Alle inzendingen van Marcel

Een mooie foto is als een gedicht, maar dan geschreven in schaduw en licht.…

…En de oceaan zal door tranen drijven omdat je hart niet kon blijven Handen bijeen kan geen zee behouden ondanks dat je het leven vertrouwde……

Telefoon rinkelt... Onverwacht... Onstopbare tranenstem onuitwisbaar herinneringsverdriet Hartinslag als bliksem einde der levenslied Antwoord...open verdriet eindeloos Doelloos rondgelopen afstand...machteloos Gedachten ontnemen energie Op het moment dat ik vernam Ontembaar...overmand door emotie Tranengordijn...alles verlamd…

De zon schittert in al z’n facetten fel schijnend alsof ik jou overals zie De wind wuift het zand om me heen als je stem in liefdesmelodie Droogte acteert het gevoel van hunkering naar regen de tranen der zeldzaamheid De melancholie van droogte overheerst het spel regen is het antwoord de perfectie van deze drieëenheid Handen gespreid ontvankelijk…

Parel van schoonheid uit de oudheid ontstaan verblijd elke aanblik nieuwsgierig naar zijn cultuur Vrede en wreedheid vermengt in één allegorie dapperheid en angst gevangen in ieder figuur Cultuur oh zo oud en verrassend vernieuwend meer dan een vakantie onder de koperen zon Leer mij zoveel je kan wat ik nog niet weet zeg mij wat me pakt en…

De hele wereld kijkt naar de Spelen op z'n chinees; Met toegeknepen ogen gewoon alles gedogen!…

Stop mijn gedachten. Ik ben als hout dat niet beweegt maar leeft, en pas gaat opvallen als het verjaart. Wanneer het nut in twijfel staat met het nieuwe in de rij wachtend op zijn beurt. Het dreunt als een zware regenbui die niet wil komen zomer die niet is. En ik vertel het verleden waar ik geen deel van heb uitgemaakt. Het is…

Steeds binding, geen houvast, teveel bevinding, gedachten belast, volop rede, volop bewust, toch geen vrede, nog steeds geen rust...…

Zon in het begin, regen aan het eind, er is geen gewin, dat elkander verblijdt, een veer waait met de wind, herkenbare wispelturigheid waar zij wil landen, elk woord in dit gedachtenlabyrint laat gedachten in een andere wereld ontbranden, is het voor lange tijd of een fragment? of echt voorbij als blijheid wordt erkend?……

Als een stilleven hou je m’n gedachten vast, blijf ik kijken wil ik de liefdesbloei niet zien verwelken, tranen overvloeien het boeket als ik mijn gedachten aftast, ben ik egoïstisch als ik mezelf met vrijheid zou verwennen? ik zou alles op alles zetten als ik je stem maar één seconde kon horen, soms heb ik moeite om de dag te moeten meemaken,…

Geestelijke warmte, fysieke kilte, geestelijke charmte, fysieke stilte, ogen kunnen niet verder kijken, handen kunnen niet verder reiken, waar ik graag naartoe lachte, bereikt geen begripvolle gedachte, handen door het haar, lippen aan het oor, geeft geen gebaar, die ik graag hoor, is 't lijmen en repareren of isoleren en camoufleren?.…

Het hart kijkt met een vraag, is men eerlijk en oprecht, soms is het begrip snel of traag, maar uiteindelijk meer dan...echt...…

Merkbare leegte...meestal te laat, smaakt naar dwang van onnodig kwaad, de morgen zal leren, alles met respect te eren...…

Als een mus die me plotseling aankijkt en weer wegvliegt nergens heen, wil ik voorgoed vertrekken als iemand die je kende en voorgoed verdween, me verbergen om de dingen die je zei want ik las het nooit in je ogen, de liefde voerde mee…gaf me geluk of heeft me bedrogen, tranen op het kussen van de vorige nacht doen mij m’n adem benemen, kijk…

Een gevallen ster, wens voor een ogenblik, wandelgang gevonden…mijlenver, een gezicht gekregen…onvergetelijk, zo ver weg en toch dichtbij… altijd die blik hou ik van jou? ...beslissing voor allebei… of een blijk van berouw?…

terwijl ik in de verte staar verdwijn ik in de leegte het leven raast mij reeds voorbij geen tijd om na te denken keuzes maken valt mij zwaar geen hulp kan ik verdragen ik wil het eenmaal zel'uf doen geen ander te verwijten vrijheid is mijn grootste wens en niets mag mij verstikken of ik dit ooit vinden zal het lot zal het beslissen…

de twinkel in je ogen de lach op je gezicht de pracht van je karakter waarvoor ik ben gezwicht de leugens in je ogen het verraad op je gezicht je bedorven karakter een ander voor gezwicht jammer van die ogen je had zo'n lief gezicht ga werken aan je karakter maar mijn deur is nu dicht…

het zuchten van de bomen kreunend in de wind de regen valt met bakken onaangenaam en kil het einde der seizoenen tijd voor een nieuw begin de dagen worden langer de grassen worden groener iedereen gelukkiger het is zomer…

ons leven is een avontuur vol bergen en met dalen meedogenloos is de natuur zullen we ooit het eind wel halen liefde en vijandigheid doorkruisen ons het pad wat vroeger ooit een vriendschap was wordt nu zwaar overschat maar de reis moet verder en hoe dichterbij we komen zie ik niet meer hoever ik ben door massaalheid der bomen…

spijt... een gevoel dat raak je heel slecht kwijt een dag te vroeg, een week te laat? een gevoel dat moeilijk overgaat maar laat het gaan en geef het tijd maar geef nooit toe aan... ...spijt…

ooit is er een begin, ooit is er een eind. maar onze liefde is voor altijd. onze liefde heeft een begin maar kent geen eind. schatje ik wil jou niet kwijt. jij bent wat mijn hartje begeert, jij zit in mijn hart en voor altijd. ik heb mijn hart op slot gezet en met jou er in, de sleutel? geen idee! de sleutel zal niemand meer vinden. schatje…

Ik weet nog toen alles een betekenis had en ik niet kon leven zonder vuur dat het fijn moet zijn is mij verteld en dat het nooit meer zo wordt is mij duidelijk. Ik ben dat zwarte gat van onduidelijkheid die bewijst dat leven alleen bestaat door adem te halen verhalen te vertellen en gezellig op visite gaan. ik bewijs de mensheid een…

Kijken naar mijn schaduw met het zonlicht in de ogen, onafscheidelijk met elkaar verbonden en net zo bewogen, zie ik in de schaduw van elk persoon je onvergetelijke silhouet, zie ik in elke beweging van een lied het perfecte couplet, vriendelijkheid van woorden samengevat in een vraag van kansen, kan mijn schild van dapperheid me nog beschermen…

een wereld van licht, een wereld van duister maar altijd oprecht en niet dat gefluister soms zijn er stormen die met veel geweld op gevoelens inbeuken, als dat maar herstelt ik wil zon in mijn wereld met alleen mooie dagen en als ik je zie dan zal ik je vragen kom naar mijn wereld, ga met me mee dit wil ik delen...mijn wereld mijn…

Dromend voelt de wind als een ijzige kou, eens blies je de wind en zei: ik hou van jou, je armen om me heen tegen de liefdeskou, mij aanstaren en verwarmen met ogen staalblauw, de wind...soms die streling om te verwarmen, in mijn slaap kan ik je tenminste omarmen…

Teksten heen en weer door het drukke sms-verkeer, het boeit me wel, het boeit me niet, of een derde het nu zegt of ziet, maar wat men ook hoort of schrijft, jíj bent degene die in m’n gedachten blijft……

Lach een lachje voor mij, hou een hartje voor me vrij, gun me een glimp al is het van opzij, je lichaam voelt die taal niet maar mij maak je blij, en kijk dan dat alles zegt in mij, het is niet ik maar...wij...…

Ben ik laat zie ik je nog, ben ik vroeg zo niet dan toch, geen uur voorbij zonder jou, altijd in ogenschouw, jij zei met open hand, doe van mij geen afstand, bewust wilde je het misschien niet, deed je het toch uit eerbied, maar wanneer ik ook thuis kom, voel je nooit...andersom...…

Verliefd gefluit van vogels heeft een luisterend oor, Jij die mij datzelfde innerlijk gaf fluit evenzo door, van tak naar tak de vrijheid weer gevonden, vleugels gespreid voel jij je niet gebonden eens gewond opnieuw vervlogen in de open lucht, links en rechts geen raad nodig wederom op de vlucht, zwevend met blinde ogen naar het vertrouwelijke…

Vanzelfsprekende natte wang bij een plotseling geopende deur, draagt een levensbagage van ongelijke kleur, De oude glinstering bij het einde van de wandeling, aanschouwt een nieuwe herinnering bij het begin van een verovering, de wind verdoezelt het ogenblik, de regen verborg de gevallen tranenblik, in de avond als antwoord...vandaag…