Alle inzendingen van Petra

Het hart leeft, ademt tikt haar tik vol levenslusten om de mensheid te verheffen uit schuld, straf en boete. Mijn hart zonder gevoel voor enige symboliek is zuiver als zij schoon is.…

Ja, ik kies ervoor om te leven en te sterven op aarde, met lichaam en geest. En ja, ik koos ervoor om door de diepgang van het leven gewassen te worden door een schoon modderbad het meest, en nee, ik zal niet zwichten voor negatieve of kwade krachten maar ik zal weten dat mijn priester altijd het gebed voorleest.…

Doodgaan doet ieder mens wel een paar keer op een dag, sterven is doodgaan bij het gevoel en stilstaan bij het liefdesverdriet wat je hebt, overgaan doet elk mens maar één keer bij het verlaten van het lichaam en de aarde.…

Vaak, hoe de ander overkomt is niet altijd wat hij of zij bedoelt dan blijft het gissen en woorden en uitleg missen maar de intuïtie maakt dat je het magisch voelt wat onderdrukt wordt terwijl eerlijkheid blijft schijnen zal ook niet verdwijnen.…

Ik weet niet wat ik in hem zie maar het is iets wat anderen niet in hem zagen, het is alsof onze wegen gekruist en altijd langs elkaar, voor ons lagen.…

Geloof is het mooiste wat er is, tussen mensen. Geloof in elkaar en geloof voor elkaar. Mensen zijn er om gevoelens te delen met elkaar positief als negatief. Mensen kunnen elkaar steunen: een heel leven lang! Nooit zal de band tussen twee mensen verloren gaan, geloof ik als ze bestond, en mag bestaan in oprecht geloof. Door jou te…

Ik zag je komen, lopend uit mijn dromen ik zag en wist dat ik je dichtbij me wenste want jij bracht me leven en liefde jij zag en wist dat ik daar al geruime tijd aan dacht.…

Dat ik het, met mijn leven tot hier heb gehaald is bijna ongeloofwaardig toch ben ik met mijn eigen geloof trouw aan mezelf, mijn ziel en lichaam gebleven.…

Voor alles wat wij waren, wij bestonden voor elkaar wij stonden zij aan zij jij niet belangrijk beter dan ik maar gelijken wij bereikten een hoger doel: namelijk vriendschap, en zelfs kameraadschap met diep, innig gevoel!…

Ik heb nergens verstand van. Behalve van volhouden in vrede. Ook weet ik te verdragen, veel verder dan redelijk.…

Ik kan er ook niks aan doen wie of wat ik ben geworden of zal zijn is de enige waarheid in hoofd, hart en ziel die ik ken en waarvoor ik alle dagen met mijn energie voor viel.…

In de stilte wist ik altijd wat te denken en te voelen wat te willen waar lagen de verschillen in de stilte alleen altijd of het scheen dat ik meed en vermeed om een zachter leed.…

Als ik ga ga jij dan met me mee? Als ik sta loop jij dan, met mij mee? Wanneer ik vertrek laat je dan ook die plek achter je? En als ik huil, zit jij, jij dan naast me? Wanneer ik lach moedig je mij dan aan? Want dan ben ik er ook voor jou. Dan vang ik je op, als je dacht geen hulp te krijgen. Dan spring ik in het gat dat in jou is…

Alle vrouwen in deze wereld en van voorgaande tijden koesterden samen één geloofsbelijdenis. Deze vrouwen, die ons allen voorgingen hingen aan een koord om de nek. Vrouwen nemen collectief pijn en verdriet op zich, teneinde geluk en liefde te brengen. Het is altijd hun wil geweest om onrust in de ziel der man te transformeren in rijkdom der…

Alleen wanneer ik volledig vredig ben herken ik begrip, warmte en erkenning voor hoe mijn ziel in haar levensweg viel.…

Het was in het ochtendgloren, waarin donkere nachten verdwenen... Het is in de zuiverheid der geesten, dat kwaad vermoeden de onrust verslond. Het zal zijn in mijn liefdevol vergeven, waarin de intentie van elk mens in mijn diepe gedachten het leven op aarde doet opleven. Ieder vergeven brengt nieuw en mooi, schoon leven.…

Ik denk veel en breed aan de mensen om me heen en de wensen die ik heb met hen en vraag mezelf af wie weet wie ik ben en hoe ik mezelf ken.…

Mijn wil tot leven is vaak gebroken. Haat, liefde, oorlog en woede werden zuur en wrang gewroken. Wraak was nooit zoet. Mijn wil tot bevestiging ging dwars door mijn geloof realiteit en eigenheid. In het land van trauma's bestonden enkel onbaatzuchtigheid, verantwoordelijkheid en ontvankelijkheid. Er geldt geen één regel. Het is mijn…

Ik koester... de stilte in mij naast het woorden schrijven in gedachten per gevoel. Ik koester de oude liefdes, het houden van en sta tegelijkertijd open voor nieuwe vormen en manieren. Ik koester de vrijheid in heel het aards als hemels leven als een groot geschenk. Heel graag wenk ik naar nieuwe wijsheid, klein en groots: het leven…

Ik ben iemand die het leven heel erg liefheeft en de mensen om me heen; zo erg zelfs, dat mijn eigen leven net even niet belangrijk scheen.…

Het nieuwe leven trok aan mij. Er is hier volop leven: ik kijk uit bóven alle toppen van de bomen, gelijk de vogels! Gisteravond scheen de zon binnen: een reflectie van mijn magie. Ik leun tegen de aanblik van het leven: mijn bloed pompt voor de generaties na mij! Ik geef alles voor waar ik wìl leven. Dit gegeven moest een keer komen. En…

De deur ging open: er kwam lucht doorheen, licht veel licht en frisse wind. Het was mijn laatste deur. De laatste afwas. De laatste boodschappen; regelingen werden getroffen. Het waren de laatste, zware inspanningen hier en het werd gezien. Jaren van aanwezigheid door flink afwezig te zijn. Het was voorbij, het is voorbij. Ik liep in de…

Al de mensen die over de aardbol trokken, wat was hun bestemming? Al de wensen in hoofden en harten, waar gingen zij heen? Al de mogelijkheden... waar werden ze werkelijkheid? In mijn hoofd alleen in dit kloppend hart bleek géén enkele wens van al die mensen over de wereld: voor ons, nu levend, en de generaties die komen gaan. Mijn wensen…

De wereld, wat hebben wij, mensen, ermee gedaan? Wat doen we met ons bestaan? Hebben wij bereikt wat we wilden... welke dorst werd gelest en wat voor honger werd gestild? De wereld, planeet in het universum vol van liefde en verlangen naar vrede... de wereld: ìs het reden genoeg om te stoppen met haat en oorlog? Is het nog op tijd om elke…

Al één jaar leef ik zonder jou, met jou. Al twee jaren beleefde ik avonturen en mijn dromen, zonder jouw aanwezigheid. Alle dagen gingen aan mijn voorbij de seizoenen, het weder. Er waren dagen dat eufemisme diep borrelde van onder naar boven. Maar door dat alles, wat leeg leek en niet de moeite waard... rijpte in mij een vrucht die haar kiem…

Er was iets... in de lucht, de wind en het verwaaien, van al dat belangrijk scheen. Ik kon goed loslaten. Er was iets, in de wolken die voorbij dreven... verweven met mijn ziel! Er was ook iets, in het leiding ontvangen en nemen. Er was iets, met de zon, het Licht rondom bomen, het leven en de dood. En er was altijd iets: met vlinders!…

In mij leeft al geruime tijd onbegrensd grenzeloos een heel diep en stil verlangen om te mogen kunnen verlangen, eens, naar het nú te ervaren prettig en fijn welgeschapen aards mens te zijn, met heel mijn hart en hoofd ooit beloofd... aan een immens groots schreeuwend verlangen!…

In onze tijd bevrijden wij, mensen, ons van iedere nieuwe aardse last. In onze tijd komt telkens een geheel nieuwe tijd. Gedurende iedere fractie van seconde belijd ik graag mijn geloven in tijdloosheid. Het is zo vertrouwd in mij dat ik niets en niks anders weet... Ik houd van oneindigheid in vertrouwen leven, geven, voortgedreven verder…

Onrust vind ik alleen daar waar rust ontbreekt... steekt dan de pijn in mijn borst, hoofd en geest niet zo klein, maar doet me meer zeer dan simpel verdriet. Onrust in de ziel is, waar ik viel. Daar waar rust is tenslotte koester ik wat klopt, rust geeft niks mis mee is maar juist vrij en positief in me leeft.…

Het was altijd het lonken van de liefde die mij deed en doet leven. Liefde in heel haar vormen, breedte en diepte. Gelijk ik, gelijk de anderen. Vol van eigen vuur, sterke en krachtige geestdrift kon niemand mij overwinnen. Ik kan alleen van mezelf winnen. Elk gevecht, elke oorlog laten stillen. Het was enkel het telkens beginnen aan de…