Alle inzendingen van Judith

achterop je fiets rijdend door het halfverlichte niets de manier waarop je lacht en je trui zo zacht perfect jij bent zoiets…

Ik vind er niets meer aan Het gaat niet meer zo goed Ik wil van je af, ik wil je kwijt Maar weet niet hoe 'k dat zeggen moet Ik wil je geen pijn doen Je niet al te hard laten huilen Maar hoe kan ik het je nu vertellen Dat je niemand meer hebt om bij te schuilen?…

Nog voor haar dood, was dat ik zei, ach oma, laat ons weten, of er een hemel is, om ons verdriet wat te verzachten, en zeker het gemis. En na haar dood, ziedaar, een duif kwam aan mijn zij. Beroeren kon ik haar, en 't was alsof ze zei, 't is goed mijn kind, wees maar gerust, geen twijfel meer voor jou. Want na de dood, gaat alles…

Als een veertje, zo licht Als een bloemblaadje, zo fijn Zweef ik op de wolken En wil ik voor altijd bij je zijn Ga met me mee Gedragen door de wind Samen vliegen boven de zee Genietend als een kind…

Verbaasd vraag ik mij af, hoe zo'n gekrenkte ziel, zoveel liefde geven kan, zo zonder voorbehoud, en zonder iets te vragen, zo vrijgevig zijn kan, zo teder en zo fijn. Verbaasd vraag ik mij af, dat je me zoveel warmte geeft, zonder zelf warmte te hebben gekend, me geborgenheid biedt, een veilig thuis, terwijl wanhoop en angst, jouw kind-zijn…

Onbewust vond ik bij jou, waar ik naar heb gezocht, al dacht ik het te hebben, het bleek een lange tocht. 'K wist niet dat ik zoekende was, maar onrust bestookte mijn ziel, een zeurende pijn beroerde mij, alsof ik alsmaar viel. En diepe dalen moest ik door, al wist ik niet waarom, ik vocht en hield me staande, en vroeg steeds weer waarom…