Alle inzendingen van Peter

niets meer wat er nog toe doet slechts jouw aanwezigheid naast mij liggend in het gras terwijl de zon onze lichamen koestert en de mieren vallend uit de sprieten van het gras mijn handen betreden is voldoende om mijn zintuigen stuurloos te maken waardoor ik alledaagse geluiden waarneem zonder te horen en het branden van de zon niet voel…

daar hangen ze dan de twee fonkelnieuwe nestkastjes waarvan de grootste nota bene uit mijn kerstpakket bij een aangename wintertemperatuur veroorzaakt door een mager zonnetje meermalen verkennend bevlogen door een zekere meneer Pimpelmees die later nog een keer samen met zijn vrouw onder het toeziend oog van een merel in glanzend makelaarskostuum…

het begon ermee dat af en toe de woorden haar niet meer te binnen wilden schieten zij vragen moest beantwoorden met om de lippen een verontschuldigende lach totdat zij ook de woorden die wij tot haar richtten niet meer bevatten kon maar soms kon zij ons toch nog aangenaam verrassen met haar verhalen over Annie een zusje waar ze gek…

Vandaag heb ik een bezoek gebracht aan mijn verre vriend de zon die vreselijk heeft moeten lachen om mijn soortgenoten hier op aarde die tegen beter weten in maar blijven denken dat hij in de ochtend opkomt om zich bij het vallen van de avond te verschuilen achter een naar hem vernoemde horizon en toen ik hem vertelde dat wij ook nog denken…

Laat je fantasie maar spreken met een stem van zuiver goud Woorden vliegen door de lucht, woorden wijs en woorden oud In gedachten mooie dromen, dromen zacht en dromen zoet Langzaam drijf je weg van alles wat er niet toe doet Al die anderen op de wereld zijn belangrijk maar bedenk Het feit dat jij op aarde bent is jouw geluk is jouw geschenk…

nooit heb ik begrepen waarom juist dit de veiligste plek zou zijn zelf zou ik altijd hebben gekozen voor onder de dekens in mijn bed maar terwijl buiten de vliegtuigen met hun brullende motoren overvlogen stonden wij met z’n zessen opeengepakt in het toilet pas als de gillende sirenes waren stilgelegd mochten wij weer terug naar bed waar…

de slagen van zijn hart pulseerden als een pizza na circa tien minuten in een voorverwarmde oven niet zonder wanten aan te pakken daar wist hij alles van tot de stoppen doorsloegen en hij door een onbeslagen venster in volslagen duisternis staarde…

wanhopig krijst de moeder naar haar met bloed besmeurde kind roerloos liggend in het gangpad tussen de uitgang en de kaartjesautomaat het geweeklaag van medepassagiers overstemt het geknetter van vlammen zich een weg likkend naar het gapende gat geslagen in het zoveelste bestand in een strijd om eigendomsrechten vemeend om het geloof dat…

Rillend kruip ik in mijn bed De stilte heeft plaatsgemaakt voor een nieuwe stilte De stilte zonder jou Eindeloze vluchten naar de allermooiste heuvels Daar loop ik met jou voor eventjes in de nacht Rillend kruip ik uit mijn bed De eerste stralen zonneschijn Het is koud, zo zonder jou maar het was gewoon te mooi om waar te zijn…

Nee, ik ben niet blind Ik lees de kranten, ik zie het journaal De honger, de oorlog, ik ken het allemaal Een huilend kind huilt in elke taal altijd als een kind Nee, ik ben niet blind En ik ben niet doof Niet doof voor de roep om een mensenbestaan maar hoor veel te hard de soldatenlaars gaan Ik hoor het geweervuur als drumsolo's slaan de…

Doe maar niet, laat mij je verzinnen zo lief en je hoeft niets te doen Ik lieg mijn leven zelf wel leuk, denk diepe dingen van beminnen Zo heb ik je prachtig kunnen maken, kon ik je kleuren zoals ik wou gaf je geluid, tekende je lach en een hand om blozend aan te raken Nu woon je in mijn hoofd, mijn weten je pakte tassen hart en koffers…

Hoor hoe de zee ademhaalt De meeuwen alsmaar krijsen De wind het zand laat sissen Mijn stem vervliegt... Voel het striemen van het zand Voor je gezicht verschijnt een hand Ik ben bijna aangeland...…

Soms lijkt het leven onevenwichtig verdeeld Lijkt iedere stap naar voren, er twee achteruit Heb je juist het gevoel van het leven in beeld Kruipt het oneerlijke diep in je huid De omgeving lijkt krampachtig mee te leven Ieder cliché passeert ongevraagd de revue Ieder wil zijn goed bedoelde raad geven Onbedoeld klinken deze allemaal even cru…

Lees mijn woorden hardop opdat ze zachter klinken Zing mijn zinnen vloeiend zodat ze minder stokken Leen mijn stem desnoods omdat ik zoveel zachter praat dan schrijf Maar tot dan: lees mijn zinnen liever dan ik ze schreef, zoveel liever dan ik ben…

'k Gaf hem tekst in al mijn jeugdverhalen hij was mooier dan ik ooit ervaren had 'k Verzon gebaren die ik bleef herhalen om maar te geloven dat ik hem aanbad 'k Vergaf de ruzies en mijn blauwe plekken hij had simpelweg de goede woorden niet 'k Weet, zijn oorlog bleef hem nekken de tranen die ik huilde, waren zijn verdriet 'k Voelde mijn…

Elk verdriet nog eens gekoesterd, elk verlies opnieuw beleefd Bij alle pakken neergezeten, de namen met pijn er op gekleefd Me dagenlang zo klein geweten, bij elk angstje weer gebeefd Dan bel jij aan, het zwart verwoestend, en je roept: kom op, je leeft! Jouw borsten worden kinderduinen, jouw vrolijkheid mijn speelterrein Jij bent,…

Zoals een gezegde kan gelden bij kanker, waar rook is verwacht men ook het vuur Het leven neemt een volstrekt andere loop, bij de start van je eigen chemokuur. Het eerste infuus en alles is angstig nieuw Je ontmoet andere gemerkte personen Met ze allen op een kamer gezet, om alle bijwerkingen te beklemtonen. Wel of niet je haar verliezen…

Als baby speel ik met jouw kleine hand met zachtjes neuriën troost ik jouw verdriet zo hebben wij een schijnbaar onbreekbare band met jouw hele leven in het verschiet als peuter beschermde ik je voor het vallen lachte ik om jouw eerste wankele stapjes met die kleine beentjes volgde je alle ballen lachte ik, iedere minuut om jouw malle grapjes…

Voorzichtig open ik mijn ogen, na een simpele ingreep was gezegd Naast mij staat een veel te jonge dokter Die onbeholpen mijn nieuwe toekomst uit legt Heel vervelend, wij vonden nog iets anders een kwaadaardigheid in uw lichaam We weten niet of het uitgezaaid is, dus chemotherapie is zeer raadzaam Alle scenario’s schieten door je hoofd…

ik heb schizofreen gedroomd dat ik als koning van Monaco werd gekroond dat ik tot koning van Casa Nostra werd gemaakt toen heb ik het dromen maar gauw gestaakt.…

Elk verdriet nog eens gekoesterd, elk verlies opnieuw beleefd Bij alle pakken neergezeten, de namen met pijn er op gekleefd Me dagenlang zo klein geweten, bij elk angstje weer gebeefd Dan bel jij aan, het zwart verwoestend, en roept: kom op, je leeft! Jouw borsten worden kinderduinen, jouw vrolijkheid mijn speelterrein Jij bent, hebt geen…

Vrijheid zo gezegd maar het is heel wat Vrijheid zonder kunnen we niet Vrijheid het lijkt zo weinig maar het is het niet Vrijheid vroeger smeekte ze erom Vrijheid is jammer genoeg niet overal In vrijheid moeten we leven Vrijheid dat is wat we willen Vrijheid moeten we vieren…

In de schaduw van de avond kwamen dan twee die vertelden dat zijn vader op sterven lag; hij volgde hen gedwee. Het licht was vreemd; een tere groene schijn was in de hemel en stilte regeerde boven twee die aangenaam verdoofd waren, hun mededeling ver van hen gedragen en gelost - en een in wie het stormde als in een versomberd bos. Zo kwamen…

De stoel staat stijf en stevig witgeschilderd op de binnenwerf van de luiheid…

Ik mis jouw pracht Je tenenlopen Jouw even weg zijn en weer terug Een kus die blijft De kleine ruzies Het weten: dit gaat veel te vlug Want ik werd schaduw, jij steeds lichter Jij danste leven, ik bleek mank ik maakte ruzie, jij gedichten Nu zit ik hier met al je foto’s op de bank Zo gaat het dus Dit heet dus sterven Dat jij vertrekt en…

Daar waar ’s ochtends de zon ontwaakt Daar is een land zo fijn Daar waar de hemel de horizon raakt Daar zou ik willen zijn Het ligt vlak naast luilekkerland Je hebt er vast over gelezen Het is aardig zoeken voordat je belandt Waar je in feite moet wezen Want daar zijn de mensen aardig en warm De bloemen geuren er zoet Niemand is er echt…

Doe maar niet, laat mij je verzinnen, zo lief en je hoeft niets te doen Ik lieg mijn eigen leven leuk, maak zachte dromen van beminnen Kijk hoe prachtig ik je kan maken Je kan kleuren hoe ik 't wou ik geef je stem, teken je lach, een hand om blozend aan te raken Je woonde al in mijn hoofd en weten Jij pakte je koffers al eerder uit en…

En ik? jaloers op de zon die 's avonds weliswaar verdwijnt maar - naar men zegt - voortdurend schijnt op haar balkon. En op die blije nachtjapon die straks dan wel de wasmand vult maar nachtenlang haar lijf omhult als ik dát kon...…

Mijn liefde is overdreven ik ben komen en gaan zoek mijn plek en stilaan proef ik hoe mijn leven naar me tast, als gekende hand me mezelf doet kennen me voorzichtig leert wennen aan gevoel en verstand Soms herken ik me slecht woon in twijfel, ontkenning niet gewend aan gewenning van hoe mooi en hoe echt ga ik buiten de paden mijd de…

Een jonge vogel. De wereld staat even stil als de dag begint…