Alle inzendingen van Paula Hagenaars

Omgeven door hoge muren, woorden gevangen in angst verstopt, in een stil verlangen. Als ze lacht en praat, zie je niet haar stille verdriet, diep in haar is een machteloos verzet. Niet begrijpend, waarom het zo moest zijn, toch zal ze vechten tot de pijn verdwenen zal zijn. .…

Een woord sterft, voor dat hij goed wordt gehoord. Een blik ontweken, voor dat hij je hart zal bereiken. Een troostend gebaar, afgeweerd voor dat het je kan omarmen. Een hart zo vol van pijn, zal er dan geen enkele opening zijn?…

Het is weer zomer warme zon kust de aarde mensen genieten.…

De koude wind waait ontneemt mij niet de warmte jij bent immers hier.…

Als gevoelens veranderen, liefde je plots zomaar omarmd. Niemand er om je heen is, die het begrijpt, of zal voelen jouw strijd. Vrienden, die je de hand niet meer willen reiken, dan zal de zon voor jou, even niet schijnen. Maar liefde is toch niet gebonden, aan een man of een vrouw? Gevoelens, kan je niet verstoppen al is je liefde…

Zoek de stilte, luister dan naar je eigen ik. Geef een zacht klopje op het deurtje van je hart, waar je dan naar binnen mag gaan. In het innerlijke, waar je geen rol hoeft te spelen. Daar in de stilte, mag je eindelijk zijn, zoals je graag, daarbuiten ook zou willen zijn.…

Op het wit komen tekens te staan, ze vormen dan woorden. Ze vertellen een verhaal dat vraagt om gelezen te worden. Leren luisteren in streling van woorden, over toen nu en later.…

In een oude boom een roodborstje op de tak rust uit van de dag.…

Op ademhalen na is er alleen stilte je wilt wel anders, maar hebt niet de kracht om het te doorbreken. Waar is de tijd, dat je blij kon zijn zorgeloos zoals een kind, die elke nieuwe dag met een lach begint? Denk daaraan terug als de stilte je weer bevangt en alles donker lijkt dan komt er ook voor jou een betere tijd.…

Bloemen op een graf linten met een groet aan jou daar roep ik jouw naam.…

Een eenzame man zoekt naar de schaduw van een hoge berg. Daarin zoekt hij het waarom, de stilte heel diep in zijn ziel. Om daar het antwoord te kunnen vinden, van zijn eenzaamheid.…

In een verholen knop dommelt een bloem met vage kleuren. Een schilder pakt zijn penseel,verf en doek, geeft hem zo weer de allermooiste kleuren. Hij doet de bloem weer laten leven.…

Zie de bomen nog staan nu ik terugkeer naar de plek van mijn jeugd. Zoek de sporen van mijn voetstappen, die in de jaren zijn vervaagd door de tijd. Huizen als stille schaduwen, die zijn omgeven met beelden uit een verleden. Verdwalen zal ik niet, maar zoek naar een teken of naar de zin van het bestaan. Dwaal verder door bekende…

In de heldere nacht staan duizend sterren ogen die vertellen hoe mooi het leven was. Nu dwalen ze tussen hemel en aarde met hun eigen verhalen daar in het heelal. In een ander bestaan ver van de aarde, maar ze geven ons kracht als er is een sombere dag.…

Steeds gaan er seizoenen voorbij en zie ik de bomen verkleuren. Vol van het groene blad dan het geel met de kaal wordende takken. Als de herfst komt met zijn storm zal hij in mijn hart gaan luwen. Heel langzaam het vertrouwen in mezelf weer zal gaan hervinden. Dan zal er ook voor mij weer een nieuw seizoen beginnen.…

Slierten roze wolken de eerste twinkeling van een ster. Schoonheid van de langzaam verdwijnende dag. Verwelkoming van de nacht met een goudgele maan.…

Als er een stilte is die zwijgt je alleen maar staart in de verte. Weigert om de blauwe lucht te zien of te voelen de warmte van de zon. Je geen gezicht ziet dat door de spiegel wordt gevangen, geen opening wil toelaten. Dan worden je gedachten en verlangens voorgoed in eenzaamheid gevangen.…

Als de kleur van de dageraad weer langzaam gaat verdwijnen. Het mysterie van de nacht samen met de maan verschijnt. Je flonkerende sterren ziet staan waar achter schaduwen dwalen. In een niemandsland hier ver vandaan waar geen leven is of dood. Waar ze steeds zoekende zijn naar “De bron” waar alles eens begon.…

Zilveren vogel tussen de witte wolken op weg naar de zon.…

Als woorden niet worden verstaan voor wie en hoe ze zijn bedoeld. Ze als scherven op de grond vallen dan voel ik mijn tranen komen. Stromen langs mijn wangen besproeien de scherven op de grond. Waarom schrijf ik nog jouw naam. op mijn beslagen ramen. Omdat ik blijf hopen dat de scherven drogen en we ze weer kunnen lijmen.…

Tussen de nevels verscholen donkere schaduwen. Die als de nevel weer verdwijnt herrijzen als grote reuzen. Bergen die reiken naar de sterren en maan.…

Gooi je tranen in de grote zee blijf niet stilstaan bij wat was. Kijk naar de mooie momenten tel de dagen van het geluk. Wees blij met wat je nu bezit treur niet om wat er ooit was. Dat is voorgoed voorbij gegaan leef het leven wat je wordt gegeven…

Soms zoekt ze naar het waarom kan het antwoord niet vinden. Haar handen zijn leeg en koud de zon kan ze niet warmen. Er is twijfel te zien in haar ogen angst heel diep in haar ziel. Wie kan haar helpen om haar het licht weer te laten zien.…

Als gevoelens veranderen liefde je plots omarmd niemand is die het begrijpt of zal voelen jouw strijd. Vrienden je de hand niet meer willen reiken, dan zal de zon even niet schijnen. Liefde is toch niet gebonden aan een man of een vrouw gevoelens kan je niet verstoppen al is je liefde niet voor een persoon zoals ze van jou zouden…

In het geluid van mijn woorden hoor ik de klanken van je stem die mij hebben gevormd tot de vrouw die ik nu ben geworden. Jouw zachte handen hebben mij gestreeld en je armen hebben mij omhelst, je zachte stem heeft me getroost. Jij die mij stuurde in het leven naar een evenwichtig bestaan van jou heb ik zoveel geleerd tot ik op eigen…

Ze komen in de avond in het licht van de maan. schimmen die tussen de wolken dwalen. De sterren wijzen hun de juiste weg naar een plek ver van het aardse bestaan. Naar een plaats waar ze kunnen rusten, tot dan dwalen ze verder tussen hemel en aarde. Tot ze de plek bereiken waar het eens begon dan de eeuwige rust vinden bij…

Een bloem zo mooi en groot gele kleuren met een donker hart. Zij staan met hun armen in de wind omhelzen zo de warme zonnestralen. Naar de hemel zullen ze gaan groeien de goudgele bloemen van de zon. Ik mag naar de zonnebloem kijken tot ze jou in de hemel zullen bereiken.…

Zee schelpen aangespoeld in het zand opgeraapt door een kinderhand emmertje.…

Zee golven meeuwen voetstappen in zand vervaagd door de tijd herinnering aan heel lang geleden voorbij.…

Onze ogen kijken over zee waar de golven overheersen. De witte wolken jagen voorbij water stroomt op het strand. Waar ik loop samen met jou in een stil en tijdloos vertrouwen. Geen geheimen voor elkaar na zoveel seizoenen bij elkaar. Het is bij ons net als bij de zee soms is er eb of vloed. Na een koude winter komt er steeds…