Alle inzendingen van Pietra

Vleiende woorden indrukwekkend verhaal in vol van beloften omfloerste taal Een gouden troon rozen en gedichten vereerd, geliefd, gedoemd te zwichten Ik hou van jou zo makkelijk en los gezegd, gefluisterd, als door een vos Vol verleiding nemende handen de vrije wil, voorgoed aan banden Geworden tot iemands eigendom de gesel van…

Gedaan en gegaan verdwenen in heden ontstaan een blaam in nieuw verleden gegoten veel tranen van het wenen en krampen in spieren van rennende benen…

Zon en maan tezamen in zicht zie de vogel zweven een druppel valt uit een bloeiende roos ze spreekt van geven onder de wolken vormt zich dan het gezicht van het leven…

Ik Jan ging ’s morgens met de bus naar mijn allerliefste zus in haar tuintje aan het werk want zij was niet meer zo sterk graven en spitten soms even zitten gewroet in de aarde (ik vond niets van waarde) stenen eruit en plantjes erin had het soms wel en soms niet naar mijn zin zweet op mijn hoofd maar ik had het beloofd zwarte handen knarsetanden…

Te kort mocht je in mijn leven zijn met versluierd verdriet verstopte pijn Nooit echte bloei of heel nabij nooit totaal aanwezig bij mij Emoties aan banden Aarzelende handen Soms op weg snel terug deur op een kier weer die rug Zo weinig nodig of het is gedaan jezelf en mij verloren laten gaan…

Zij wil hem een kusje geven hij is ruim een en zij is drie kinnetje naar voren, mondje getuit handjes op de knie. Hij denkt, he, wat krijgen we nou doet snel een stapje achteruit maar is nog niet zo vast ter been en glijdt natuurlijk uit. Haar kusje was al onderweg maar gaat in lucht verloren want daar is plots geen kindje meer dus duikelt…

Rozemareintje speelt graag met een treintje In de kamer op de grond rijdt het alsmaar in het rond Een meisje met een treintje is dat soms een geintje Zal wel van haar broertje zijn die is nu vast te groot of te klein Een treintje, wat een mop meisjes spelen met een pop Dat is nu eenmaal niet altijd waar en is die trein echt alleen van haar…

Ik mis je mijn kind al een tijdje volwassen druk en geboeid door het daaglijkse gaan zelfstandig goed mens met zoveel te bieden kan je het leven erg goed aan. ik mis mijn kind zo klein in mijn armen afhankelijk en jong hing het tegen me aan spelend en lachend stoeiend kroelend ik mis kind zo levend spontaan die openheid…

Zo druk met vragen voor het zien van het antwoord rest zo weinig tijd…

Hoogwater is daar wentel en wentel weer om tij is zo voorbij…

Er was eens een hond die mensentaal verstond hij was geboren met bijzondere oren snapte alles wat je zei was zelfs in Engels en Frans een kei had best een goeie baas al vond hij hem soms wel wat dwaas die dacht dat hij heel mooi kon zingen maar het waren oor folteringen dan ging hij maar meedoen en hard janken maar in plaats van hem te bedanken…

Mooie lange rechte benen een bruine huid grote donkere ogen en geen ijdeltuit. Het kind van mijn blonde dochter. Ze heeft het zo lief is er zo aan gehecht borstelt steeds haar lange haren een staart of een vlecht. Het kind van mijn blonde dochter is ook zo speels en erg graag buiten rent dan wat rond wil ook wel eens muiten.…

Het doet pijn bij je te zijn lichamelijk aanwezig ogen dwalen weg zeggen zoveel terwijl je al zo lang niets meer zegt opnieuw sta je op loopt heen en weer die tergende onrust kwetst elke keer nog ben je hier lijfelijk thuis je geest is al in een ander huis het doet pijn bij je te zijn…

Er voer een bootje in een slootje met een vogel in een kooitje O, wat zong dat beestje blij als een nachtegaal in mei alles werd er vrolijk van zelfs de koeien in de wei Een dartel springend lammetje midden op een dammetje mamma schaap kuste spontaan haar lieve pappa rammetje Geiten en bokken verliefd in hun hokken niemand had nog zin…

Zo terneergeslagen voeten wroeten in zand zo'n dag met ergens in je iets aan de hand Pijnlijk vuur vanbinnen dieper dan het hart waar geen geest kan reiken maakt het verward Verdwaald zijn in nevels nog amper denken kan willoos overgeleverd geheel in de ban Muziek onverdraaglijk schoonheid doet pijn herinnert met smart aan wat nooit was…

Zachte pootjes zachte vacht scherpe nagels scherpe tanden een stoere kat op eendenjacht waar zal ons eendje stranden In tijgersluipgang nadert hij het waggelende dier hij komt wel akelig dichtbij het wordt gevaarlijk hier Maar net voor de fatale sprong hij schudt reeds met de kont draait plotseling de eend zich om want hij ruikt nu lont…