Alle inzendingen van Max de Lussanet

Ach Bellefleur, ge zijt een hele schone Met appelwangen, huid van abrikozen, Zo'n kinky hankypanky pinky lady Als ik zit als een goudreinet op rozen Im Haus am See - zie daar - la vie en rose Ge zijt een reine claude, kom, ga mee D'r zijn geen melige, maar toffe heren Die een meloen of twee graag consumeren Geen type groenteman, maar…

De oudste taal ter wereld Klinkt sinds mensenheugenis Met pasen noch met kerstmis Wat op zich geen leugen is Het gemis aan kerklatijn Doet velen terugverlangen Naar pracht en praal der kanseltaal Gregoriaanse zangen Het zijn de opgezette kelen Die zoetgevooisde klanken kwelen Van blauwborst nachtegaal en merel Wijsjes die geen mens vervelen…

"Een alternatieve aubade" In mergelland, de voerstreek en batouwe Aan randen van de peel, ter zee van lauwe Heerst over 't stroese zand en de valouwe In lockdownland de vorst van strenge kouwe In genen dele wordt in kroonjuwelen Versmaad noch veronachtzaamd om verblijd, Niettegenstaande quarantainetijd, Hem een royaal signaal te gaan…

(HW:) 't Is moeilijk bescheiden te blijven Voor mij, want die aap dat ben ik, Ik heb nog veel verzen te schrijven Aan Van Buren, die maakt zich zo dik Eerst moet je mijn haar fatsoeneren Niet te kort niet te lang niet te stijf Maar gedekt, dat het past bij m'n lijf En niet te veel gel erop smeren! Soms denk ik, ach was ik maar kaal…

Over het wijdse piazza San Marco ruist in de bladeren weer een concerto In gaanderijen van de basiliek vioolklanken tussen de machtige zuilen golvend akkoorden- patroon in lyriek Strijkers weerklinken en echo's die galmen klanken weerkaatsen in de akoestiek van gangen bij missen en korengezangen Waaierend over het wijdse…

Overweldigd als de archeoloog bij het aanschouwen van de kleurenpracht van Luxor's koningsgraf van Toet-Ank-Amon, farao met masker in de sarcofaag die hem in een der kamers wacht Zo was ik overdonderd en verwonderd bij het zien van het wonder van de regen- boog gelijke meren in mineralenrijke bodem van de dunne aardkorst een veelkleurig…

Hier maakt men constant zouteloze grappen de griep is daar, vergaat van lieverlee snelle jelle kluunt met max verstappen bij bredero, ruïne aan de zee Het land van saeftinghe achter stavoren valt droog, ligt braak, verzwolgen onder duinen 't ros van tonningen dringt zich naar voren om langs de kalme vloedlijn te gaan struinen hier…

Die boon, ma chère, dat was toch die lowietje, die jonge wildebras van Corsica, vrouwversierder en spaghettivreter, ja eigenlijk een halve Italiaan Of heette hij nou Nappie, die lowietje, die gemankeerde Don Juan met pens was zonder vrouw maar eigenlijk half mens maar trok als keizer nieuwe kleren aan Op Elba weer een eilandminnares…

Voor E. Amantes Amentes wie zei dat ook weer zo kort en zo puntig twee woorden, niet meer Amantes amour, ja het schiet mij te binnen amour dat is liefde 't is dus: zij die minnen Amantes zijn dol en verliefd op elkaar volgens Terentius, da's menselijk, nietwaar Tot zover niets nieuws maar wat zijn die Amentes, als hij die verliefd…

Zij nam een frisse duik op nieuwjaarsdag Een invalbeurt met snoezelige kloeten Ze kietelde zijn zinnen met haar sproeten Een culmeneer nam haar met gulle lach De gildemeester brouwde met z'n fronsen Want havermoutse pap ging er wel in Voor hem was nieuwjaarsdag een goed begin Bevroren golven werden natte sponzen Haar kale faliekant…

~ 2019 revisited ~ Ook dít jaar stelde uitgever Van Dale In casu taalgeleerde Ton den Boon De vraag welk modewoord in het patroon Van kanshebbers de shortlist wel zou halen Van uiterst inventieve combinaties Tot één geheel gesmeed en heel frekwent Door menigeen gebruikt, tot zeer recent Maar zonder misverstand of aberraties Zo…

Quant-à-moi vous êtes ma Bellefleur Mijn roze oogappel, mademoiselle, Gij zijt een schone bruid, ma chère, si belle Ik wens u liefde's zaligheid, bonheur Bij wie stijgt niet het schaamrood naar de kaken In zijn nieuwsgierigheid hoe die sinjeur Het directoire verwijdert tussen 't laken, Als een Don Juan, van haar posterieur Dan…

Een der stervelingen hier op aard Heeft zomaar impulsief een vers gebaard Waarin hij, ongerijmd zonder mijn weten, Mij dementia praecox heeft verweten Vrijgevig zijn is mijn tweede natuur Die klaarheid zou ik gaarne willen bieden Aan hen die dankbaar zijn, geen kwade lieden, Daar raken kinderen van overstuur Al voeg ik dan veel woorden…

Gezegend zij de jeugd der ouderdom Als hij, gestreeld door jongevrouwen ogen Gekoesterd wordt door jonge vrouwenogen Hun speelse blikken die de zijne roven Hun woorden proeft van lippen al half geopend Gezegend zij hun tere tweede jeugd De surprise in haar vraag gedogend Haar ogen daarbij schaamtevol geloken Zijn antwoorden spontaan…

Etherisch stralend schijnsel door de hoge koepelring, een purpergouden glinstering, een glans van rose en violet. Gestolde wegen der verbeelding van religieuze voorstelling in glas-en-loden venstering- kristallen krans van een rozet. Glimp van oker schemering en vermiljoenen tempering van avonduren duistering - zuilomstuwde schildering…

Droomverdrijvend dier wekt mij op jubeltonen om kwart over vier…

Als heuse, serieuze concurrent van 't mensenras, zo hogelijk geprezen, ontstaan uit veler denkexperiment op zoek naar het verklarend element der kosmos - harmonie van schijn en wezen, ben ik, kunstmatig evolutiewezen, als een deus ex machina verrezen - niet simpel maar complex intelligent. Als completerend pleegzorginstrument doe '…

Er raast een woede in mijn ziel, ik raak haast buiten zinnen, vol bitterheid klaag ik mijn nood, maar hou m'n woorden binnen: een schim ben ik, ontstaan uit stof, wat valt er nog te winnen? Een willoos blad, niet meer dan dat, een speelbal van de winden. Is het niet juist typerend voor een wijs, verstandig man, dat hij zich vaste grond…

- een lenteoffer - De zon bleef weg en klaterde van tijd tot tijd wat lentelicht zo door een wolkenholleken voor lieveckyn en elckerlyc op 't verse groen en sprankelings op gele boterblommekens. Een ganzendriehoek in de lucht en uit het schuchtre bomenbos lacht een ekster in zijn vlucht. Een jongen blaast zijn zeepsoppijp…

Exotische flora in zachte pasteltint strand in diepgroene kapen omzomend dichtbij, landinwaarts, de toppen van Kedah, rijzend uit bosrijke mantels als tempels van Boeddha op stijgende trappen, pagoden op Britse enclave met in de verte de wazige kustlijn van Atjeh, als fata morgana. Dat bacpackersstrand aan de Straat…

Stemmen waar we van hielden en koesterden als een ideaal, van hen die nu dood zijn, en van die ander zonder wie wij verder leven. Soms als we dromen spreken zij tot ons, soms hoort de geest hen, verzonken in diepe gedachten. En met die klanken keert dan even de poëzie weer van het eerste lied dat we leerden - als muziek in…

Zij komen en gaan, zonder vorm zonder inhoud: luchtrimpelingen in de ruimtetijd voor hun bestaan geen aanwijsbare reden - quarks en microben in hybride netwerken tekens van leven als zwevend plankton in de oneindigheid van ruimtetijd. zij komen en gaan in een gapende diepzee van miljoenen sterren; op lichtjaren afstand verdwijnt…

Wat is een mens, doorzengd van impulsen van misschien miljarden neuronen, magisch en mysterieus? Wat maakt hem tot mens - de elektrochemie van een netwerk axonen, synergisch en ingenieus? Zijn het eiwitsynthesen en rappe synapsen, duizelingwekkende noorderlichtflitsen, eigenzinnig maar bloedserieus? Wat is een mens die z'n mentale…

"Op vale, windgebeukte wegen Waaierend langs sloot en zand Onder wolken, striemen regen Dwars door 't vlakke Vlaanderland Leert men de Vlaamse Ronde kennen Van Wevelgem tot aan Ostende Maar pas door klimmen zal men wennen Aan de Pijl en de Ardennen Men rijdt zo lek op de kasseien De hel van 't noorden dwingt tot staan Een waar coureur…

In weiden, sloten, vaarten, dreven, Zijn het zwanen die verheven Boven 't ganzenvolk van leken Waardig op het water zweven Vaak voorzien van nageslacht Dat zij koesteren, dag en nacht Wachtend op wat komen gaat... Na het leed van kou, ontberen Van de warmte in hun veren Zijn zij ongekroond getuigen Hoe de peupeldieren spelen In een…

Het mysterie van Atlantis is, hoewel geenszins historisch dan toch zeker een archaïsch-culturele erfenis die als lectuurbelevenis een avontuur voor lezers is Zeer behendig als een zwaardvis vaart de Nautilus van Arctis door de IJszee naar Atlantis Tussen Scylla en Charybdis monsterbaaierd, waar Odysseus onversaagd aan god Neptunus…

Wat ik van tijd tot tijd toch mis dat is, vast zeker en gewis, Jules Verne's diepzeegeschiedenis van onderzeeboot Nautilus Naar zeeën der verdoemenis en het verzonkene Atlantis dat aan 'n oceaan verwant is Een oorspronkelijk Platonisch rijk, ver weg van Sidon, Tyris, daar waar nu nog de Levant is, ouder dan Persepolis laat staan…

De wind, voortdurend onderweg Komt even neergestreken En spreidt een sluier van woestijnzand Uit de atmosfeer Meegevoerd van tussen rotsen Half geërodeerd Wolkenzamelaar van fijnstof Onder ozondeken De tuin, door bij en wesp genaakt Blijft nimmer meer dezelfde Niets bestaat dat niet eerst Door iets anders is geraakt…

Zou ooit de wachter op de rots, Zijn blik op zee gericht, Het wonder van de gouden Dageraad hebben gevoeld? Zou ooit de schoonheid van het land Onder de regenboog Zijn zinnen en zijn innerlijk, Zijn hart hebben geroerd? Zou ooit in zijn demonen 's nachts Ontdaan van hun gezicht, Ondine's stem, de waternimf, Zijn ziel hebben beroerd…

Boven verwachting En tegen de trend Van verwoesting Door vloedgolven Van de orkaan Trof men bij Saba, Antil met vulkaan Een bloeiend koraalrif, Niet eerder bekend Onschatbaar in prijs Als geschenk in natura Zwemparadijs In exotische flora…