Alle inzendingen van Petra Hermans

Waarom voel ik zoveel bij jou? Waarom raak je mij... alléén zoals je me weet te raken alleen jouw stem, jouw blik in de ogen jouw houding, jouw hart zit in mijn hart: een telkens nieuw gegeven in mijn leven. Na de zoveelste dood, zorg je steeds voor nieuw leven, want jij bent toegewijd, zo ik ook trachtte maar ik, veel kleiner en simpel…

De jaren, de uren samen konden niet lang genoeg duren de momenten waarin wij wanneer we thee dronken het verdriet met vreugde weg klonken... alles wat maar te drinken was: thee met een vleugje van vervlogen dromen konden we dichterbij elkaar komen.…

Als ik vinnen had, dan zwom ik naar je toe. Had ik maar een grote mond dan schreeuwde ik hoeveel ik van je houd. Of lange benen, ja, benen om zo hard als ik kan in je armen te rennen. Niets van dat alles. Ik heb mijn ogen en mijn handen en dit papier om je iets van jou en iets van mij te laten zien.…

De pijn in mijn hart gaat niet voorbij, blijft me achtervolgen telkens hoe je lachte. De pijn in mijn lijf blijft bij me, als ik denk hoe je naar me keek.…

Altijd, hoe dan ook zal ik waken zal ik slapen en bestaan voor jouw ziel zal ik zijn en zorgen denk ik aan je wenk ik wie jij bent en hoe ik je heb gekend wat je voor me betekent en weet ik vergeet ik nooit dat jíj op me rekent!…

Voor een hart dat ik brak toen ik niet meer over onze liefde sprak. Voor een hart dat breekt telkens als mijn mond zich verspreekt. Voor een hart dat dwarrelt, zoekt en vindt ... een hart van een volwassen man, een hart van een beschadigd kind. Voor een hart, waarvan ik houd een hart dat ergens op mij voortbouwt ... Voor een hart,…

Zeg me, dat ik je nooit zal kwijtraken, en zeg me, dat je altijd een steun voor me zult zijn. Beloof me, dat onze vriendschap voorbij de dood gaat, en beloof me, dat ik altijd in jouw ogen mag thuiskomen.…

Vandaag ben ik boos, je raadt het nooit op degene die zijn agressie richt op een ander mens zo zinloos. Vandaag is de dag, dat ik niet begrijp hoe mensen zich afreageren op een ander mens zo nutteloos.…

Alle mensen die handelen ... drijven, in mijn opzicht, dat met 'mijnheer Duivel'. Ze trachten, beelden zich in, iets te bezitten, wat echt niet van hen is. Mijnheer Duivel is wel kwaadaardig: straft zijn eigen volk. Er wordt geen waarlijke taal gesproken: alle boosaardige dromen drijven slechts weg op een Babylonische wolk... .…

Rond deze tijd van het jaar ben ik niet in de kerstsfeer meer dan anders... want ik ben iedere dag van het jaar in de kerstsfeer. Voor vrede en veiligheid liefde en warmte geborgenheid in iedere ziel!…

Zijn idealen verbonden, verbinden mijn hart met zijn groot onverwoestbaar hart: vanaf het moment, dat hij zijn schildershand op mijn verbeeldend, fantasierijk hoofd, beschermend, maar ook vooral voedend legde... vanaf dit en dat moment, ontstond de band, en ook veilige vredige dichtersgeest! Ik, als kleinkind, hij als mijn lieve lieve lieve…

Wanneer de aarde lijkt te bezwijken heb ik altijd geweten met mijn geweten, dat er nog een bloem staande blijven zou, de laatste bloem tussen zand en wind van woestijn. Ik wist immer, dat deze 'Fleur' zich zou gaan verspreiden: haar zaden zorgen voor vele nieuwe 'fleuren'. Nee, er zal enkel nieuw leven vermeerderen omdat ik weet wat ik…

Hoe ga je met een alcoholist(e) om? Die alles kapot drinkt: ingewanden en brein. Alles 'slikken en wegslikken' van ze... die niet 'anders' kunnen zijn. Gezellig, alcohol verdrinken de vrienden op loze, lege feestjes. Gezellig, alcoholist(e) achter het stuur: dooft een onschuldig kinderlijk vuur. Nog meer 'gezellige' reclame hiervoor…

Een vrouw moet en mag niet. Een vrouw wordt gezegd en geweigerd. Een vrouw wordt verheerlijkt en getreiterd. Er wordt haar van alles verboden en zij kan altijd verlaten worden, te pas en te onpas. Een man mag alles moet alles... een man wil alles, wil teveel vaak teveel.. dan eist zich de tol op van de douane.. achter het ijzeren gordijn…

Het spijt me, ik kan alleen met hart en ziel leven... het spijt me, als ik teveel geef wat jij niet hetzelfde beleeft... het spijt me, voor mijn diepe liefde en verdriet, het is Alles, wat ik zien liet; het is mijn liefde.…

Er was één man, die alleen thuis zat, al jaren. Hij keek, naar de vele anderen die zó gelukkig waren... en zei: "Ik heb het niet getroffen!" Ik dacht, als jij geen risico tot waarlijk leven mét liefde aandurft... ben jij geen man meer maar één groot klaagzang!…

Voor mij zal mijn lieve oma Goossens altijd eitjes gaan rapen met mij in het kippenhok. Voor mij zal zij altijd zorgen voor koude chocolademelk. Miet Weijters bracht "de Fleur" en "de Schwung" in mijn leventje... als kleinkind tussen de vele andere neven en nichten Goossens. Ze was streng, maar ook lief: zij hield van witte anjers, "snoffeltjes…

Ik ben een druktemaker. In mijn voornaam werd ik namelijk vernoemd naar mijn opa aan vaders kant. Deze droeg zijn gehele leven de bijnaam: "Peerke haon", die stond overal vooraan. Ik sta ook als "Haantje-de-Voorste" met beste beentje voor, terwijl menig ander meent dat ik achterloop; het tegendeel is waar: ik kijk met ziel verder dan…

In de laatste seconde van mijn Aardse leven zal ik naar jou toe komen naar je vliegen, omdat ik toch altijd bij jou hoorde en jij misschien wel bij mij zo zal de laatste seconde licht en vreugdevol zijn zonder dat iemand het verstoorde.…

Ik was nog nooit zo verheugd ik was nog nooit zo blij, als toen ik jou zag jij, met die bescheiden lach van je ik ben nog nooit zo blij geweest als jij in mijn ogen leest en ik, alleen door jouw aanwezigheid mijn zorgen kwijt raak aan eeuwigheid.…

Voor alles wat wij waren, wij bestonden voor elkaar wij stonden zij aan zij jij niet belangrijk beter dan ik maar gelijken wij bereikten een hoger doel: namelijk vriendschap, en zelfs kameraadschap met diep, innig gevoel!…

Ik was het lievelingskleinkind van mijn opa: Jan Goossens. Hij was berucht om zijn zéér strenge houding. Ik ga nog een aantal graden verder. Doe er nog een paar scheppen bovenop. Omdat mijn neus een moppieneus is, noemde hij mij bij de troetelnaam "moppie". Ik zal het nooít vergeten! Hij liet mij zijn waardige houding na, als erfenis,…

Ik schrijf, zoals nooit iemand schreef. Ik haal adem, als geen ander. Ik geef omdat ik leef. En Al, wat ik leef, geef ik omdat ik schreef. De cirkel zal rond zijn bij het blijven van mijn wezen in dit gegeven. Zo is het, zo zal het zijn en blijven bestaan, voortbestaan. Ik weet wat ik doe, omdat ik mezelf leerde te gaan voor degene die hoop…

Niemand bezit het alleenrecht over mijn werk. Niemand. Ook geen iemand. En daarin schuilt zijn kracht: nog voort te bestaan zonder ook maar énige vorm van macht! Het werk bezit zijn alleenrecht precies tot in de kern stil en zéér zacht! Wat verwacht, onverwacht zich openbaart. Veel verder, meer en veel diverser dan ik ooit had gedacht.…

Het was altijd, even wennen als hij weer thuis kwam daar was je nooit op bedacht de kracht, de onrust als kind wist ik niet beter zijn agressie veel heter dan lava het enige wat ik werkelijk dacht: was, ga Petra, ga maar mijn gemoed was verdragend, was zacht.…

Woorden die jij zei, gebaren zo mooi gemaakt. Dagen vervlogen en uren trokken voorbij. Alles wat toen was en alles wat bleef. Maar één ding weet ik zeker: graag was ik bij je. Na dagen en nachten, na belevenissen en streven ben ik je niet vergeten; nog steeds in mijn gedachten.…

Al, wat ik dacht in mijn leven en al, wat ik voelde, het duidde precies op wat jij altijd bedoelde.…

Maria Weijters - Goossens heeft het in haar leven niet gemakkelijk gehad. Ze zette negen kinderen op de wereld met daarbij nog twee miskramen... Toen, in het streng katholieke zuiden, kwam regelmatig "mijnheer pastoor langs", om te vragen waar het volgende kindje bleef. Niet dat ze daarom had gevraagd, maar Rome zag graag meer gelovigen...…

Er is een immens groot verschil tussen overgave aan een volledige levenstaak, of toegeven aan kortstondige, vluchtige en vooral oppervlakkige verlangens, wensen en gedachtes.…

Het lijkt alsof, nee, het is echt zo alles in mij doet zeer als ik denk aan afstand als ik denk aan afscheid van jou zie ik telkens, nog steeds jouw ogen weer.…