Alle inzendingen van Petra

Ik was nog nooit zo verheugd ik was nog nooit zo blij, als toen ik jou zag jij, met die bescheiden lach van je ik ben nog nooit zo blij geweest als jij in mijn ogen leest en ik, alleen door jouw aanwezigheid mijn zorgen kwijt raak aan eeuwigheid.…

Ze zagen alles wat mij onterecht werd aangedaan. Alles werd gezien. Ik was niet langer de enige getuige. Nu waren er vele getuigen, onder levenden en doden. Ook zij leerden van mij. De stem en bescherming bleven: ze schreven woorden in de geest van Petra. Petra tekende alles op en sprak; daarmee had men vooralsnog, geen rekening gehouden!…

Degene die naast me staat is stil van geest. Hoeft niets te bewijzen, schreeuwt noch overschreeuwt. Pact van stilte, voor het leven verbondenheid in bescheidenheid. Gelijk ik: wachten in eigen krachten.…

Hij leerde mij altijd sportief te blijven. Ik voel zijn beschermende aanwezigheid nog steeds in en rondom mij. Hij leerde me doorzetten, verder te gaan, ook al was er geen samengaan. Hij heeft me geleerd, om goed te vallen, mijn val te breken in plaats van om medelijden te smeken. Punt uit: ik blijf sportief, wat er ook gebeurt. Jouw voorbeeld…

Wat dan, als niemand zich om mij bekommert.. was jij er altijd nog, jij in de tochtige kerk waar de wind waaide en ik mijn tranen stromen liet. Toch ook in die warme kerk waar tranen vertrouwd vielen op de houten banken, achter elkaar, één na één mijn verdriet en wanhoop samenvielen met mijn ziel, waardoor ik weer hoop voelde en ik mezelf…

Deze ziel heeft zich over mij ontfermd, een weldaad, even raad wist ik er niet mee om samen tenslotte af te gaan naar die grote roze zee.…

Ik zal buigen. Ik zal kruipen door het zand, stof der aarde omdat men mij niet naar de waarde schat. Ik zal lijden. Ik wil offeren, geven, weggeven, zonder enig hebben en houden. Alleen maar omdat ik geloof! Ik geloof in mensen en de aarde, naast hoop en wanhoop, vertrouwen en wantrouwen was het toch telkens houden van, in vergeven…

Er valt geen strijd met een ander uit te vechten, niettemin een gevecht met mezelf mijn lichaam of met mijn geest want mijn ziel meent het nu oprecht.…

Het vroeg wat van mij in tijden van wanhoop en daden: terugkeer tot de bodem om de leegte weer opnieuw in te vullen. Ze waren schaars die dagen zonder onrust en spanningen in dit leven. Anders, als in vorige levens. Jij was daar gebleven als steen en water, adem en lucht, gelijk de kerk, waar ik je trof. Door jou leerde ik mezelf kennen…

Jij hebt een bijzonder mooie geest: de stilte erin bekoort me nog het meest, wanneer jij de liefde in mijn ogen leest.…

Jij en ik, we zoeken elkaar, vinden en hervinden elkaars ziel via lichaam en taal, naam der genoemden. Jij en ik, o zo verloren in de tijd, eeuwigheid, voorzienigheid; volledig opgaan lijkt, en is, zó ver weg! Jij en ik: in liefde en oorlog met elkaar... we treffen elkaars hart, in de ogen troffen wij werkelijk zuivere emotie, voor heel…

Alleen: mijn geluk en mijn benodigdheden, namelijk God, de stilte en ik, verder niks. Ik mik nergens op, slik alles wel of niet maar brengt me telkens thuis, vredig bij mezelf; liefde en vergeving. Eigen krachtige beleving: God, stilte, ik. Neem verder niks. Heel dichtbij mijn ziel... zodat alles gaat vervagen en alle lagen van tijdsbeleving…

De eenzaamheid der volkeren alsmede haar geborgen veiligheid, draag ik en koester ik in mijn hart. Mijn hart en de twee ogen vol van eeuwigheid, volledig en vredige scherpzinnigheid. Diep van binnen. Alles droeg bij tot verbrede broederschap en verwantschap. Eveneens aan de eenzijdige doch veelzijdige waardigheid in en van ieder mens. Het…

Het is compleet volledig zuiver in mij, wanneer ik toegeef niet finaal zuiver te zijn.…

Ik scheen enorm kritisch te zijn; dat is ook zo. Dat ben ik ook. Bijna niet te harden. Maar juist, in deze bescheiden onderkenning ligt de afbraak met relativeren. Ik zeg: ik ben en blijf kritisch op mijn eigen kritiek. Ter verantwoording. Bloedserieus. Zoals altijd. Kun jij het nog volgen? Ik niet.…

Ik zag jouw toorn, jouw machteloze woede, om van geen enkele vrouw te houden kunnen. Het was niet zomaar dat geen enkele relatie, lukken wilde. Jij, Adolf Hitler, droeg zoveel haat en onbegrip jegens de ander, de onschuldig mens, uit eigen levensangst! Waarom? Waarom? Zovele onschuldige Joodse kinderen... vele jonge moeders zagen hun kroost…

Woorden verraden onnodig. De woorden hadden, hebben nooit 'zin' gehad... zij schoten ernstig tekort: emotie voor leugen der eerlijkheid. Emotie in het opperen van listig verraad van intern verwarde geesten. Het komt echter door schijn der scheiding van privé en werk, in onze 'samen'leving. Het was de tweestrijd van elk mens: in vertrouwen…

Ik was niet geboren voor de haat. Ik ben niet geboren voor angst in woede. In koelen bloede wist ìk te vergeven: vooral de haat in mij.…

Het was in Berkel-Enschot, waar alles leek te geschieden. Het was in Duitsland, dat over hun lot werd besloten. De dader en zijn slachtoffers... Er kwam gelukkig een einde aan. Zo doen wij dat niet, Herr Hitler! De haat die in u leefde werd overgebracht via de macht uwer geestdrift. U had u beter bekwaamd in het beheersen van de machteloze…

Ik ben alleen op deze wereldbol ik ben toevallig op aarde en neem een rol in tussen andere mensen op mijn manier: vaak alsof het echt zo scheen dat mijn wil tot kracht er niet toe doet. Ik voel al zo lang dat ik niet voldoe: niks presteer en blijf ik desalniettemin me inspannen voor mijn medemens die ook een wens koestert om samenzijn…

Het was niet het leven, noch de dood, die mij bekoorden in dit leven van me. Alles, wat ik eens, lief had is verdwenen, in de diepte en leegte der beleving. Er was, naast het analyseren en optekenen, één grote liefde in mijn ziel der leven overgebleven. Ik werd, en word namelijk stil in de stilte. Het is het eigen, dat ik voluit…

Ik zag in een bliksemflits die de nacht verlichtte, dat ik sterker was dan zij. Zij, die de oorlog onderschreven, die voor het geweld niet beven. Maar wij, vredebroeders, staan krachtig tezamen en geven niet onze laatste adem.…

Zijn of haar eerste sigaret, werd de laatste sigaret. Daartussen bevindt zich veel grauwe eenzaamheid: tijd alleen zonder werkelijk leven. Met de sigaret: smerige zet om smerigheid te herbergen en verbergen. Krampachtig. Het leek interessant en machtig maar mijns inziens 'een waardeloze houding' om met rook en as een levensas te verbinden.…

Ontketen de oorlog niet vanuit onvrede in jezelf. Ontketen oorlog, woede en haat niet in de ander uit eigen onmacht. Bevrijd jezelf van last, laster en gebrek: bied aan elk ander mens, in jou, een volledig nieuwe stek! Bevrijd van pijn zal ik uiteindelijk lichter zijn!…

Als ik niet goed kijk Als ik niet goed spreek Als ik niet goed zwijg Als ik niet goed werk Als ik niet goed liefheb Niet goed slaap, noch waak. Wanneer ik niet mooi genoeg zing, noch fluit. Als ik niet goed zwem, drijf of dobber. Als ik niet genoeg loop, in de pas der wereld. Wanneer ik niet 'juist hoor'. Niet goed zie... Wanneer ik…

Als ik nog éénmaal te kiezen had, o God ik zou niks nooit meer verliezen: enkel en alleen ervaren van het gelukkigste geluk! Al huil of lach ik, ìk voel en bemin intens geluk te mogen bestaan en vooral ademhalen van de frisse Brabantse lucht. Als ik o God eens iets dan ook ooit verliezen zou; het zou slechts de boosaardige Petra Hermans…

Toch is elke dag de moeite waard te strijden ook al brengt ze veel lijden want de verlichting komt op een moment dat je het vrezen niet meer kent.…

De bewapening van de wereld ligt in haar ontwapening. De militairen der aarde verpesten al wat mooi had kunnen zijn. Noord-Korea zal blijven bestaan in de harten der haters. De Verenigde Staten, land der vrijheid, zal verdrinken in de zee van bommen, op hun glorie en hoop afgevuurd. Enkel de uitvaartverzekeringen zullen werk staken: want…

Het mooiste en zuiverste gedicht werd nooit geschreven. De tijd ontbrak mij om de juiste woorden te vinden. Ik werd wakker en lag in jouw armen: warm, rustig en veilig geborgen. Een warmte van ons, om samen te omarmen, liefdevol en vredig: in stille liefde koesterend in onze mooie, prachtige droom. Ik houd van je, oneindig.…

Zij die de oorlog in zich weten te ontslaan bestaan in mijn ruime hart. Zij die verdriet, pijn, onrust en waanzin verdroegen, in stil hart zij vergaan niet in ziel noch in mijn geschriften. Zij die logen, elke waarheid, wacht een nieuwe, moeilijke tijd. Voorlopig geen 'verlossende' eeuwigheid. Maar zij met waardige houding op de…