Alle inzendingen van Petra

Ik heb geen woorden. Geen woorden meer. Deze dichteres nog steeds verliefd op jou! Ik droom. Ik denk. Ik voel: mijn ziel zweeft want jij bent geweldig! Altijd zo geweest zo sterk gebleven in de beleving precies zoals je zei. Geweldig dat je nog steeds het bezielende leven bent! Geweldig, jij zo ongekend zo ongeloofwaardig. Jij…

Ook al voelde ik me dun en koud of dik en warm voelde ik me suïcidaal, vraag niet hoe maar ik bleef in leven altijd met het uitzicht op de hereniging met Jos de Vries en God wat op aarde niet kon zijn kan daar wel zijn, eeuwig.…

Momenten van waanzin wanneer ik mijn kin recht op wil houden om te herkennen voor ieder als je stil wil zijn en welwillend rechtop staat en je over het punt gaat van spanning en duisternis naar het Licht, sta je open voor een geheel nieuw zicht.…

Laten wij, mensen de duiven dankbaar zijn, want zij zorgen ervoor, dat ik rustig word en tenslotte amen en vrede zeg, voor de ingeslagen weg, te vervolgen met goede moed en zekere reden.…

Steeds dichterbij de dood schuif ik aan; hij is mijn vriend, hij is mijn vijand maar ik ga nog niet naar zijn land ik ga naast hem staan niet tegenover hem en zo houd ik mezelf in deze morbide waan.…

Ik probeerde alleen maar wat. Ik deed iets. Niet iedereen was, is er blij mee. Toch was er altijd die ene grote zee, die bleef trekken. Alleen mijn handen kon ik uitstrekken... naar Gods engelen. Soms, deed ik iets, waaronder een ander mens leed. Soms, denk je iets, wenk je alleen voor jezelf!…

Je moet het kunnen, om, zoals ik te midden van oorlog, chaos en tumult... te blijven staan te blijven gaan voor vrede, liefde en harmonie tussen alle wervelwinden kogels en tanks haat en woede: het geloof te behouden met uitdragen om het mooiste ideaal te doen gelukken, zodat het resultaat van volledige wreedheid... grandioos…

In een kleine en smalle herinnering, haal ik me voorzichtig voor ogen hoe jij eruit zag wie jij was en de persoon die je voor me bent, met jouw stralende glimlach voor me, in gedachte en beeld ben ik God dan dankbaar voor de tijd waarin ik jou heb gekend.…

Je reikte mij een beker vol water: een nieuw leven, een nieuw begin. Je gaf me te drinken, je gaf mij eten om opnieuw te starten en te geven. Jij geeft mij leven, keer na keer je gaf mij jouw bevrijding... waarvoor ìk enkel losliet wat niet vasthield. Jij was daar waar niemand was. En ik las het diepste wezen in jouw ogen... een werkelijkheid…

We konden doen alsof we de haat begroeven maar soms moet je de dood opzoeken om het leven te vergeven.…

Zelfmoord plegen is niet zo moeilijk: wat vastberadenheid en één daad, en je bent weg het vraagt meer van mij en doorzettingsvermogen voor de mooie weg, die ik al levend afleg.…

Jij, je bent toch wel voor altijd in mijn gedachten. Je zit in mijn hart en gevoel en botten, zelfs kan ik jouw levensstroom in mijn bloed, in mijn aderen niet beknotten.…

Ik wist niet, dat ik jouw liefde waard was, maar nu dat de tranen van geluk en dankbaarheid over mijn wangen biggelen, weet ik, dat wij een speciaal moment deelden; wij hadden het samen.…

De kinderdroom bracht mij verder in het leven, bracht mij tot een wens meer dan de drogreden, deed de wens van dit mensenkind mij leven en een nieuw gedicht beleven: de Utopie zoals ik haar Al, dacht.…

Hoop speelt, komt opzetten net wanneer wanhoop zich aankondigt hoop geeft nieuw leven nieuwe adem en zicht hoop doet je licht opleven en stelt je in staat om te geven.…

Mijn ster straalt als een ver Licht en als nooit tevoren voortaan over de mensen dichtbij mij voor hun wensen van vrede en liefde en van leven, vrolijk en diep boodschap met reden tot verbroedering mensen gelijk aan elkaar voor even maar straalde mijn Licht tot elk mensenkindgezicht.…

Vrede zou zich mogen verbreiden en verspreiden als het strooigoed van Sint Nicolaas je zou het mogen rondstrooien zodat hart en geest zouden ontdooien en waar eens oorlog was en heerste zou dan vrede eindelijk zich kunnen ontplooien.…

De pijn was iets de pijn droeg me verder het was niet niets maar een moment dat me verder droeg richting mijn herder het was dus niet voor niets, maar was voor mij onbewust waarom ik vroeg.…

Voor helemaal niks leef ik dan nog beleef ik dan toch dat Al wat nietig scheen, ik, als compassie in jouw hart en geest achter liet zonder enig verdriet.…

Al was alles vergeefs alles vergeefs, dan deed ik toch alles voor jou, lieve priester van mijn leven goede herder en alles voor jou, lieve God alles voor jou.…

Laat maar, de agressie die op me af komt, laat maar, de pijn en prikkels die zich om mij heen bevinden, ik wil alleen liefde, geluk en harmonie ik wil dan ook binnen jouw aanwezigheid zijn.…

Waar gaan we heen met de wereld, als er kerels rondlopen met bommen en granaten, waar moet ik dan mijn inspiratie tot liefdesgedichten laten.…

Ik durfde op een pad te gaan waar niemand ooit ging staan.…

Mijn harmonie zal de harmonie in de wereld bewerkstelligen. De harmonie in lijf en leden geeft zonder enigszins te vragen. De harmonie ademt vanaf mijn geboorte door mijn ziel en is verbonden met mijn hart, mijn geest en handen. Er heerst magie in dit harmonieus geheel waarin ik ontdek hoe het aards leven op evenwichtige wijze geleefd zou kunnen…

Jij bent bijzonder want jij brengt Licht in mijn leven. Waarschijnlijk wist je dat nog niet vandaar dat ik het via een rijm aan jou wilde teruggeven van Al, wat jij presenteert en brengt zo veel goeds in mijn beleven.…

Elk leven in mijn leven is als een Licht voor mijn Licht, dat verheldert en geeft inzicht bij duisternis en verwarring en werkt ook goed tegen verstarring.…

Ik voel enorm veel vrede in me omdat ik contact maak met mijn diepste kern beweegt al heel mijn leven dit wezen, dit gegeven me verder totdat ik kan lezen wat mijn gevoel mijn ziel tot doel maakt.…

Het zal altijd doorgaan het zal altijd blijven bestaan wij twee, wat tussen ons is, was wat tussen ons bestaat niet meer voorbijgaand maar aanwezig, voelbaar jij, met jouw mooie haar. Bij jou was ik altijd klaar, volledig af.…

Herinner je, elk mensenkind de vreugde waarmee je op deze wereld belandde de blijdschap bij het eerste zicht op jouw verschijning jouw wonderlijk gezicht; hoe uniek en enig jij bent zo heeft nooit iemand een ander gekend.…

Het was altijd, even wennen als hij weer thuis kwam daar was je nooit op bedacht de kracht, de onrust als kind wist ik niet beter zijn agressie veel heter dan lava het enige wat ik werkelijk dacht: was, ga Petra, ga maar mijn gemoed was verdragend, was zacht.…