Alle inzendingen van Petra Hermans

Ik duik weer in de herfst, dat is mijn heerlijkheid. Het is niet triest of weemoedig, maar ik geniet van het schrale zonnetje en van de schrale wind, die de bladeren doet ritselen en ruisen, mijn stemming kan niet meer vergruizen.…

Ik zag je lopen in de zon, je deed niet meer als wat je kon. Ik zag je wandelen in het herfstgetij, met niemand langs je zij. Wie bepaalt, wat je tegenkomt op jouw levenspad ? En of je verandert tijdens het vallen van het herfstblad.…

Als ik aan jou denk passeren er vele beelden in mijn verbeelding, langs mijn geest, langs mijn ziel, zoals jouw haarval, jouw knielen jouw buiging, tot mijn levensvreugd, alles zo liefdevol 't meest.…

Het beeld van de Heilige Antonius, zal ik nooit vergeten ! Ik zal weten, dat ik altijd bij Hem, op jou wachtte. Immer, met alleen jij, in mijn gedachten ... . Hij redt me : zowel Antonius, als jij, mijn zielsverwant ... dan verlies ik niks. Het is een beeld voor mij geworden van hoop, geloof, warmte, liefde en zuiverheid. Een beeld van een…

Als ik vandaag één stap vooruit zet, zou ik dan zelf aan zet mogen zijn ? Als ik morgen een goede vriend verlies, mag ik jou dan welkom heten ? Wanneer we allemaal verpesten wat zo mooi is, bloeit er de volgende dag dan weer iets op ? Geluk kun je niet vastpakken, noch blijvend vasthouden. Geluk waait met de wind mee, om te verdwijnen als…

Er waren dagen dat ik verslagen was, omdat dreiging en oorlog mij bedreigden. Er waren dagen die zo zinloos leken, omdat alle dagelijkse handelingen leeg waren. Toch hield ik mijn doel voor ogen en stond ik op, ook al voelde ik me nietig. Want elke dag scheen te roepen en straalde een leven naar me toe. Elke dag lonkte en reikte me een hand…

De pijn in mijn hart gaat niet voorbij, blijft me achtervolgen telkens hoe je lachte. De pijn in mijn lijf blijft bij me, als ik denk hoe je naar me keek.…

Duizend duiven, voor jou, alleen, omdat jij me sterkte en kracht gaf... dat, terwijl ik allang leven in me opgaf. Voor jou, van mij altijd aanwezig liefde en vrede... jij die bestond voor mij... plotseling, na lange tijd, zonder enig reden! Duizend maal duizend, grote sterke duiven: jij mag ook vliegen! Dank je, voor wat je mij toezond…

Als ik mijn naam niet meer wist als ik niet meer wist 'waar' of 'hoe' en geen tijdsbesef had dan was er altijd nog dat Leidend Licht in de verte, aan het einde van de zwarte tunnel die me verder leidde waar ik moest zijn. Dat Licht: dat ben jij !…

Als ik alles opgaf wat van waarde was in mijn leven, kwam het, na verloop van tijd, toch terug naar mijn leven, zoals na eb de vloed op komt afhankelijk van die mooie, mysterieuze maan.…

Al wat ik dacht en Al wat ik zag ik had niet verwacht dat ik Al tegemoet zou treden met een lach Al wat ik me afvroeg en intens voelde ik dacht te weten hoe God het bedoelde en ik werd niet moe het te beschrijven.…

Mijn tuin staat vol met bloeiende bloemen, die met hun nectar de mooiste vlinders zullen aantrekken, bevredigen. Mijn tuin is een Aarde, een Oase vol warmte en geborgenheid, voor degene die erin wil kijken, voelen, wandelen. Mijn tuin herbergt nestjes voor de allerliefste vogels ... Mijn tuin is een combinatie van Aardse tijd met besef…

Als ik geen dichteres was, dan zou ik niet naar jou verlangen als ik geen gedichten schrijven zou, zou ik niet verlangen om jou te kennen van een afstand als ik niet van jou houden zou, zouden er helemaal geen gedichten zijn ontsprongen uit de Bron, die ons herwon.…

Tussen de kerkmuren met glas in lood scheen de zon over ons achter de kerkdeur bevonden zich de beelden en de wierookgeur en dat alles heelde voor mij door jouw aanwezigheid, werd ik ingeleid in een nieuwe tijd tussen de kerkmuren zag ik jouw blik naar mij en laaide in mij het vuur op.…

Als je van jouw gebrek jouw talent maakt ben jij het die de harten van anderen raakt.…

Elke verandering in jouw leven is positief, omdat je met veranderen mee gaat op de golven van de zee of dat je stroomt met de loop van de rivier het opent je ogen en hart en de ziel vraagt om flexibiliteit en tenslotte ga je terug naar je grote vrijheid.…

Jij en ik, alleen wij samen tussen velden en nevel. Stilte temidden van velden, over ons heen. Liefde tussen ons in, altijd al aanwezig.…

Al, wat ik achterliet, het verstierf met eb en vloed, van de zee. Al, wat mocht bestaan van mij het verging, nadat ik op aarde mocht staan.…

Zoals jij is er geen. Welk mens, niet één. Zoals jij bestaat er niemand. Niet in Nederland of in welk ander land. Zoals jij bestond er nog geen persoon. Niet in deze tijd, niet in het verleden of de toekomst, als jij zo schoon.…

Geef het water de kracht die het heeft. Geef de zon de straling die ze heeft. Geef het zand de warmte die het heeft. Geef de muziek het geluid dat ze draagt. Geef de vogels de kwetters die ze hebben.…

Als ik niet meer op aarde zou zijn zou ik nog altijd blijven schrijven om te blijven en het geschrevene in te lijven het zal me altijd verder drijven.…

Als dit mijn laatste dag zou zijn, dan zal ik het 'Onze Vader' voor jou bidden, zoals ik het van jou leerde, omdat het me gedurende mijn leven niet aan liefde voor jou ontbeerde.…

Ik heb van nature, in mijn aard een positieve instelling naar en in mijn leven, uiteindelijk altijd gehandhaafd. Want ik heb een lach na verdriet, een lach bij pijn, een glimlach bij woede en een schaterlach na eigen lijden. Het is mijn lach, die me van mijn zwaarmoedige kant om het leven te benaderen, Godzijdank, wist te bevrijden.…

Als je weggeeft wat je het liefste lief hebt ben je, mijns inziens, dichtbij God dat is ons mensen Lot om los te laten wat dichtbij is ook al mis je het liefde is geven en laten leven.…

Jij accepteerde mij met of zonder ziekte want jij redeneerde dat ik was en ben om wie ik ben met evenveel Liefde in me als jouw deel, beiden afhankelijk van elkaar in het Grote Geheel.…

Nu weet ik, waarom God ons Engelen stuurt. Om de muziek te horen, als we in paniek zijn. Om liefde te voelen, als we wanhopig zijn. En, om steun te ervaren, juist als we dachten alleen te zijn.…

Al de bijzondere momenten in mijn leven, al de warme plekken in mijn leven, al de humane mensen en al de vervlogen dromen in mijn leven, komen tot bloei in mijn gedichten.…

Ik voel me veilig en geborgen bij God, alsof ik mag thuiskomen en mijn rust weder vind de diepe behoeften van een beschadigd kind.…

Als ik een dichteres was, dichtte ik dagen over jou hoe ik van je houd en ik bleef je trouw in al die gedichten dag na dag jij, met zovele bescheiden gezichten, met een schitterende lach.…

Ergens anders is het leven goedkoper, ergens anders is het leven duurder. Ergens ver weg is het leven gevaarlijk, maar hier is het veilig. Ik leef mijn leven vanuit mijn hart en wist mij altijd gestimuleerd door jouw vrede. Jij leefde mijn leven op, gaf me kracht om op te krabbelen als ik ingestort dacht te zijn. Jij gaf me weer leven…