Alle inzendingen van Patrick

Morgen, staat de tijd even stil, dan ben je weg voor even, is dit echt niet wat ik wil, hoe ga jij die tijd beleven? Morgen, 10 dagen zonder jou, dat zijn 240 eenzame uren... weet je wat ik het liefste doen zou, hem gewoon alleen weg sturen... Morgen, ben je 10 dagen de zijne... hoe zal ik die tijd doorstaan, ben je na die tijd nog altijd…

Soms doet jouw liefde meer pijn dan ik kan dragen zijn jouw antwoorden korter dan mijn vragen, mijn verlangen groter dan wat werkelijk kan, is mijn liefde voor jou meer dan houden van....…

Ik heb zo'n vreemd gevoel, kan er gewoon niet omheen, jij bent de enige die voelt wat ik bedoel, zoals jij, is er voor mij geeneen... steken in mijn hart, het doet zo'n pijn, de pijn van je te moeten missen... zou het liefst voor altijd bij je willen zijn, zonder steeds naar jouw lliefde te hoeven gissen... Wanneer komt de dag,…

Als je alles van tevoren zou weten, zou je dan de dingen doen, zoals ze zijn gegaan, zou je dan de leuke momenten kunnen vergeten, had je me dan beter proberen te verstaan...? Als je alles had kunnen overzien, had je me dan niet beter willen leren kennen, me niet wat vaker willen zien, wat meer aan mij willen leren wennen...? Als…

Waarom voel ik wat ik nu voel, en denk ik, wat ik nu denk, waarom weet jij, wat ik bedoel, en het zegt nog voor ik het bedenk? Wanneer zie jij, wat ik nu zie, en kom ik, waar jij nu bent, ben jij nou echt, degene die mij door en door zo kent.. Dan droom wat ik nu droom, en ga waar je heen moet gaan, bij mij is je echte home…

Voor een paar dagen, ben je bij me weg, en denk ik steeds: ik kan er tegen... omdat ik dat telkens weer in mezelf zeg, denk ik mezelf meer zekerheid te geven... Over een paar dagen, ben je bij me terug, en hoop ik steeds, dat je nog van mij bent... maar in 't echt, lijkt me dat heel stug, en ben je liever, bij je eigen vent....…

Weer een nacht voorbij, in mijn dromen van alles beleefd, en ook al ben je niet echt bij mij, toch ben jij degeen, die me zoveel liefde geeft... En alweer een nacht alleen, hoeveel zouden er nog komen gaan, zoals jij, ken ik er geen, vertel mij, waar kom jij toch vandaan...? Recht uit mijn hart of in m'n gedachten, ergens ben…

Wat heb jij, dat een ander niet heeft... die vraag die brand in mijn mond, hoe komt 't, dat ik dit zo intens beleef, ik kom maar niet met beide benen op de grond... Steeds hoger zweef ik , raak steeds meer in onbalans, weet niet hoe ik nog kan dalen, steeds opnieuw weer deze liefdesdans, blijf jij in mijn hart ronddwalen...…

Een test voor pril geluk, jij op vakantie in een ander land, komt je hart weer bij me terug, dan is onze liefde hiertegen bestand... maar als je onderweg je hart daar hebt verloren, dat doet me dan heel veel pijn, moest iets ons geluk…

'K strijk mijn vingers door je haar, en leg mijn handen op je hoofd, wees niet bang, ik ben het maar, zou niets doen, had ik beloofd... ik streel je zacht,raak je nét aan, genoeg om te bekoren. vertrouw me maar, laat me begaan, ik voel me in jou verloren... Ik verken je lijf, met zachte handen, weet, wat je grenzen zijn…

Jij weet waar ons verlangen ligt... diep in jou, diep in mij... kus ik teder jouw gezicht, en kruip je stiekem dichterbij... Ik hou je vast, laat je niet meer gaan, kruipen helemaal in elkaar, 'k fluister zinnen, fluister je naam, en strijk mijn handen door je haar... nog vol emotie, zo passioneel, schrik ik wakker, en ben…

Jouw woorden helen me... telkens weer... gebracht in mooie zinnen, brand je diep hier van binnen, gezoet door stille gedachten, om m'n pijnen te verzachten, raak je me keer op keer, telkens weer... Jouw warmte streelt me... steeds maar weer... koude rillingen verkroppen, m'n hart niet meer te stoppen, verklampte handen zweten…

Onzeker fluister ik naar je hart... lukt het mij hier binnen te gaan? is je hart voor mij gesloten, of heb je de deur al iets voor me openstaan...? Onzeker fluister ik zacht jouw naam, wil zó graag even bij je zijn... zo graag even ván je zijn, en zo graag even ín je zijn... en toch... fluister ik steeds onzekerder jouw naam…

Jouw naam schreeuwt door mijn lichaam heen wel duizend keer per dag, krimp ik steeds van pijn ineen, neem je me helemaal in beslag... Bedek ik mijn oren, hoor ik je naam... sla jij je brandmerk in mijn hart, sluit ik mijn ogen, zie ik je staan, wat maakt jou toch zo apart...? Is het je stem, die ik maar blijf horen, is het…

Weet niet precies wat het betekent, maar hoop dat je me hierin gelooft, ben jij degeen die uitgerekend, continue blijf spoken door mijn hoofd... Zal dit gevoel misschien 'liefde' heten, samengaand met een onzeker hart, hoe kan ik dit nu zeker weten, gezien dit gevoel mij totaal verward... Je bent niet hier, nee nooit geweest…

Wat was ik bang je te verliezen, wat was ik bang, zonder jou te zijn, had het echt niet in de smiezen, ik deed mijn hart onnodig pijn... Wat was je lief om mij te troosten, wat was je lief, door er voor mij te zijn, kan ik nu jouw liefde oogsten, is mijn hart niet van porselein... Was heel even aangeslagen, zat er eventjes doorheen…

Ik voél dat jij er bent... in mijn hart en in mijn keel... loop ik over van sentiment, vormen wij écht één geheel... Ik wéét dat jij er bent, in mijn maag en in mijn hoofd... is er niemand die mij zo kent, was jij maar aan mij beloofd... Ik lééf,omdat jij er bent... 'k voel je van top tot teen, is er voor jou geen concurrent…

Mijn leven in onzekerheid is schijnbaar leven in aanhankelijkheid... en mijn verlangen naar jouw geborgenheid is een verlangen in alle hevigheid... m'n verlangen naar genegenheid, is 'n verlangen naar jouw aanwezigheid... mijn verlangen naar jouw schoonheid is 'n verlangen van begerigheid... en dit gevoel van afhankelijkheid…

Mocht ik ooit diep jouw hart kunnen raken, en al je tranen wissen, zou ik één traan bewaren, die delen we met z'n twee... En als ik even héél dicht bij je kon zijn, zo dicht, dat ik je ziel mocht zien, verzamelde ik ál jouw zorgen en nam ze met me mee... Geen man, geen macht kan jou van mij scheiden, mijn hart, mijn ziel, ze zijn…

De dag is eindelijk aangebroken, voel een rilling door mijn lichaam gaan... heeft de nacht zich uitgesproken, om je weer éven aan mij af te staan.... Weet je wát ik graag zou willen? Gewoon voor één enkele dag de nacht te zijn... om je uren vast te kunnen houden, je te koesteren in de maneschijn... Maar tevergeefs, kan er niet…

Ik zie je, met mijn ogen dicht... ik voel je, en 't verward,... heb jij mijn evenwicht ontwricht, en voel me heel apart... Ik streel je, met mijn hart gericht, je lippen, en je handen, beroer voorzichtig je aangezicht, en voel je lippen branden... Ik mis je zo, je tegenwicht, in woorden van bedachtzaamheid, heb jij mijn hart…

Je diepste geheim, gaf jij me prijs, en ik hoorde je lijdzaam aan... m'n ervaring gespiegeld, toevalligerwijs, terwijl jij dacht hierin alleen te staan... Als ik in je ogen kijk... dan zie ik 'ons' verleden... dan schokt mijn adem, en verkrampt mijn hart... heb het onderwerp altijd gemeden maar 't heeft mijn wereld opnieuw verward…

Slaap maar zacht,mijn lieve zwaan... verlangde, dat ik bij je was... mijn vleugels om je lijfje heen, mijn hoofd heel zacht tegen je borsten aan... Droom maar fijn,mijn madelief... voel je warmte door mijn lichaam heen, en na vannacht, zeer intensief, kwamen emoties veel overeen... Wees maar trots, wat je hebt verricht, mijn…

Soms zijn er dingen, die 'k niet kan zeggen, zijn mijn woorden ongehoord, maar hoef aan jou, niets uit te leggen, begrijp je mij zonder woord... maar toch.. Vandaag heel even onenigheid, je had me niét begrepen.. wijt het aan je jeugdigheid, en onzekerheid inbegrepen.... Je bent niet goed, voor maar heel even, en wil met…

Jij en ik, wij horen samen... in mijn gedachten, in mijn hart... zou jij dit ook kunnen beamen ben jij het, die mijn hart verward....? zou het me lukken, je te schaken... dat is de vraag die ik me stel, of loop ik vast tussen de spaken van het rad in dit liefdesspel...? Ik wees maar wijs, en laat je met rust, jij hoeft die keuze…

vanaf het moment, dat ik je ontmoette betoverde je mij, wat ik niet kon voorzien, Je pakte me in, niet te beschrijven, ben ik mezelf niet meer sindsdien.... woorden schieten mij tekort, als je me aankijkt en en naar me lacht, wat anderen er ook van zouden kunnen vinden, jij bent degeen waar ik op wacht... Als er ooit één moment zou kunnen…

Al zo vaak verlangde ik, dat je bij me lag, en kon die gedachte niet weerstaan ging voor jou volledig overstag, wat heb je toch met me gedaan..? Hoevaak verlangde jíj niet, dat je bij me lag..? om niet alleen in gedachten hier te zijn..? als je door mijn ogen ons eens zag, kleurt je hart dan niet karmozijn...? Een perfect stel,…

Zie jij wanneer een man gelukkig is? tevreden, bevredigd en voldaan? zonder geklaag, geween en bemoeienis, blindeling met z'n lot begaan? Weet jij wanneer een man verdrietig is? benauwd, gebroken en verward ervaart hij 't leven zonder betekenis niet beseffend dat z'n hart verstard? Hoor jij wanneer een man te zwijgzaam…

hij wordt door liefdevolle gedachten vervuld en door onmogelijke verlangens geplaagd vergt dit van hem een onmetelijk geduld en is dit verlangen zeer gewaagd kan jong en oud wel samengaan, dilemma's spoken door zijn hoofd zou deze liefde mogen bestaan als hij haar van haar jeugd berooft? net achttien jaar, net wereldwijs neemt zij hem…

Ik voel je... niet echt, maar in gedachten, je woorden, die mij in verwarring brachten, je pijn, die ik met je wil delen, zonder opzettelijk met gevoelens te spelen, het verdriet, waar je nooit om hebt gevraagd, maar wat je wel al jaren met je meedraagt, Lisa, ik voel je.... geloof me En ik zie je.... levensecht, wat jammer dat jij…