Alle inzendingen van Paula

Vlinder vlieg maar zoek de kleuren dans in de zon gelukkig.…

Zoals een schip steeds verder weg vaart over de grote zee, zo ging jij ook van ons heen op weg naar een ander bestaan. Ver achter de horizon naar het warme licht vol eeuwige vrede, waar geen verdriet of pijn is daar in het hemelse paleis. Als een ster in de nacht zal je warmte en liefde gaan stralen, zal je over ons waken, kracht…

Als ik schrijf communiceer ik met mezelf, vraag me dan af waarom twijfel en onzekerheid. Donkere momenten en pijn van zo heel lang geleden, ik kan die vragen niet ontwijken. Met pen en papier schrijf ik me door herinneringen verwoord zo mijn gevoelens. Trek mezelf naar het licht waar ik de zon ontmoet die me met een knipoog en een…

De zon komt weer hoog aan de hemel te staan het is het einde van een lange donkere nacht. De zon die mij verwarmt op deze nieuwe dag die de kilte van mijn dromen weer zal laten verdwijnen. De zon wijst me steeds de goede weg als ik verdwaal in het donker waar alles in woorden is verstild. De zon zal nu ook voor mij gaan schijnen…

In de nacht woont stilte samen met sterren en maan. Op het ritme van slaap, met jouw armen om mij heen komen er dromen en zijn wij samen tot de nieuwe morgen.…

Je kijkt me aan met stralende ogen kom zeg je en wenkt me met je hand. Ik loop naar je toe want jouw lach en ogen verwarmen mijn hart. Ik pak je hand vast en leg in een stil vertrouwen mijn hand in de jouwe..…

Maanlicht komt door mijn raam naar binnen glijden zijn zachte licht doet mijn hart weer verwarmen Herinnering als kind toen ik keek door mijn dakraam naar diezelfde gouden maan die altijd naar me lachte. Waar ik in lange nachten, vertelden al mijn gedachten kleine verdrietjes maar ook mijn mooie kinderverhalen. Bij hem voelde ik…

In elke vezel van mijn lichaam voel ik het verlangen, als een vogel de vleugels te spreiden met jou samen weg te vliegen. Vol vertrouwen leg ik alles in jouw handen om te gaan naar zon sterren en maan waar we elkander toebehoren. Zolang de eeuwigheid ons niet zal roepen zullen wij samen van het leven genieten elke nieuwe dag met vreugde…

Wijs me naar welk station ik moet gaan, om daar dan de juiste richting te kiezen. Het geluk te gaan zien in het leven, help me om die goede weg weer te vinden. Zodat ik niet het verkeerde spoor zal volgen en met de goede trein verder zal reizen.…

Laat me maar: Vergeet me, het is toch niet meer wat er eens tussen ons was. Laat me maar: Kan je steeds niet bereiken zovaak deed ik je mijn hand aanreiken. Laat me maar: Kan er niet meer tegen wilde je mijn warmte geven jouw hart kan ik niet bereiken.…

In de stralen van de zon dwarrelen kleine stofdeeltjes rond als kleine vonkjes. Warmte omarmt mijn hart het voelt als een boodschap uit de hemel vol liefde en kracht. Hoop voor de toekomst, kijken naar de zin van het bestaan op mijn verdere levenspad.…

Ik voel me zo rijk als jij zomaar ineens lacht naar mij je oma.…

Ik schrijf hier voor me neer een gedicht door mij omarmd woord voor woord. Schrijf over de zon die de aarde kust de bloemen, die weer open bloeien Van vogels, die hun vleugels uit slaan over het lachen door tranen heen. Als mijn gedicht zal worden gelezen ik een glimlach bij de lezers zie verschijnen dan weet ik dat mijn woorden en dromen…

Als je gevangen zit in gedachten je niets meer kan verwachten. Kijk dan eens goed om je heen er zijn mensen die om je geven. Hen kan je vertrouwen ze begrijpen de gevoelens die soms in je leven. Zij zullen jou helpen geven je steun pak hun handen vast voel de kracht. Het leven heeft heus mooie gezichten probeer je op het positieve te…

In mijn ogen lees je soms zomaar weer de stilte, in gedachten ben ik dan naar een plek waar niemand komen kan. Dan zit ik in mijn eigen wereld vol dromen en herinneringen dat pad kan niemand volgen het zit diep in mij verborgen. Zoek daar naar de stilte om mijn gedachten en emotie te kunnen voelen en begrijpen, die stilte heb ik nodig…

Open steeds verder het wordt lichter de schaduw gaat verdwijnen vrij.…

Gemis veel verdriet het niet begrijpen einde van het strijden aanvaarding.…

Geluk hoopte ik steeds te vinden als ik weer zocht in mijn eigen ziel omdat ik het steeds niet kon zien Ging het verwoorden in Poëzie een zoektocht naar de goede woorden om gevoelens te tonen. Zo het geluk te kunnen ontdekken de warmte om me heen te voelen het mooie van het leven te ervaren. Plots besefte ik ook dat het geluk hier…

Wrijf mijn tranen uit de ogen van de nacht. Die dan plaats maakt voor de morgenstond. Samen zullen ze me daar gaan begroeten. Tranen gaan met de nacht verdwijnen. Verwelkom dan zo een mooie nieuwe morgen.…

In mijn herinnering komen er steeds weer beelden voorbij met een blik uit mijn verleden. Sommige zijn nog steeds scherp andere werden vager raakte ik langzaam kwijt in de tijd. Beelden van fijne herinneringen van verdriet en pijn voel dan ook weer het eenzaam zijn. Een mensen leven is net een film vol van emotie, waar dingen in gebeuren…

De avond draagt het licht van de nacht waar ik kijk en wacht in een stil verlangen. Tot de sterren aan het firmament verschijnen mijn gedachten in tijd en ruimte verdwijnen. Als de ochtenddauw mij gaat omarmen zal de nieuwe dag me ook weer verwarmen. Zal dan mijn vleugels dicht gaan vouwen niet meer vluchten maar het leven…

Vrede is maar een woord al zo vaak gehoord nog steeds is er oorlog en geweld waarbij een mensenleven niet meer telt. Wat zou de wereld mooier zijn als de mensen vreemdzaam zouden leven met elkaar geen strijd meer of verschil tussen blank en zwart, arm of rijk, ieder mens is toch gelijk! Vrede, is dus maar een woord al te vaak gehoord!…

Ik geniet van: Elke nieuwe dag waarin ik leven mag de nachten waarin ik dromen kan ook van de zon die me zal verwarmen regen die de natuur weer laat leven bomen die voor verkoeling zorgen waarin de vogels hun lied laten horen. Ik geniet van: Mijn vrienden hun vriendschap kan ik niet missen zij geven mijn leven waarde mijn kinderen en kleinkinderen…

In de donkere uren was jij mijn licht aan jou kon ik tonen mijn ware gezicht. Bij jou kon ik schuilen als ik moest huilen tot ik keek omhoog plots zag een regenboog in de mooiste kleuren. De warmte van liefde voelde en wist ik was weer thuis gekomen.…

Vage beelden ver weg soms ook weer dichtbij. Herkenning, dan weer het niet meer weten. Zoekende handen met droevig vragende ogen. Een mond die wil spreken het niet kunnen verwoorden. Steeds maar weer herhalen van dezelfde verhalen. Een hart dat heel langzaam verdwijnt in vergetelheid.…

Niemand kan mij zeggen hoe ik leven moet of het nu verder zal gaan. Leef in mijn eigen wereld waar ik de stilte omarm zoek daar naar de grenzen. Maak mijn eigen keuze goed of fout zeg me niet hoe ik het zou moeten doen. Laat me in mijn waarde dit is mijn strijd zo alleen kan ik de angst overwinnen. Gevoelens gaan tonen het…

Sneeuw valt dwarrelend naar beneden de wereld wordt bedekt met een witte deken Kerstmis: even stil staan bij de geboorte van een kind dat ons vrede zou brengen. Al vele eeuwen vieren wij dat moment samen met de mensen die om ons geven. Vrede, heeft het nog steeds niet gebracht. Zouden mensen in heel de wereld ooit eensgezind samen het…

Starend in de donkere nacht keek ik door mijn raam naar die ene kleine ster. Die groeide in het licht. hij die in mijn hart de warmte bracht, en mij liet schrijven. Woorden vol verwondering en vervoering op papier neergezet. Met liefde verwoordt in een gedicht.…

Als ik langs het strand loop mijn ogen het spel zien van wind en water, gaan gedachten terug in de tijd. Denk ik aan de mensen om mij heen die zijn heengegaan naar een andere wereld, van warmte en het eeuwige licht. Daar mogen ze nu wonen vrij van alle zorgen en pijn. Draag mijn herinnering aan hen dan verder met me mee.…

Sneeuw valt dwarrelend naar beneden de wereld wordt bedekt met een witte deken Kerstmis: even stil staan bij de geboorte van een kind dat ons vrede zou brengen. Al vele eeuwen vieren wij dat moment samen met de mensen die om ons geven. Vrede heeft het nog steeds niet gebracht. Zouden mensen in heel de wereld, ooit eensgezind samen het…