Alle inzendingen van Marije Geerts

Gebukt door vele winden, zwoegde ik mijn trappers lam, mijn fiets en ik, wij zijn geen vrinden, de tocht duurt altijd veel te lang Gegeseld door de regen, waait daar maniakaal, de gierende wind mij tegen tis oorlog op mijn paard van staal. Er rust iets moois in de marteling van herfst, wij hebben u gemist, maar bij een gunstige voortstuwing…

Vluchten is niet blijven in een land verscheurd door haat. Want haat, mijn lieve vrienden is de wortel van elk kwaad. Haat, macht en religie maakt de wereld ver van ideaal. Dat zijn dr maar een paar, want wij zijn tamelijk suicidaal. Dus stop mij maar alleen, op een eiland ergens ver van hier. De mens vind ik een over…

Het is eerlijk waar wat ik je zeg er stond een ijsbeer aan de weg. In zijn poten hield het ijzige beest een bordje met daarop "FEEST!" Hij schreeuwde "stop!" en wenkte mij "ik ben jarig" mompelde hij, maar niemand wil komen want ze zijn bang, maar ik beloof dat ik niemand vang. En ik heb ijs, in heel veel smaken en snoep…

Hooi ligt op 't land geschuddeld weids op 't veld. Hooi ligt op 't land snuif ik sprieten geveld. Hooi ligt op 't land voorbije vleugen van ooit gras. Hooi ligt op 't land ver gezucht naar wat eens was.…

Uitgestrekte vergezichten onder een deken ochtendlicht. Druppels dauw verflarden, nevelig ontwaakt het land. Schaduwspelend met zonnelijnen danst zij, onderbroken door nog vluchtige stralen op losse korrels zand.…

Hoe lang blijft ingesnoerd verdriet hunkeren naar ontboezeming? Als zij gestrikt in illusie niet lijkt te bestaan. Deze farce is waar de buste regeert! Veters rijgen de plooien uit mijn waan.…

Het zilte nat dringt in neus, zand in haren, tussen tenen overal. Vlagen kinder kreten, een geel schepje spoelt kopje onder. Een roze zomerzweem, dolend op duits winterwit. Genadeloos knisperen scheermesjes hier aan de wal.…

Purper licht fragmenteert in kleine delen parelmoer In een zone van getij pluk ik vruchten van de zee. Naakte mossels liggen gapend op het strand onwetend van het dampen nog.…

Bloed stroomt, een rivier, water valt door gehuil, Stromend in gefluister. Peuterend aan oude wonden, kleurt alles rood. Liefde is een vergeten droom, mijn hart is dood.…

Ruig is de rots die mij ziet, hoe grillig zijn roep verstilt het grootse blauw. Verheven pieken, bergen echo's, verwrongen, en de hoeken rauw.…

Volle uiers banjeren door de wei. Ruw van tong wuiven sprieten vaarwel. Zwart wit herkauwt ons groene land. Ach, de weemoed van engels raai in mei!…

Een gapend gat, de grond nog vers op wat wormen na. Slapend in vergetelheid rusten hier mijn botten en lig ik te vergaan. Kraaien plukken, bode van de dood, tot alle eindjes bloeden. Zeg me, zwart gezelschap of er voor dit dode lijf, tranen vloeiden.…

Neem mijn lijf, ontgruwel en verdoof mijn geest. Laat mij laven aan de liefde, gedompeld in vannacht. Samen vloeit ons zacht geworden vlees. Onzedig hunkert mijn verwelkt geslacht.…

Wimperbrauw wenkt wapperend, ogen knippen uit en aan het licht. Blikken blozen, dolen en zienderwijze verslecht het zicht. Beeldig troebelt de liefde blind.…

Harten braken vergeten woorden, kotsend liegen lippen, pruilend over verloren zoenen, vinden zij passie tussen tegels. Liefkozend spuwen zij charme uit over een stoep. De verdronken schrale strot, vind liefde op elke hoek.…

Ik heb vaak gebeden aan verschaalde wijn me te laten slapen voor een dag of wat. Lavend in vergetelheid, kan ik slechts drinken tegen dorst. Ik zocht in dromen voorbije liefde, slaap viel me ten deel. Maar mijn spijkerbed doorprikt elke illusie, dromen spatten uiteen.…

Toe maar, vrouw tuit je lippen sla je tong om mijn lollie van vlees. Oh Fellatio, trek de schil van mijn vleesgeworden banaan. Ik ben erect, maar niet voor lang. De zondvloed komt eraan.…

Het hart weegt zwaar de leugen paradeert langs oude kliffen van spijt. In haar strot telt de sleutel het klappen van de zweep. Tranen gemarteld genoeg gehuild. Grote harten sterven leeg. De waarheid wordt bezongen door het hart zonder verwijt.…

Niets is zo kwetsbaar als het leven, Niets treuriger dan wat voorbij is. Stram struikelend over een vervlogen jeugd. Stappen kraaienpoten fronsend over grijze rimpels heen. Vervallen grieft schoonheid over wat tijd heeft aangericht. Ik ben de verdwaalde reiziger op mijn aangezicht.…

De begraafplaats stilt mijn rouw, het leven een enkele reis. Een vagevuur verlicht de bedorven zonde, jouw hel een paradijs. Het meest triest? jouw vertrek doet me niets. Jouw goddelijk kadaver verwens ik, en ik sla de doodskist dicht.…

Koortsige muren besmeuren je lichaam met een afgrijslijk parfum. De streling van je penetrante lucht is van zijn jeugd ontdaan. In een uithoek van mijn hart lig jij te vergaan.…

Tussen de beslagen adem van een natte droom heb ik ons samen bedacht. Meer van jou, zwemmend in flarden zoete zucht. Ons zinnelijk samenspel ontwart de lucht. Een zweem verlangen heeft me jou gebracht.…

Dieper dan mijn lage schreeuw stort ik me in jouw smalle kloof. De afgrond in, gedragen door een wind die de lucht niet vindt. De vergetelheid van mijn zwijmel valt te pletter op de waarheid. Ik bevind me in jouw vrije val.…

Het vlees is zwak beschaamd gelipt hymne ik je vlies. Jij golvende venus, ik verslik me in de tongval van jouw G. Lippen wijken, 't gezwollen lichaam ontvouwt in kietelstand. Ik bevinger verlangen maar je wilt mijn hele hand.…

Je verveelde grijns houdt me gevangen lacht bedrogen. De wereld wankelt aan de afgrond van jouw ogen. De waarheid wordt gesproken door kloppende harten, het mijne stierf in jouw schoot. In mijn armen slechts de broze botten, in de tombe van mijn liefde ruikt u de dood.…

Slangen kruipen uit je lichaam, veel valt er niet te zeggen. En of je het horen zou, misschien. Peep, peep, peep, - adem in - pomp - adem uit - peep, peep, peep, - adem in - pomp - adem uit - peep, peep, peep, - adem in - pomp - adem uit - De klanken van jouw sterven, Klonken nogal monotoon.…

Lavend de liefde aan het roze verheven hof. Ik betong u beider mijn mooiste lied. Zoete verleiders, knipogend bloot. Gewillig gespreid het wellustig rood.…

Muren omklemmen zompige flarden, de lucht weegt echo's ze dragen ver. Hoop bloeit op ruïnes van terreur. De oorlog moe gestreden, aan vrede toe.…

Een vale zon weerspiegelt de groene dood. Schuldig kleurt de avond rood. Kinderstemmen door smog gesmoord. 't ochtendgloren gisteren vermoord. De stad komt op gang. Maar er is geen haan die er nog kraaien kan.…

Als ik gastronomisch zou kunnen koken, en jij bourgondisch veel zou eten, Als jij zou lijden aan een heel nare en ernstige ziekte, En je werd een reus, van misschien wel 10 meter lang.. Als je zou spreken, bulderde je stem tot wel 8 dorpen ver. Maar we zouden het blijven proberen, jij en ik, ook al was je 10 keer zo groot. Want ons houden…