Alle inzendingen van Moeke

Z'n ogen turen de wijde wereld in zijn knapzak heeft hij neergelegd verdwaasd kijkt hij om zich heen hij zwijgt, alles is al gezegd. Wat zal het leven hem brengen waar brengen zijn voeten hem naartoe? Eerst maar even uit gaan rusten want hij is de hele dag al zo moe. Hij eet zijn laatste pakketje brood legt voorzichtig zijn hoofd op z…

Hoe zou het komen denk je dat ik jou nooit eerder zag je bent me nu pas echt opgevallen misschien door je irritante lach. Je ogen kijken dwars door me heen ik voel ze prikken op mijn huid dat je me nooit opgevallen bent met je veel te hoge stemgeluid. Er is niks aan jou dat klopt niks dat echt bij je past ik wou dat ik je nooit gezien…

Versleten zijn de zinnen die ik te vaak heb gehoord met al je mooie praatjes heb je de liefde vermoord. Je sprak zoveel mooie woorden op het moment dat ogen logen, je hele wezen sprak boekdelen je hebt vele malen bedrogen. Ik hoef je mooie woorden niet je leugens en al je bedrog "k heb veel aan jou gegeven maar mijn waardigheid heb…

Ik voelde me een vreemde eend in het dorp waar ik geboren ben waar ik allemaal mensen zag en er maar weinig meer van ken. Velen zijn er net als ik vertrokken vonden het geluk op een andere plek de ouderen zijn vaak al gestorven en de jongeren zitten nu op mijn stek. Ja, ook de straten zijn veranderd met nieuwe huizen die er zijn gebouwd…

Ik liep de lange gangen door een bocht, en blijven lopen eindeloos lang zo'n ziekenhuis 'k was het liefst weer afgedropen En opeens zie ik dat bordje met dat nare woord: oncologie 'k zie overal kale koppies liggen en mijn zwager in bed drie Hij ziet ons samen binnenkomen het woord kanker klinkt in m'n hoofd ik zou niet huilen gaan…

'k Zie in gedachten weer mijn vader gekromde vingers aan zijn hand waar hij zijn leven lang mee werkte voor ons gezin op het boerenland. Ik heb hem nooit horen klagen over de dagen, ook al waren ze lang ik mocht soms met hem meegaan maar het wijde landschap maakte me bang. Om vijf uur 's morgens was hij al weg dan moest hij eerst…

Voor jou was er na schooltijd geen thee met een koekje erbij of een moeder die vroeg hoe het ging jouw leven was anders dan dat van mij. Jouw moeder las geen verhaaltjes voor of speelde een spelletje met jou ze was vaak weer de hort op en voelde zich een vrije vrouw. Voor jou was er na schooltijd nooit eens een luisterend oor ik daarentegen…

Het maakt me soms zo angstig en word het vaak zo moe het voelt als opgesloten zijn 'k weet ook niet waar naartoe ik voel me nu zo machteloos lichaam gescheiden van de geest ze werken niet meer samen zoals het vroeger is geweest positief zijn slaapt nog het denken op een pitje laag ongecontroleerde bewegingen hier en daar een open vraag…

De dagen zijn nog zo onwerkelijk net of ze niet bestaan maar we weten met z'n allen dat het leven door blijft gaan. Het missen van onze gesprekjes die er opeens niet meer zijn haar stem nooit meer te horen dat doet best een beetje pijn. Nooit meer met ons drietjes stadten of met ons drieën samen lol 'k moet er nog zo vaak aan denken…

We zijn niet meer zoals we waren en komen terecht in rustiger water, hoeven het snelle niet meer bevaren en het vroeger nemen we mee naar later. We worden ouder, de jaren gaan tellen. de jonge generatie komt achter ons aan. We hebben elkaar nog genoeg te vertellen en hopen nog veel jaren verder te mogen gaan. De liefde is niet over, gaat…

Ik heb er niet om gevraagd om altijd ziek te zijn niet gevraagd om steeds te moeten leven met pijn. Ik heb er niet om gevraagd om vaak in het ziekenhuis te moeten verblijven maar ik heb wel zelf gekozen om er over te schrijven. 'k Ben vaak wel opstandig geweest maar er is geen ontkomen aan daarom heb ik er maar in berust om er mee…

Een beetje zonneschijn wil ik aan jou geven een zonnestraal voor je zijn in ons gezamenlijk leven. Ik wil de wolken zijn waar jij op mag drijven en het velletje papier waar jij op mag schrijven. Ik wil de zee voor je zijn waarin jij mag zwemmen een fiets zonder zijwielen maar met krachtige remmen. Ik wil het bed zijn waarin jij mag…

Met jou ben ik nog steeds op reis met een enkeltje naar het geluk we blijven door de liefde reizen geen storm of regen maakt het stuk Ook al lijken wij weleens te ontsporen we houden het toch op de goede rail jij luistert als ik dingen vertellen wil en dat zijn in deze tijd heel veel We denderen niet meer zo hard als vroeger maar reizen…

Als je mantelzorger bent kan je leven soms zo eenzaam zijn vind je heel veel onbegrip en dat doet behoorlijk pijn Als je mantelzorger bent werk je fulltime dag en nacht leef je in onzekerheid maar bezit je toch veel kracht Als je mantelzorger bent heb je vaak geen eigen tijd doordat je alle zorg en aandacht aan hem of haar hebt gewijd…

Niemand pakt mij m'n geluk af ook al doet hij nog zo zijn best en als je zegt: ik ben het niet geweest ben je net zo'n leugenaar als de rest. Jij als grote egotripper haantje de voorste bij alles wat er gebeurt jij zult de grote verliezer zijn en als enige het laatst hebben getreurd. Ik heb altijd naar je geluisterd en bood steeds weer…

Vanuit mijn hart zet ik mijn woorden op papier, en schrijf met liefde mijn verhalen niet altijd met groot plezier. Soms schrijf ik harde woorden, maar heel diep in mijn hart huil ik bittere tranen ben ik vervuld van smart. Want niemand kent mijn ware ik of hoe mijn leven werk'lijk is. Niemand weet van mijn diepste pijn over degeen…

Zolang jij maar naast me staat kan ik de hele wereld aan dan zal ik bergen kunnen verzetten lijken alle problemen van de baan Zolang jij mijn maatje wilt zijn en mij door de diepste dalen leidt dan heb ik geen reden om te huilen want met jou is alles een heerlijkheid Zolang jij het bent die me troost in het diepste verdriet en mijn pijn…

Ik voelde mij opeens weer achttien met lang geverfde zwarte haren hotpants en schoenen met plateauzolen in de tijd van de zeventiger jaren de vriendjes kwamen, en gingen nog sneller de ware zat er nog steeds niet bij ze waren te oud of juist net iets te jong en ik bleef toch nog maar liever vrij totdat ik op een dag een man zag ik was intussen…

Terwijl ik voor mijn leven vocht vouwde mijn zusje zacht haar handen vroeg God mij 't leven terug te geven niet te breken onze zusterbanden We hebben toch alleen elkaar nog zoveel is ons al ontnomen en Hij zag in ontferming op ons neer liet leven weer door 't lichaam stromen En al wordt de weg nog lang en zwaar ik weet me vast bij Hem geborgen…

Ik kan de woorden niet vinden die ik je zo graag zeggen wil misschien zou ik gaan huilen en daarom blijf ik stilletjes stil Ik heb beloofd van je te houden meer dan ik ooit heb gedaan alleen de herfst maakt mij weemoedig maar samen kunnen wij het aan Geef me alleen een beetje liefde zeg de woorden als ik het niet kan het is zo simpel…

Voor mij geen wintersport of samen bergbeklimmen maar thuis de kaarsjes aan en alle lichtjes dimmen met zelfgemaakte chocolademelk een speculaasje van de bakker slapen in m'n eigen warme bed en op mijn eigen tijd weer wakker voor mij ook niet overwinteren in Spanje of een ander warm land maar gewoon een gezellige wandeling samen met jou…

Ze waren kinderen van een NSB-er en raakten zo hun vrienden kwijt maar ach, die kinderen waren onschuldig bleven toch een vreemde eend in de bijt Zelfs jaren later, na de bevrijding keken de mensen de kinderen erop aan het leek alsof ze op hun voorhoofd een bordje met "mijn vader was een NSB-er" hadden staan Ze hebben er jarenlang voor…

Adem in, adem uit zo hoort het te zijn adem in, adem uit het doet soms zo'n pijn. Adem in door je neus adem uit door je mond zo zou het moeten gaan het hele klokje rond. Adem in, adem uit het doet pijn op m'n borst het is de adem waarnaar ik snak het is de lucht waar ik naar dorst. De ene keer gaat het goed een andere keer gaat…

Als liefde wederzijds is kun je alles van elkaar verdragen en zullen de fouten die je maakte langzamerhand weer vervagen Als liefde wederzijds is maak je dezelfde narigheid mee zal het woeste stormen doorstaan in deze grote levenszee Als liefde wederzijds is kom je ook weleens in diepe dalen maar dan is die ander er steeds weer om jou…

De grootste erfenis voor mijn kinderen is de liefde die ik bij me draag geen geld of materiële dingen maar de liefde uit mijn leven die geef ik hen graag. Ik wil dat ze zullen beseffen dat liefde het grootste geluk is en dat ze dat van mij krijgen als hun grootste erfenis. Ik hoop dat ze het zullen bewaren en doorgeven aan hun nageslacht…

Kijken wij angstvallig om naar mannen met baarden en witte gewaden vertrouwen wij onze buren nog of zien we in elke man een Bin Laden? De beelden van elf september blijven ons bij terroristische aanslagen op het W.T.C maar doen wij met onze wraakneigingen zelf niet een beetje aan terrorisme mee? Wij willen elke daad weer wreken door oorlogen…

Hoe lang kan ik nog dagen tellen die zitten in een week hoeveel uren ben ik kwijtgeraakt volslagen van m'n stuk gebracht en zo vreselijk van streek Hoe vaak zie ik de zon nog schijnen die lacht en tegen me zegt geniet maar van mijn stralen want alles komt wel goed terecht Hoe vaak en hoeveel vragen nog liggen er voor mij in het verschiet…

Het leven gaat in sneltreinvaart je beent het soms niet bij. 'k Zou willen dat het even stilstond maar het gaat toch eens voorbij. Je kunt er echt niet aan ontkomen want één keer komt de dag dat het gedaan is met je leven en met je allerlaatste lach. Dan is het ook te laat om dingen recht te zetten. Begin dus in dit leven eens om…

Laat mij maar eventjes alleen zodat ik rustig na kan denken ga maar even ergens anders heen tijd om aandacht aan jezelf te schenken. Je hoeft niet altijd thuis te blijven het benauwd me soms zo weet je maar jij hebt ook een leven en dat is iets, dat vergeet je. Laat mij maar eventjes alleen en laat mij mijn gang maar gaan ik doe…

Wat jammer dat het zo gelopen is en dat het tussen ons niet klikt zomaar even een keer langskomen dat is iets wat jij vertikt. Ik dacht dat het wel goed zou komen als we elkaar beter leerden kennen want jij en ik, eerst nog vreemden moesten aan elkaar toch even wennen. "k Heb altijd de deur voor je open gedaan heb nooit "niet thuis…