Alle inzendingen van Marcel

Een kom witte rijst Naast een bruine boterham Levert een gedicht. Een kom bruine rijst Naast een witte boterham Daarentegen ook. Ik zou zo gelukkig Nooit vormen durven kiezen Die ik niet aan kan. Zonnen rijzen op Uit rietomkranste sloten Regen tegemoet. -------------------------------- uit: 'Het Handenlied', 1989.…

Staren over de zee naar eb en vloed, die net als ons samenzijn hetzelfde doet, ondanks open armen krijgt zout en zand geen kans, ondanks gesloten ogen verliest de zee zijn glans, als achter het masker van geluk de zee zijn glans verliest, drijft het masker naar degene die het laatst kiest...…

Veel praten zegt nu zo weinig, veel laten lijkt oneindig, we miste niets...misschien toch iets? we wisten veel...behalve dit: grijp mijn hart en ik blijf je altijd trouw, grijp mijn hand en de ring zegt, 'kijk naar mijn vrouw'... Marcel, 29-01-2008…

Glanzend...kijkend... verliefd voor altijd, als een kring op het water eindeloos bereid te schitteren in de zon en te versmelten in de tijd, je ogen wenkend... je gedachten meenam voor altijd, glunderend...verlangend...kijkend... verliefd voor altijd...…

Statig staart hij uit over de golven. Ervaren ontdekt hij nieuwe landen, die met nieuwe dingen worden bedolven. Met angstzweet openen zij hun handen. Omringd door nederige zwarte pieten, kunnen wij elk jaar weer gaan genieten!…

Neem mijn hand en laat ze nooit meer los. Pak me vast knijp eens goed door, en zeg dat je van me houdt. Vraag me niets, want je hebt me al helemaal. Fluister me niets, maar zeg me alleen maar het nodige, zoals, dat je van me houdt. Neem mijn hand, en laat ze nooit meer los. Geloof niet in mij, maar vertrouw…

Troebel water overspoelt de velden. Ooit vruchtbare klei, nu weg-gewassen. De boer moest zich gedwee gaan aanpassen. De gewone man moet het ontgelden. Brood, biodiesel, alleen te kopen door hen die doelloos naar hun boot lopen.…

Ondeugend en wild danst haar penseel gepassioneerd over het doek. Al drinkend slokt haar verf het wit gretig op. Sprakeloos komt het beeld langzaam tot leven. Haar compositie is als een ruig landschap; woeste schoonheid, adembenemend mooi! Ruige stilte is haar beloning!…

Met kinderlijke eenvoud onderteken ik het formulier. Het staat nu op papier. Mijn peuter is niet meer. Vier al de dagen op de speelzaal zijn geteld. Kinderlijk eenvoudig opent zij de deur naar de wereld van onderwijs en het leven. Ben je er klaar voor? Ik ben toch al vier! Vier elke dag dat ik haar heb. Haar iets mag bijbrengen.…

De koude lucht weerkaatst haar gezicht In het raam van mijn ziel Mag ik dromen van jouw ogen Waarmee ik de doden zie Daar waar het groene het zwarte omarmt Op het glazuur van de kist Laat ik jou voelen in het nu Waar niets meer is zoals het was Jouw lach die niemand meer doet stralen Slechts tranen in het tranendal En het donkere licht…

Zwijgzaam loop ik de berg op naar boven waar het gras welig tiert. Op de terugweg ga ik genieten van de omgeving, nu even niet. Ben er bijna, gelukkig maar, het werd tijd. De verlossing is nabij. Eindelijk, daar staat het te glimmen in de zon. Ik zit en kijk rond. Opgelucht, net op tijd. Geniet van de bloemen. Absorbeer de stilte.…

Ik strijd voer oorlog met de demonen in mijn hoofd zal ze achterlaten bij de opgedroogde bronnen van angst afgesneden van voeding en werkelijkheid ik klauw mijzelf omhoog uit de diepste spelonken van mijn ziel verlaat ons niet roepen ze mij na vergeet niet wie jou geholpen hebben in de strijd tegen het leven ik negeer…

Misdadigers moeten naar het gevang, veilig opgesloten, krijgen aandacht. Onderling wel regels, snel weggebracht, want kinderverkrachters zijn hier bang. Opgesloten, verkracht en toen vermoord. 12 jaar, niemand heeft haar angstschreeuw gehoord.…

Een nieuw Modulair Ballistisch Vest biedt onze jongens bescherming in de strijd tegen angstzweet waar de soldaat aan lijdt. Ook nu kapjes als de vijand goed schiet. Waarschijnlijk komt nu in een nieuw verdrag te staan op welk lichaamsdeel je schieten mag!…

Hollanders zijn trots op hun verleden. Kinderarbeid, doodstraf zijn historie in een modern verzorgingskolonie. Ach, slavernij is ook lang geleden. Toch moeten Polen hier werk verrichten. Staan bij de voedselbank rijen mensen. Gaan we stap voor stap voorbij de grenzen van humaniteit en naaste plichten. Nu dan stroomschokken met als einddoel…

Het is vandaag beslist de laatste keer! Steeds weer verslaafd aan goede voornemens begint elke morgen weer met een wens, die ik overmorgen toch weer negeer. Gewend aan goede wil geef ik maar toe. Ik besluit vandaag dat ik geen wens doe…

Privatiseren en efficiënt, items voor de moderne bestuurder. Overzichtelijker, niets wordt duurder! ‘Onontkoombaar’ zei de wijze regent. Twee postbodes, elk een tas in de hand, fietsen nu achter elkaar door het land.…

Mijn dochter loopt elke zondagmorgen aan mijn hand, nog onwetend, vol ijver naar het bankje geplaatst naast de vijver. Daar wil ze dan voor eendjes gaan zorgen. Met ‘begin-van-de-week-broodresten’ wil ze eendjes iets uit haar hand geven. Alle kleuren hebben haar meeleven. Niets kan haar goede humeur verpesten. Elke week ziet ze teleurgesteld…

Zwijgend loopt hij doelloos en eenzaam rond door de stad waar niemand weet dat hij leeft. Schreeuwende neonverlichting die streeft naar gezelligheid op je kerstavond. In lange rijen loopt hij langs ruiten met mooie geklede modepoppen. Een triest exemplaar laat hem plots stoppen. Nu weet hij hoe zijn verdriet te uiten. Zichzelf behangen…

Het vuur gloeit, maar heb het ontzettend koud. Gespannen ontwijk ik mijn ontspanning. In het donker doe ik mijn verplichting. Shit, niet nu, heb geen tijd voor een burn-out!…

Trots en fier staat hij daar, gebouwd in een grijs verleden. Duizenden gingen en genoten intens van het uitzicht zoals alleen op deze plek kan. Voldaan ging ieder bezoeker dan op zijn eigen wijze naar beneden. Nu de deuren zijn gesloten laat de ns-planner een vluchtige traan. Veiligheid telt, en hij laat geen trein meer gaan. -------------…

Burgers en buitenlui, Leen mij uw oren eens!! Caesar was niet te Vertrouwen bleek vlug. Door zijn neurotische Orenverzameldwang Kreeg vrijwel niemand ze Ooit nog eens t’rug…

Terwijl de kaalgeschoren dagen huilen en honden door de tralies blaffen joelt de wind in onze holle ogen. Er zijn zo van die dingen een vogel in de hand het zingen van een zeilend kind het trillen van een lamp in kale huizen waar we sterven zullen een hond die aan een ketting rukt. We dromen zand in onze ogen. -------------------------…

Jouw huid kust het zoute nat, kom speel met mijn ogen, smal spoor in het zand, mijn torso gebogen. Jouw geuren verdwijnen, met ritme zo zwart, nog een keer kijk jij, mijn vlinder verward.…

Hulpsinten en pieten heel goed opgelet: al jullie bijverdiensten vallen onder de BTW-verdiensten; en wel onder het hoge tarief, zo wil het kabinet. Beste Sint, geef hen een steuntje in de rug. Neem JP en zijn trawanten mee naar Spanje terug.…

Een aantal van je laatste foto's heb ik even gescand om te zien of ik de droeve blik kan bewerken zodat de twinkeling waarmee je mij zo graag aankeek weer even terugkeert wat ik ook probeer welk programma ik ook gebruik, het beeld zal nooit meer zijn zoals het ooit is geweest…

Ik hou van schrijven, papier spreekt niet tegen en is geduldig, Je begint blanco, slechts de drager van mijn woorden, Geen onderscheid tussen goed of slecht, de waarheid of een leugen, Waarom hebben gesproken worden deze eigenschappen niet? Vaak onbegrepen of verkeerd verstaat, uitgesproken en direct, Verleden tijd, net als vandaag, morgen is alles…

De fiets tegen het hek Er staat een fiets tegen het hek De sleutel die nog steekt Het is de fiets van iemand die iedereen vertrouwt, of van zij die niets meer hoeft Onbaatzuchtig en in dienst van een ander Altijd geven, nooit willen ontvangen Je drukte nooit je mening door, maar nu: nu staat er een fiets tegen het hek. Je was zuinig…

Er was eens een mens met een ziekte die altijd op beterschap mikte hij hield zich gaaf recht al voelde hij zich slecht ’t was zijn lot waarin hij zich ook schikte.…

Een woordje voor ieder speciaal geschreven in onze moedertaal woorden die wij kunnen begrijpen in onze geest, nog even moeten rijpen voordat wij juist kunnen verstaan hoe ons leven, nu, verder moet gaan. Waarom juist,voor mij, dit bestaan mijn vroeger leven, kon ik beter aan het huidige, is somtijds iets te vaag voor mij, nog steeds, een…