Het woord geloven
Kwelt mij diep van binnen
Om mensen die uit naam van God
Anderen kwetsen en niet beminnen
Ik streef naar de liefde
Maak me niet druk om welke vorm
Zolang ik maar gelukkig ben
Dát is voor mij de norm
Ga recht voor me staan
En kijk me in de ogen
Durf nu eens te beweren
Dat ik God heb bedrogen
Het ideaal van menigeen…
Stiekem verlang ik naar jou,
je handen op m'n lichaam
je lippen op de mijne
je ogen die me vol liefde aankijken
en, ik die van jou houdt
ik die weet dat jij ook van mij houdt
maar ook weet dat je dit niet kunt
weet dat jij je schaamt
Dus weet dat dit zinloos is ...…
Alleen
Soms is mijn hart zo koud
voel ik me verdrietig en
stil.
Dan wil ik naar het strand
want daar is het ook zo stil
er is niemand...
maar toch voel ik me niet meer alleen
ik heb de kracht!
ik weet het: ik kom erdoorheen…
Heb ik te vroeg gesproken,
gehuild in droogte
altijd leeg
ikzelf
vergat de bomen
en de uitgestrekte zee.
Hij nam mijn tranen mee
in boten
een vrachtschip laadde mij aan boort,
zachtjes deinend op de stroming,
kabbelt mijn geluk nu voort.…
Bliksem en donder
Verdriet en woede
Alles tegelijk
Een uitbarsting is gekomen
Een diepdreigende uitbarsting
Van verdriet en woede
Opgekropte emoties
Het lijkt net onweer
Maar geen onweer in de lucht
Maar in een ziel
Een ziel die is verwoest
Verwoest door emoties
Emoties van woede en verdriet…
Spanning in mijn hoofd
Ik maak me druk om alles, een dagelijkse strijd
Ik voel me zo verdoofd
Het is verspilling van mijn tijd
Ik eet omdat mijn lichaam energie verbruikt
Voor nutteloos getob
Ik voel me als een roos die maar niet ontluikt
Het is oorlog in mijn kop
Ik heb een hekel aan teveel aandacht
Richting mijn persoon
Toch leef ik…
- Kon ik maar -
Ach als ik toch kon vliegen
Alle mensen kon bereiken
Helpen waar het nodig was
Dan zou de wereld beter lijken
Ach als ik toch ter plekke kon zijn
Ieder persoon kon bemoedigen
Omarmen en omhelzen kon
Het geluk wat kon bespoedigen
Ach wat zou de wereld juichen
Lachen en gelukkig zijn
Wat zou veel leed verholpen worden…
Mijn gedachten worden de baas over me
ze spuien wanneer ze zin hebben
ik word steeds minder stabiel
lijkt het wel
Ik val ineens uit, uit woede
uit frustratie die ik niet kan beheersen
gevoed door onzekerheid en angst
geplaagd door twijfels en gepieker
Het lijkt of ze mijn wil overnemen
ik mag niet zelf mijn verstand gebruiken
ik beschadig…
Het was een dag
de zon scheen
en om mij heen
vrolijk gelach
ben ik hier
op deze dag
met een glimlach
van plezier?
of lijkt het zo
mijn aanwezigheid
in deze tijd
is het maar show
ik ben alleen vandaag
alleen, dat is genoeg
even tot morgenvroeg
voel ik me alleen maar vaag.…
1.521
Bezig met laden