Alle inzendingen van Namasté

Zachtjes bladert ze de verf van mijn muren waarmee ik een innerlijke verdediging opgeworpen heb maar ze laat zich niet wegsturen Ze bedenkt met welke breekijzers ze de muur kan neerhalen en spreekt ze uit stenen vallen door haar toon bezwijken onder het geluid Haar blik kijkt naar binnen en met sprekende ogen veegt ze de negatieve…

Mijn god, je belt zomaar vanuit het niets jaren geleden... wat was ik toen verliefd wat was ik toen tevreden Je was de vrouw die met voorbedachte rade en een gezicht op onschuld staven dynamiet in onze relatie plaatste zonder dat ik het doorhad was jij door andermans liefde omhuld Je blies mijn hart op de rookpluim die het veroorzaakte…

Gehoord zijn in deze zaak drie getuigen Het gaat hierbij om mannelijke allochtonen In hun verklaring hebben ze het over M. die te N. zou wonen Destijds had zij met timmerman J. te N. wat. J. te N. wordt ervan verdacht dat hij geslachtsgemeenschap met M. had. Dit kan echter niet als bewezen worden geacht Maar de onverklaarbare zwangerschap…

Ik smachtte naar haar Belde haar op, en vroeg: "Kun je komen? Ik mis je Krijg maar geen genoeg..." Nu loop ik hier door de nacht Koude regendruppels over m’n wangen Teleurgesteld... Ze heeft vanavond geen tijd Voor mijn ondoofbare verlangen Ik leun op de brugleuning Het loopt tegen middernacht Ik kijk naar mijn schaduw Aan de oppervlakte…

Ik ben in staat om zo m'n spullen te pakken en te vertrekken de boel de boel te laten de rotzooi de rotzooi de berg puin waarin ik dagelijks eet, drink, slaap leef en voel en lusteloos voor het leven wordt met enkel verval als doel Ik ben in staat m'n biezen te pakken en de nooduitgang te nemen want waar ik niemand meer vind die mij…

Zal ik ooit bang zijn Als mijn gezondheid uit balans raakt? Zou ik altijd boos blijven Als mijn vriendin het uit maakt? Zal ik ooit bedroeft zijn Als mijn dierbaarste me niet meer zou beminnen? Zou ik altijd blij blijven Als mijn lot oneindig bleef winnen? Zal ik ooit verveeld zijn Als mijn kraag te wit lijkt? Zou ik altijd neerslachtig…

Onder de witte lakens op een dag zonder zorgen vroeg in de zomermorgen... De zon schijnt door het slaapkamerraam warm en aangenaam als jouw lichaam dat deels om mij heen geslagen jouw warmte overdraagt mijn warmte ervoor terugvraagt Tijd om op te staan naar beneden te gaan en jou te verwennen met een ontbijt op bed en een bloemboeket…

Jouw laatste seconden in mijn bijzijn zijn geteld Jouw laatste smekende vragen zijn aan mij gesteld Er komt geen woord meer uit je grote mond Je blik gevuld met tranen starend naar de grond Je woede komt weer omhoog jouw grote ego-probleem Woest grijp je een bloempot slingert hem door de kamer heen Wat heeft jou ooit bezielt…

Nog een knoopje gaat open Mijn handen zien en mijn ogen sluiten jouw mond... Jouw fluister sluit mijn ogen Streel zacht langs je snaren en voel de muziek die jij hoort weerklinken in slagen versnellend in jouw hart Nog een knoopje gaat open Mijn handen zoeken en de hunkering glijdt uit mijn vingers langs jouw snaren trillend naar…

Heerlijk om hier boven te zijn Wat lijken de huizen klein als je de vallei in kijkt Heerlijk om er even ver vandaan te staan en hoe je zo al je gedachten op andere dingen los kunt laten gaan Wat is de omgeving warm en het zonnetje straalt net als jij, arm in arm met mij Heerlijk hoe je zelfs nauwelijks kunt horen dat we door het hoge…

waarom sterft de zon nú wél als de nacht valt nu jij hier niet meer bent je gezicht nog sprekend door mijn herinnering schalt waarom verbleekt de warmte nú wél als de nacht valt nu jij niet meer naast me ligt de dekens nog geurend in mijn vuisten, gebald waarom zoekt de liefde nú wél als de nacht valt naar vertier buiten mijn weten…

Ze kijkt over haar schouder achterom… Een onzichtbaar transport van erotische gevoelens op de lijn die haar blik met de mijne verbindt terwijl ze zachtjes tegen me praat Nooit eerder voelde het zo oogverblindend bemind Nu geen woord meer maar een daad Ogen staan starend tegenover de mijne… Aderen pulseren zichtbaar aangespannen langs de zijkanten…

Ik werd geboren door een verkeerde zet in de verkeerde richting volgens de verkeerde wet met de verkeerde verplichting Ik nam de verkeerde weg met de verkeerde kundigheid die leidde tot de verkeerde tendens Ik was op de verkeerde plek op de verkeerde tijd ging om verkeerde redenen over de verkeerde grens Verkeerd! Er is iets verkeerd…

Ik werd vanmorgen wakker kon nauwelijks m'n bed uit komen strompelde de trap af ik zag haar afgelopen nacht sinds lange tijd weer in mijn dromen Ik verviel in die tijd met haar dat leven, die vijf en een half jaar met elkaar gedeeld Een verloren gevoel als een film heb ik de beelden in terugverlangende gedachten afgespeeld Ik greep…

Na het ontwaken is één blik genoeg ontwakend ook weer het vuur de vonk die de avond tevoren oversloeg opnieuw oplaaiende hartstocht rolt als een lawine door me heen je kruipt met je knie langs mijn bovenbeen glijdt met je hand langs mijn kruis heel voorzichtig, teder en langzaam tot het kookpunt wordt overschreden dan ontploft ons innerlijke…

Het waarheidsgehalte van die prachtige woorden recht uit jouw hart, ik wordt gek van hunkering raakt me, maakt me compleet ...compleet verward, echt compleet in de wolken ik dwaal af op jouw stroming waarin gevoelens de hoofdrol vertolken als in een film, mijn schijnwerper gericht op jouw gestalte een droom met rollen als op het hart…

Wat jou ook bezielde je wilde gewoon worden genomen de dag dat je weg ging was de dag dat je bent gekomen Je hoeft niet van me te houden niet constant ookal fluister ik ze nou die woorden, op afstand van jou ik wel van jou Je zit weer in de put jouw psychologische gehakt de telefoon gaat midden in de nacht je hart is verzakt woorden…

Midden in de nacht Ik doe geen oog dicht Buiten is het stikdonker In m'n hoofd brandt nog licht En de schapen die ik had willen tellen zijn al lang gaan slapen Mijn hersencellen malen nog op volle kracht over dingen waar ik overdag geen moment over nadacht en geen gedachte die wacht tot na de nacht…

Ik ben net thuis liggend op de bank verzinkend in gebeurtenissen de éénklank met jou mijn hart dat zich uitpakt beschrijft de dagen en nachten in poëtische verslagen ik kan niet wachten... Ik herinner me jouw ogen toen je op het bed zat hoe ze keken in die van mij je lippen glimmend nat overwogen me te zoenen en kwamen dichterbij…

Onder het verkeer buigt zich een hangbrug krakend over het water In zijn schaduw ligt het brede rivierbed bedekt met kiezels en geel speelzand In de zwevende hitte klinkt het zachte ritselen van een krant Erachter glimt in de brandende zon een met waterparels bedekte bronsbruine huid Ze heeft bijna alles behalve de krant…

Jouw verbitterde blik snijdt dwars door mijn zere hart je draait je een laatste keer om maar ik kijk niet meer het doek is gevallen De vuurpijl is verschoten de donderslag niet geslaagd het lontje van mijn hart... Ik kon je zo moeilijk aankijken en verbied me nu het omkijken maar ik mag niet toegeven aan dit ongerijmde gevoel deze verboden…

ik slik enkel herinnerende snuisterijen rijen lange verliefde gedachten in dagen lange nachten maar ik zal altijd op haar wachten...…

aldoor had ik hulp aldoor hielp het me niet nu ben ik wakker geschud en zing een nieuw lied god, wat had ik problemen die enkel ik zelf zag de hulp die ik van Brechtje kreeg gaf mijn hart de genadeslag want ik werd verliefd op Brechtje de psychologe die me moest helpen en onbewust kraakte ze mijn relatie liet haar woorden mijn hart overstelpen…

herken je dat? bovenzinnig geluk, buitenzinnig gevoel? je danst opeens door het leven je proeft de zoete loksmaak van die blik in haar blauwe ogen die openstaande kasteeldeur van haar voor jou gereserveerde hart, daar waar het anker werd uitgegooid zinkend op een bed van gouden suikers op de bodem van je verliefde ziel en alles wat daartussen…

Nog even en het is weer lente de tijd van het jaar dat bladeren de boomtakken weer groen inkleuren... Dat loopse katers je huis markeren met bittere geuren een vieze lauwe lentebries door de veehouder verpest die zijn akkertje volgiet met gistende koeienmest dat mijn vriendin gekleed gaat in steeds minder kleren en vreemde kerels op straat…

Zaterdag ochtend, de tweede zomerse dag Haar gezicht verfraaid met een genietende glimlach Wandelend door het Italiaanse dorpsstraatje Een streling voor ieders oog, wat is ze een plaatje Haar lange, slanke benen veelal achternagekeken Dansend over het trottoir, alsof ze om aandacht smeken Haar loop in rijmende beweging met deinende blonde krullen…

mijn rechterhand rouwt omdat hij jouw linkerhand niet meer vasthoudt…

Je was gewoon een gezicht in de grote menigte op het volle Basilique St. Victor Maar je was als een lampje dat opvallend oplichte wandelend tussen de mensen door Ik zag je lopen vanaf de toren aan de overkant met je prachtige vrouwelijke passen Ineens liep je die zijweg in en ging je richting strand je verdween achter de struikgewassen…

Twee flessen Wodka staan leeg onder de tafel We waren dronken, wie had dat ooit gedacht... De kaarsen staan er triest bij, opgebrand Herinnering aan afgelopen nacht Ze staat naakt in de keuken zet koffie en smeert broodjes Geen grote honger, hoeven er niet veel te zijn... De zon valt door het raam naar binnen Blond haar glanst als goudkleurig…

Ik droom soms stiekem verder... Alweer elf jaar geleden Je blik weerspiegelt weer even in de oogappel van mijn hart Een stukje geluk uit het verleden gesneden Het steegje waar we stonden diep in die nacht Je gaf me een zoen en vroeg of ik het meende, wat ik die middag aan de telefoon zei hardop door de telefoon dacht Je keek me doordringend…