Alle inzendingen van Laurens Windig

het ga je goed, dat las ze: identiek dat het zo veel beter is kiest hij toch voor het wilde water verduisteren ligt niet in haar aard ingrijpen en opendoen was geen optie meer na dat hij vertrok niet later, schoon schip als grote wens eindelijk hangt ze haar zwaarte als pluche gordijnen in de embrasse…

onkruid is gewied veelvuldig duikt er nog op het blijft invreten…

bij toeval emotioneel gesprek: lang in dienst en dan effies plaatsmaken deeltijd zit er niet meer in: afhaken vroeger ja, was een staatsbedrijf te gek een onervaren bink komt in zijn plaats nog jong door wangedrag van school getrapt noemt hem nu een klojo en ginnegapt: zolang nog bij één baas is ondermaats! zesentwintigjaar klaar uit weer…

wat hebben we gisteren gelopen wij deden een daggie winkelcentra ik er financieel op achteruit ga de portemonnee jankt door het kopen dan zie je weer dit, dan zie je weer dat ben er gewoon overgevoelig voor niet continu maar zo af en toe hoor spaar ook niet meer omdat ik er aanzat overheid stuurde me in die richting eigen geld uitgeven…

mijn natuur beschrijven als natuur het doen verplaatsen in de wolken welke mijn fantasie bevolken overdrijven wat ikzelf bestuur het is vandaag weer transformeren in profielen die de geest oproept wisselend waar stemming aan voldoet ik zal het moeten uitproberen bliksemschichten door een aggregaat botsend warm en koud de dader is als het…

mystiek zo het balkon u droeg boven het geuren van jasmijn verheven maan in volle schijn uw blikken mij nog niet genoeg glans kasseien van Verona welke uit hun voegen sprongen veel te vroeg doch vogels zongen welk wonder volgt er nog hierna liefde rankte mij naar boven steentjes gooiend tegen ‘t raam om uw zachte mond te loven hoorde…

ik ga vandaag eens op mijn fietsje holderdebolder over de kasseien ik hou nou eenmaal van hard rijen flink sjezen voor een windig briesje glad plaveisel trapt wel stukken beter vooral als scheve schaatsers rollen vriendjes die er achteraan gaan hollen mij lukt het niet ik loop geen meter eerst ging ik remmen met mijn handen maar trap nu…

oom is bezeten van de scheve kruissteek alle onderwerpen heeft ‘ie afgekruist in ‘t bejaardenhuis wordt ‘ie al verguisd sonnetten gaat men naaien deze week de oudjes steken door na het borduren gewoon genaaid, vindt de directrice aanvang kruist ‘ie door naar de remise vrijwilligers ontsla je niet uit vrije uren bewoners zitten de gehele…

Panden die statig burgers bemensen zij vertonen geestdriftige kleuren strelen ogen naar ramen en deuren de talenten beleven cadensen kousen verschillende aangemeten hier vergaat het architecten altijd creaties vernieuwend gelijkertijd hun sporen kronkelen onverbeten effectief ontbreken vaste lijnen droombomen balkoneren uit stenen zodat…

de tijd waarin de Fin de siècle viel gehuld in vele kleuren voorbestemd onthult het Midasgoud zijn lange hemd spontaan opent de Weense Jugendstil Klimt bejubelt ode aan de vreugde in friezen drijven vrouwen langs de wand negende van Beethoven komt tot stand Secession waarin men zich verheugde Hij laat er zijn gouden kus versieren Welk schoon…

nu ik zojuist mijn geest heb weggegeven doch de inhoud nog niet leeg is geniet ik nietszeggend in de tuinstoel met half gesloten ogen alleen mijn geest spreekt spontaan naar hen die mij het liefst zagen gaan denk niet dat ik bang was voor het leven want dan heb je ‘t mis wel voel ik vreemde trekken op mijn smoel maar ben heel tevreden weggevlogen…

willoos mooie dageraad zuchtende dag begint licht uw licht verraad bemind en onbemind hoe moede zo uw benen welk nopen los van mij nederliggen laten wenen nacht laat rusten zij opzij…

blanke handen strelend de finesse bedreven zwaar en lichte klus ondoorzichtig als acterende maîtresse scepter zwaait met zachte kus spinnen aangemeten als souplesse al dansend stralend harten breekt nerven slijpen scherp de interesse daarna geraffineerd de kop afsteekt…

Hoe sterk is de emotie welke een gevecht aangaat zonder blos van diepe schaamte enkel zuchten heeft omver geblazen dat het bloed vervangt in andere gedaante wie is de overwinnaar oppermacht waar is uw twijfel zeg mij toch: de schaamte! de blos mag geen verrader zijn hoe kil ook de emotie…

op de snede van het ongeschreven boek waar bladzijden wit en ongelezen zijn rode wijn zijn best gedaan slipte spontaan in foute hoek sporen van proberen aan te gaan onevenwichtig uit cadans poëtisch ritmische beweging krijgt amper kans spatten op de schoon gesneden rand brengen alles uit balans zuiver wit niet onbevlekt gebleven want…

in eerste instantie dacht ik dat ze temperament hadden, dat vuur en passie er vanaf zou spatten zolang ze er zijn heb ik het niet kunnen ontdekken alhoewel hun kleur genoeg zegt misschien zou de zon een reden kunnen zijn omdat ze aan de schaduwkant op het oosten wonen, zie ze iedere dag treurend hangen nu hebben ze geruild met andere…

We halen Ciske lekker uit de kast hij wil vast wel en sturen we hem op en doen we gewoon of we gek zijn bestaande regels binnen de grenzen op een schreeuwerige melodie onze Vlamingen zeggen toch niks we passen gewoon effies de titel aan iets dat internationaler in de oren klinkt alles mag want winnen doen we toch niet onze wet…

Van de één op de andere dag zwangert ze om mij heen en is het uitblazen geblazen…

er komen steeds weer rottige herinneringen van de plank getrokken welke als maaltijd in de vorm van vette soep uit een flauwe pan worden omgeroerd voordat de vlam eronder flink is aangewakkerd zodat het aanbrandt is het onverwerkt koken waar de chef-koks geen raad mee weten en er dan maar extra zout over strooien in de hoop dat de smaak wordt…

waarom moet ik mij toch scherven aan een leeghoofdige dame die haar vuile was ophangt aan een zelfgespannen lijn tussen weelderige bomen? zodat zij de natuur schaadt zelfs als mijn wandeling er onderdoor gaat en niemand het wegneemt ook niet bij mij totdat ik zou willen beslissen dat zij netjes de geest geeft ter wille van mijn…

Schrijvers en poëten hebben belasting technisch recht op een jaarlijkse flinke uitkering aangezien zij veelzijdig bijdragen aan onderwijs, taalgebruik en wetenschap hierdoor komen extra bonussen te vervallen die worden geïnd door bankbestuurders en schrapers!…

mijn buurvrouw verderop overgedreven met acteerprestaties valt me op omdat die slachtoffers sterk duiden ene keer zegt ze niks andere keer lacht ze in het wilde weg uiterst overdreven dan heb ik nog niet eens wat gezegd soms schud ik wel ja en nee omdat ze de was buiten hangt tussen de struiken: ze doet wat ze wil dan boomt ze tegen…

heb mijzelf afgelopen dagen gestalkt hoeveel takken ik tel die niet te benoemen zijn de straling is niet altijd verlangen naar fysiek genot dat stapsgewijs stijgt naar hoogtepunten platonische liefde verloren dreigt te gaan kan evenzo slapeloos breken redding is de enige optie laat mij dan als de wind zijn waar mijn naam een deel…

ontwikkeling van de eigen geest mijn God ben er zo mee bezig geweest heeft me zoveel gebracht wat een feest er was niets meer te wensen doch het gluurde en gluurde zweven duurde maar even: ik was maar een mens destijds nietszeggende wens noch hier noch daar onder allerlei luiden leven vanuit het noorden tot aan het zuiden praktisch…

en dan begeef ik mij zomaar als witte austraalneger in eigen droomtijd mijn wispelturige haren dansen rond in kleuren over eigenhuidse stammenwet oerkracht is hoorbaar beschilder mijn huid als verloren mens met witkalk en aardse mystiek daar waar geboortegeesten wenken op de heilige Uluru ontwakkering slaat woeste tranen los…

'k zou echt niet kunnen wennen als het strelen is gedaan eerlijk moet bekennen dat je niet bent te weerstaan trek die kleurenjurk weer even aan met primair overdwarse strepen of vind je hem oubollig staan en ga je nu iets anders dwepen je verlangt zo innig naar de velden waar jij jezelf zo graag in ziet mij springen en gehuppel melden…

alles draaide om die ene vinger wenden en werking als lokkende vlinder verleiding in nieuwe lente manoeuvreren van komen en gaan spelend spel met dans en gezang in liefde verhuld met haar allerlaatste geil glimmende blik venijn en rode roos sleepte zij zichzelf naar het einde nog zingen de zigeuners na de messteek "Mi adorada…

Het drentelt het sprenkelt het vendelt het wentelt het lentelt in mijn buik wat moet het worden als er vlinders fladderen?…

Geen enkele hartstocht verzwakt uw ogen affectie gefluister streling: de pluim wild dansende haren dulden gelijk Alexander de Grote god der overwinning gij zijt mijn lofzang uw sprong onderwerpt versperring wijkt eeuwig overbruggend stomende passie mijn zadel uw huid buig en kniel voor uw voeten waar roem terugvoert naar uw geboortemoeder…

Oude mensen zijn als kerken zij verdienen een naam die bij hen past: naast mij woont een kathedraal die zich hoog houdt met vele anderen als het zo door gaat stromen zij leeg door mindere zorg…