Alle inzendingen van Roel

Ze kijkt ondeugend naar de fotograaf Met hemelsblauwe tintelende ogen En lippen die haar charme nog verhogen, Zo maakt ze elke kerel tot haar slaaf. Haar lijnen zijn verlokkelijk en gaaf. Ze kan op rijen echte mannen bogen, Hoeveel daarvan zij ooit eens heeft bedrogen Doet er niet toe, geen enk'le vrouw is braaf. Hoe langer ik naar deze…

Het was de tiende mei - heel vroeg en nog niet licht Ik zat reeds in de keuken te studeren Bij 't aanrecht stond mijn vader zich te scheren - Ik hoorde 't krassen van het mes op zijn gezicht- Zwetend doorkliefde ik een middeleeuws gedicht -Mijn vader zat inmiddels in de kleren, Begon voor mij een boterham te smeren - De radio stond aan en…

Ze denken vast dat ik mij zwaar verveel, Sprak Wolfgang tot zichzelf - kijk ik naar buiten Dan zie ik enkel dartele kornuiten Terwijl ik urenlang etudes speel. Wanneer ik mijn geliefde toetsen streel Zie ik zo af en toe hun boerse snuiten Grimassen trekken voor mijn schone ruiten En erger ik mij dikwijls groen en geel. Diep in mijn hart…

Het was al middernacht - een volle maan Scheen door de ruiten op een boek vol noten -Aan Ludwigs muzikale brein ontsproten - Hij sloeg het slotaccoord nog eenmaal aan. Ging daarna voor het open venster staan En dacht: Wat heb ik van muziek genoten, Mijn luistertijd is bijna afgesloten, Maar 't componeren is nog niet gedaan. Ik…

de druppels van de regen die, met een duwtje in de rug van de wind, er nog meer zin in hebben gekregen…

Hoe kan ik slapen in dit lege bed Het is bijna 4 uur 's nachts en ik zit hier achter het internet Ik wordt wakker bij ieder geluid en hoop dan dat jij het bent, dat je naar boven komt en naast me kruipt. Morgen nog zo'n nacht. Hoe kan ik slapen als ik je komst ook in angst afwacht?…

Gulzig drink ik van de stilte. Contrasterende tinten staren mij aan, waanzin in de meervoudige betekenis van het woord. Ik waan mij in een netwerk van zorgvuldig gecomponeerde buigingen en strekkingen. Stelselmatig poog ik concentratie te verheerlijken. Gevoelens beneden het vriespunt, doch hittebestendig. Hijgend…

Dwalend in het duister, zag ik het licht zwichtend in jouw schaduw. Een monotone toon, voortdurend voortbordurend, gebaseerd op mijn gedachten. Het omhullende kille, als een vlies, een zacht membraan, om mij heen gestrengeld. Tastend, naar het bekende. Op het onbekende, stotend. Het einde onttrekt zich aan…