hij over het verlies van zijn geroofde tweelingbroer zo ontzet was hij over dat verlies dat hij zichzelf nooit kon ontzetten van zijn schuldgevoel zijn ogen waren ontzet van de Bezetting maar meer nog door de ontzetting over zijn verloren tweelingbroer…

vannacht weer uitgevlogen naar dallas in de states naar sweetheart sue ellen (J.R. - he was in the oil again) elke nacht zeven dagen elke week al vele jaren lang voor drie secondjes maar want als een ieder dat nou deed dan zou sue ellen maybe minder lonesome zijn in desert gesteld dan wel haar ogen blijven even melancholiek they are…

de naam was altijd jos wonderkind of total-loss? die vraag is nooit geweest ik ben beperkt van geest mams noemt mij slurper sloddervos…

ben nu thuis acuut gevaar als publieke rijmelaar neem mijn zoon jochem rijmt alleen op lochem hij denkt 'k zit veilig daar…

hoe smal haar taille import uit versailles licht is gauw te licht ze doet d'r ogen dicht haar standje is dan braille en al doende met mon seigneur was haar cri-de-coeur 'mijn vrij in de rij zit rechts ter linkerzij van de autodeur'…

u en ik hoe kunnen wij weten hoe genadig we nu ons brood rustig toch eten thuis bij de cv als we moeten naar onze eigen wc met de verjaarskalender en de ansichtkaarten aan de wand maar misschien de dag van morgen dat we elkander treffen op de witte wegen van land en stad delend in het genadebrood dat god ons geeft van aardige mensen…

ze dicht ontroerend gaaf over scheiden en lijden of het sterven in diepe meren waar men uit drinken kan nooit schreef ze over de witte raaf in haar tuin bezijden het musschenkwartier waar toch ook kwartels kwetteren in het lover over kwattarepen of een lekkere zure bom nog niet gesproken van radijsjestaart met slagroom of gevulde…

ik ben zo ontzettend zettend zettend blij blij blij blij ik ik ik ben zo ongelooflijk ongelooflijk blij blij blij blij dat ik dat ik dat ik het fietslied heb geschreven ik ben zo ontzettend ongelooflijk verblijdend blij blij blij dat IK het fietslied heb geschreven en niet JIJ...…

De Nederlandsche Leeuw is nu een balletje in de eeuwige sneeuw…

Oh oh wat is de wereld wondermooi op de fiets op de fiets op weg naar Buiksloterbanne zag ik een tweespan in het hooi hij met fluit en melk-in-kanne zij met kip en koek-en-panne op de fiets op de fiets is de wereld van het waterland waarlijk wondermooi…

wat doet de verzuurde rufter ter verlichting van zijn leed dat dronken heden&verleden heet? hij gaat zwemmen in een slufter eet langzaam in kleine brokjes drinkt zijn melk met kleine slokjes des avonds blijft hij nuchter drinkt water met twee rietjes neuriet gregoriaanse melodietjes het is nu over met de boeren en de winden hij wordt…

slaap zacht mijn liefje buiten tortelen de duifjes…

Schatjes van Nederland Waarom niet uw hart verpand Aan een vaderlandse dichter? Elke dag een nieuw lied En u merkt 't eerst niet Maar u wordt dagelijks van alles lichter…

Als Ochtendgloren Goud in de mond heeft Wil hij Die vrouw wel 'ns zien Als ze dan gaat krieken Gaat hij Met haar en de Dageraad Op zoek naar de Zingende Merel En als er dan ook maar één haan Gaat kraaien Dan krijgt de dag Een gouden randje…

Eén ding Staat bij ons thuis Heel erg vast: Als ik wil Naaien Dan moet de Machine Beslist In de vrij staan Ziet u dit niet Als Techniek Maar als Dramatiek Of - nog erger - als Tragiek Dan denkt u Dubbelwandig En - als Wezen - Liefdeloos Losbandig…