Alle inzendingen van Paula Hagenaars

Woorden: kunnen zacht zijn en troosten. Woorden: kunnen hard zijn en pijn doen. Woorden:kunnen zijn als muziek akkoorden majeur en mineur.…

Als ik weer voel de pijn van het eenzaam zijn laat mij dan niet alleen maar blijf dicht bij mij. Pijn die ik nog voel bij de herinnering aan toen als ik weer onrustig ben en er chaos heerst in mij. Zie je tranen in mij ogen sla dan je armen om me heen laat me voelen je hoort erbij ik wil zo graag gelukkig zijn.…

Ik wil reizen met een hoofd vol woorden naar het land der dichters om mijn gedachten te kunnen verwoorden. Reis over de bergen die bedekt zijn met sneeuw zie de bossen die met zonlicht zijn omgeven wolken voeren me mee. Zweef over de grote zee door de wind gedragen golven brengen me weer aan land waar ik mijn woorden neerzet op…

Voetstappen in het zand vervaagd door de tijd zoals zij werd van meisje naar nu een vrouw. Lopend aan het strand stromen de tranen over haar gezicht vallen in water en zand. Golven voeren haar tranen met zich mee bevrijden haar nemen ze mee naar de horizon. Gedragen door de wind nemen de golven ook mee het verleden van het kind…

Ik hoor het geruis van wind in de bomen het klotsen van de golven tegen rotsen. Zie de verre horizon en hemelsblauwe luchten voetstappen in het zand van lang vervlogen jaren. Kijk naar lachende ogen of zie tranen op wangen zie de maan en sterren als kristallen in de nacht. Daarom vind ik altijd wel de juiste woorden om ze in een…

In het donker van de nacht als de sterren aan de hemel staan voel ik me zweven naar het licht. Of iemand me duwt naar boven stijg omhoog naar het grote heelal de warmte komt me tegemoet. Mijn armen omhelzen het licht door sterren omgeven zie ik de wolken als witte bergen. Het licht pakt me bij de hand zodat ik niet zal verdwalen het…

Soms lijkt het net of er iets is dat me stuurt mijn hand vasthoudt. Die me laat schrijven en me geeft een onzichtbare kracht. Me laat voelen de herinnering aan toen van liefde, pijn en geluk. Net of ik wordt gedirigeerd en ze me op papier al deze woorden neer laat schrijven.…

Stil zijn zonder woorden gedachten die verdwalen. Verwarring in je hoofd ze laten je niet met rust. Beelden uit een verleden steeds door elkaar geregen. Sporen laten ze achter van verdriet lang geleden. Tranen rollen over mijn wang voel ze komen laat ze gaan.…

Zet mijn woorden in een gedicht op papier. Schrijf van de zon en een blauwe hemel. Van bloemen die bloeien besproeit met tranen. Laat de vogels fluiten hoor zo graag hun lied. Schrijf van zee en golven voetstappen in het zand. Van de bomen in het bos die omsloten zijn met schors. Van liefde en verlangen diep in mezelf gevangen…

Zoals er komt steeds een nieuwe dag zo zal hij ook weer gaan. Ik tel de uren dat ze voorbij gaan en de avond weer valt. Plooi ze voor de nacht strijk ze dan glad voor weer een nieuwe dag.…

Schaduw Gevangen door schim en schaduw, omfloerst met nachtelijk licht. Ze lopen en praten samen ineen geregen verstoren ze de nacht. Voel me als een spin gevangen in zijn web het heeft me in zijn macht. Als het ochtendlicht gloort zullen schim en schaduw verdwijnen in de dageraad.…

Neem me in je armen alleen jij kan me warmen mijn hart ontdooien dat een beetje was bevroren til me over de hoge rand naar de goede kant laat het eenzame diep in me voorgoed verdwijnen zodat er weer licht in mijn hart zal gaan schijnen.…

Een masker dat lacht maar achter het masker een droevige lach. gevoel van eenzaamheid bij niemand te horen ze voelt zich zo verloren In de nacht zijn er tranen. maar komt er dan weer een nieuwe morgen zal ze haar tranen drogen het masker zet ze op je ziet weer haar lach.…

In gedachten gevangen loop ik hier verloren zo alleen in het bos. Volg de paden tussen de bomen, hun stammen door de schors omsloten. Gedachten blijven komen emotie zoekt zijn weg tussen die hoge bomen. De wind streelt zachtjes mijn wang alsof hij fluistert wees niet bang. Zachtjes hoor ik de vogels fluiten of ze willen zeggen…

Zonder woorden alleen een blik tussen jou en mij we weten allebei het is voorbij.…

Jij hebt het zout van mijn tranen geproefd. Je handen hebben mij vol liefde gestreeld. Je lippen hebben mij zachtjes gekust verdriet gesust.…

Ik wens je een ster aan de hemel een lied dat klinkt in de nacht. Een hand op je schouder als je het niet meer verwacht. Een woord van troost bij verdriet van iemand die je hulp aanbiedt. Ik wens je een hart vol dromen tot je lach weer terug zal komen.…

Jij bent Jij. Ik ben Ik. Samen één, nooit alleen. Jij hoort bij mij, hier aan mijn zij. Ik ben je trouw ben toch je vrouw.…

Kleine witte vlokjes dalen uit de hemel neer zo mooi, klein en teer. Ze brengen uit een sprookjeswereld, licht en vrede mee. De aarde wordt bedekt met een wit tapijt, mooi is de wintertijd.…

Geboren in een heldere nacht het kindje zolang verwacht. Vrolijk zingen engelenkoren iedereen mag het horen. Een kind geboren in een stal daar in Bethelehems dal. Herders met hun schapen zullen over hem waken. VREDE en LICHT zal het brengen voor alle mensen.…

Stille Nacht -Heilige Nacht: een Soldaat houdt de wacht. In een ver en vreemd land, kijkt hij naar een ster. Denkt aan zijn dierbaren, van hen is hij zo ver. Vrede zou het moeten zijn, maar wat hij hier ziet, doet hem alleen maar pijn. Kinderen, die geen kind meer kunnen zijn. Mensen op de vlucht, hun bezittingen, op de rug. Alleen…

Loop nu heel alleen, aan het strand. Waar ik eens liep samen met jou, hand in hand. Zie nog de sporen, van onze voetstappen, in het zand. Een hart vol verlangen, in eenzaamheid gevangen Maar net als water, stroomt door je vingers ging ook dit geluk, van me heen. Voel me nu zo alleen!!…

Liefde is vervlogen, zie het in je ogen. Geen aai meer door mijn haar, of een lief gebaar. Je mond, die me niet meer kust, alles is zachtjes uitgesust. Samen maar toch alleen, voel nu hoe eenzaam-eenzáám is…

Als de zon voor jou, niet meer zal schijnen Je mist de warmte en het licht en je hoort zelfs de lach, niet meer van een kind. Als je het mooie niet meer ziet, van wat het leven je biedt. Dan ben je bevangen door een intens verdriet. Het liefst ben je dan alleen, geen mensen om je heen. Maar een vriend blijft naast je en reikt je zijn…

Ik heb je lief, mijn man, maatje en vriend steun en toeverlaat. Jij die altijd naast me staat als ik verdwaal in het verleden, haal jij me weer terug in het heden. Sla je armen om me heen, laat me dan weer voelen, je bent niet alleen.…

Een kind, dat geen kind kan zijn, met nu al zoveel pijn. In ziin jonge leven al verdriet: dat mag toch niet. Spelen en lachen dat hoort bij een kind. Geen zorgen wat er zal komen voor de dag van morgen. Een kind moet kunnen dromen over leuke dingen, die nog komen.…

Zoveel jaren waren ze al samen. Toen ging hij steeds meer vragen, zijn gedachten werden vager. Haar hoorde je nooit klagen, als ze weer kwamen, steeds maar weer diezelfde vragen. Al werd ze wel eens moe, als hij niet meer wist van wat en hoe. Met veel liefde heeft ze hem begeleid en nam ze voor hem alle tijd. Toch moest ze hem laten gaan…

Vrede is maar een woord al zo vaak gehoord. Nog steeds is er oorlog en geweld waarbij een mensenleven niet meer telt. Wat zou de wereld mooier zijn als de mensen vreemdzaam zouden leven met elkaar. Geen strijd meer of verschil tussen blank en zwart, arm of rijk, ieder mens is toch gelijk! Vrede, is dus maar een woord al te vaak gehoord…

Kom bij me schuilen, nu niet meer huilen. Je weet dat ik het goed bedoel. Wil zo graag, dat je weet, wat ik voor je voel. Al zie je mijn liefde niet, dat is dan mijn verdriet. Zal er altijd zijn voor jou. Omdat ik zo heel veel van je hou.…

Mag ik in je armen schuilen als ik weer moet huilen. Pak mijn hand, als ik naar je kijk, weet dat jij me begrijpt. Houd me vast en wacht, tot ik weer naar je lach.…