Alle inzendingen van Ria

Ze is 2 jaar en als ze gaat slapen, dan slaapt ze in ons grote bed Als het niet te laat is nog een verhaaltje, en dan begint de pret Ze is moe en haar oogjes vallen langzaam dicht Haar hoofdje dicht bij het mijne, een lach op haar gezicht Haar handje aan het zoeken, naar die grote hand van mij En als ze die heeft gevonden kruipt ze nog wat dichter…

2 bedden op 1 kamer, grote en kleine zus, en voordat ze gaan slapen nog een knuffel en een kus Het is een wonder dat het zo zijn mag aan het einde van weer een drukke dag "Ik had dit", "nee dat wilde ik"! De oudste weer eens verdrietig en de kleinste in haar schik want als grote zus geef je je zusje vaak haar zin, anders krijg je ruzie…

Toen onze oudste dochter geboren was sliep ze meestal tussen ons in En natuurlijk gaf iedereen het advies "je weet niet waar je aan begint" Dus onzeker als je bij je eerste kindje bent heb ik nachten lang maar op en neer gerend Na een tijdje ben je zo uitgeput en moe wil je allen nog maar slapen en naar bedje toe daarbij komt ook weer het moment…

Je bent 7 en je zegt "ik weet al heel veel" Je bent 7 en "onrecht" valt je dagelijks ten deel Die grote mensen denken alles beter te weten Ze waren zelf ook ooit klein, zijn ze dat soms al vergeten? Waarom mag ik dit niet, en moet ik dat Waarom altijd weer dat "luister nou eens schat"! Ik weet zelf wel wie ik ben, en al zeker wat ik wil…

Als ik eens broos en zwak zal zijn. En niet meer slapen kan van pijn. Doe dan wat nodig is want och, Die laatste slag verliest men toch. Ik weet dat het je bedroefd zal maken. Dwing toch jezelf niet te verzaken. Dan nog meer, dan enig andere dag. Blijkt wat je liefde echt vermag. Wij hadden 't jarenlang zo goed. Dat geeft ons ook die laatste…

Het geluk zit in een doosje, Heeft men ooit aan mij verteld, Dus ging ik een doosje kopen, van mijn laatst verdiende geld. Thuis deed ik het doosje open, maar nog voor ik het pakken kon. Was het geluk al weggelopen, omdat het niet blijven kon.…

Nu ik plotseling niet meer met jullie mee mag gaan zal ik als een Engelbewaarder altijd achter jullie staan Dan kun je altijd met me praten en zelfs al zou je fluisteren ik er voor eeuwig en altijd daar ben om te luisteren. Zo ben ik altijd bij je maar door de pijn en het verdriet kun je dat nog niet begrijpen voel je dat nu nog niet.…

Mijn donkere kind dat door een warme tropenwind naar ons toe werd gedreven en vanaf toen een lichtpunt werd in ons wat stil en kleurloos leven Jij bracht ons warmte zorg en hoop en liefde als geen ander ik zou voor jou als het even kon zo in jouw kleur veranderen…

Wat zijn de juiste woorden wie reikt ze mij zo aan wat zeg je tegen iemand die een geliefde af moest staan Wat zijn de juiste woorden jou zo te zien doet mij zo`n pijn dan moet het toch voor jou bijna niet te dragen zijn Ik zeg maar beter niets en zit hier nu naast jou want luisteren is volgens mij de enige échte vorm van rouw…

Als eindelijk de mist is opgetrokken uit mijn hoofd staar ik nog even voor mij uit `k ben lichtelijk verdoofd Van alles wat mij nu gebeurt of ik nog moet ondergaan wetend, dat zeer binnenkort mijn leven ophoudt te bestaan Maar ook weet ik berustend nu wat straks mijn deel zal zijn want als hieraan een einde komt ben ik voor eeuwig…

Je hebt altijd veel moed, dit doet een ieder goed. Je blijft in je gezin de spil, steeds weer van goede wil. Je lichaam spreekt je aan, hoe moet ik verder gaan? Je hebt steeds weer die vrolijke lach, ook al was het niet prettig de vorige dag. Je gaat door stormen en wind, dit is wat ik zo geweldig aan je vind!…

Eerst was er het vergeten van kleine dagelijkse zaken die langzaamaan verergerden en jou verdrietig maakten Daarna ging het wat sneller en kreeg de ziekte vat op jou, onze sterke moeder die nooit een ziekbed had. De pijn om toe te moeten kijken toen jij nog met vlagen wist dat je geheugen minder werd op den duur zelfs werd uitgewist.…

Jij huilde vaak in stilte uit onmacht of uit woede wij huilden met je mee maar konden niet vermoeden dat jij met je verdriet en pijn toch nog de sterkste bleek te zijn en ons zo heel bewust voor nog meer verdriet behoedde.…

Bedankt, voor jou dat ik je kennen mocht en ik van je mocht houden Bedankt, voor al je liefde en je sterke vertrouwen dat ik met jou wel oud zou worden in een bejaardenflat maar nu slaap ik voortaan alleen in ons tweepersoonse bed. Bedankt, dat jij er voor mij was en zoveel hield van mij Bedankt, voor wat we samen hadden want `samen…

Alleen, is niet altijd `alleen` maar kan ook weleens eenzaam zijn alleen is in je eentje alleen maar bezig zijn Ik weet nog dat ik dacht toen wij nog met z`n tweeen waren ik zou wel wat meer `alleen-momenten` voor mezelf willen sparen. Maar nu ik echt alleen ben zou ik wel eens willen dat iemand die `alleen-momenten` eens mét mij…

Wie is dat kleine sterretje dat 's avonds twinkelt zacht dat straalt en altijd schittert lichtpuntje van de nacht Dat kleine gouden sterretje dat mij ook lijkt te zien zeg schitterend klein sterretje straal jij voor mij misschien? Ik geloof dat jij daarboven mij zo nog iets wil zeggen dat er iets tussen Hemel en Aarde is en niet zomaar…

Als ik opeens geroepen word het zelf niet aan zie komen als ik plotseling moet gaan zul jij dan niet schromen naar mij te zoeken in de ruimte in je hart en in je geest want daar zal ik eeuwig blijven daar, is van mijzelf het meest omdat ik nu geen kans heb je nog goedendag te zeggen je te kussen, te bedanken ik je niets meer uit mocht leggen…

Nu ik afscheid van je ga nemen verdrietig ben omdat het moét wij samen niet meer verder mogen ontbreekt mij hiertoe alle moed Wat zeg ik wél Wat zeg ik niet Wat doet je teveel zeer Ik wil het zo graag voor jou verzachten maar hoe ik het ook wend of keer elk afscheidswoord doet pijn en daarom zou ik nu uit pure onmacht in jouw plaats…

Vaders handen, ruw, maar groot en sterk en altijd voor ons aan het werk zijn nu voor altijd stil en koud maar lijken nu nog meer gesneden uit het goede hout…

Als ik opeens geroepen word het zelf niet aan zie komen plotseling van je weg moet zul jij dan niet schromen naar mij te zoeken in de ruimte in je hart en in je geest want daar zal ik zeker verblijven daar is van mijzelf het meest omdat ik niet eens de kans kreeg je nog goedendag te zeggen je te kussen, te bedanken geen tijd meer om iets…

Zie je dat kleine sterretje dat twinkelt, lacht en wacht dat straalt en altijd schittert lichtpuntje in de nacht? Dat kleine gouden sterrtje dat mij ook lijkt te zien zegt schitterend klein sterretje straal jij voor mij misschien? Ik geloof dat jij daarboven mij zo nog iets wil zeggen wat tussen Hemel en aarde is en niet zomaar valt uit…

Ik breng je weer een bloemetje die traditie blijf ik trouw ik geef ze nu alleen niet meer gewoon rechtstreeks aan jou `k leg ze voorzichtig op je graf en hoop dat jij van bovenaf dit glimlachend bekijkt zodat het toch voor jou en mij een beetje moederdag lijkt.…