Alle inzendingen van Lisa

Zijn takken hangend onder zware wintermantel berust in zijn lot.…

ijskristalletjes glinsteren alom of het feest op aarde is.…

Ik heb mijn vaderland verraden Ben mijn moedertaal vergeten spreek denk en droom in verre woorden anders in mijn diep geweten. Oppervlakkig en niet echt heimwee op de achtergrond als iemand die constant tegen tranen vecht lachend met een vreemde mond. Met een andere klank ben ik gaan heten, mijn naam is niet zoals voorheen laat mij mijn moedertaal…

Het witte laken van sneeuwvlokken en onschuld dekt de wereld toe.…

Wanneer de bloemen een kind als blad nemen en wiegen en maar blijven wiegen ruist er door de wolken en de lucht zo hemels blauw een zachte stem die stem zingt dat de sterren in de nacht de kracht geven aan al de genen die hun lief hebben als de nacht dan het daglicht verdrijft kan de maan samen met zijn vele nachtegalen beginnen met liefde…

Wit, spierwit mijn blad en koud mijn pen hoe kan ik mezelf vertellen, dat ik geen dichter ben. Groot zijn mijn gedachten, en alles daarvan is waar zielepijn verzachten.... ach, kon ik dat maar. Soms ben ik echt wanhopig, daar ik geen dichter ben en dat ik slechts heel simpel rijpjes schrijf met deze pen. Oh kon ik toch perfekt beschrijven…

soms is mijn hart even gebroken, en ben ik ziek van verlangen naar jou... maar langzaam krabbel ik weer op en je liefde en mooie woorden lijmen mijn hart ik mis je zo..…

De zon kust de berg goedenacht en fluistert de maan toe: wees waakzaam!…

Zoals de oude meester in bezit van schildersezel en penseel, zo kon ook hij niet anders weergeven, de natuur zijn schitterend geheel. Langzaam maar vastberaden werkte de Herfst zich door de maanden die hem scheiden van het winter mannenkoor. En toen het kunstwerk af was en hij voor mij stond vielen blaadjes als tranen van emotie op de grond…

Als ik je zou vertellen dat ik nog altijd van je hou nog steeds, na al die jaren, nog steeds. Als ik je zou vertellen dat je nooit uit mijn gedachten bent geweest, op een stoel in een hoekje; als toeschouwer van mij levensfeest. Wat als ik je zou vertellen hoe vaak ik je om raad heb gevraagd, mijn vreugde aan je heb getoond, mijn wee…

Sorry dat ik 15 ben, weer eens ruzie heb gemaakt, ik die heel de wereld ken, dus tegenspraak is wat mij raakt. Mijn veel te grote voeten, stampend op de vloer van ongeduld, niet willen maar toch moeten, een storm van woede die in mij brult. Lange armen, handen van een vent, maar lieve lieve kinderogen. Hopen maar dat het wat went; het…

In de stilte, doodse stilte met m'n ogen dicht In de stilte, vredige stilte zo heel dichtbij jouw lieve gezicht.…

Ik drink op mijn dagen die hier voor mij zijn uitgeteld. Ik drink op mijn leven; gemiddeld dus welgesteld. Ik drink op de toekomst die er zo alleen maar profijt van heeft. Ik drink op de mensheid waar zoveel bloed aan kleeft. Ik drink op de kunst, op de dichter en zijn gedicht. Ik drink op zijn wijsheid zijn schoonheid, zijn licht…

Als een naar de zon gedraaid gezicht, door zijn warmte uitverkoren, zonnebloemen verlangend naar het licht een nieuwe dag, het ochtendgloren. Hunkerend na de donkere nacht, wachtend op de dageraad, verdriet en pijn weet ik verzacht door zonnestralen die ik binnenlaat.…

Woorden doordrenkt van dodelijke schoonheid, Daar dwarrelen zij. Op een wind met snijdende scherpte. Zij bestaan niet. Zij zullen nooit bestaan. Geen menselijk hart kan ze horen, Geen menselijk hart kan ze aan. Slechts in een sluier Dringen zij vaag door. Om daarna weg te zweven, Hulpeloos op zoek. Naar een ziel, dapper genoeg, Om de vergankelijkheid…

Ze zeggen dat je sterven wilde, en ik heb het ook gezien. Hoe stil je tas daar dreef, daar op het stille water. Ik had het koud en dacht, Wat is het stil... Het spijt me dat je bent gestorven, maar in mijn hoofd leef je nog voort. Want telkens als ik aan je denk, zie ik het beeld van hoe je riep. Al had ik het beloofd, toch kon ik het niet…

Vergeten en vergeven komt makkelijk over de lippen, maar ik kan het niet want deze wonde liefste, is tot op het bot gegaan. Het zien van je lijden doet ook mij pijn, zodat we dan -in ons verdriet- toch weer met z'n tweeën zijn. Kom, neem afscheid, ga nu maar morgen moet het -naar dat schijnt- alweer wat beter gaan.…

Zwevend door de ijle lucht Dansend op de druppels van gister De druppels van de dauw In mijn zwevende vogelvlucht Stemmingen van diepe rouw Niemand in de buurt Zachtjes strijk ik neer Niemand die mij stuurt Over dit spiegelgladde meer Zonder twijfel zet ik stappen In de ongenaakbare grond Als de treden van de trappen Waar ik gister nog…

Soms probeer ik uren Het zwijgen na te bootsen Soms probeer ik dagen De stilte te zijn Soms probeer ik even Stil te zitten Soms probeer ik langer Mezelf te zijn Maar op de een of andere manier Is elke poging Een mislukking En op de een of andere manier Blijf ik toch weer Mezelf.…

wat zou je denken, als ik je zou zeggen, dat ik verliefd ben op een ander, zonder hem te kennen. zonder hem te spreken, noch te voelen, voel ik toch zijn aanraking. wat zou je zeggen, als ik zou gaan, gaan zonder nog een woord. zou je me proberen te stoppen? of zou je je omdraaien, en denken dat je hart is vermoord.…

Het enige wat ik vrees Is dat ene moment van de dag Het hoeft maar 1 beweging te zijn 1 geluid Of jij staat op En loopt naar me toe Een klap Een schop Een gil Geschreeuw teistert mijn oor Dan ga je weer zitten En eten we verder...…

de tijd tikt door, en ik voel me fijn, omdat ik niet meer alleen hoef te zijn. jij bent de ware, jij bent mijn man, en je weet dat ik niet meer zonder je kan. huisje-boompje-beestje, dat is onze wens. door jou voel ik me weer goed, ik ben weer een persoon, een mens.…

als duivels gaan bidden, en engeltjes vloeken, de zee verandert in wijn, dan pas zul je uit mijn hartje zijn.…