Alle inzendingen van Thea

Traan waar ben je gebleven Zit je verstopt in mijn leven Wil je, je niet laten zien Kun jezelf niet tegen het gegrien Maar je zorgt dat ik stik Mijn lichaam en geest hebben samen die klik Dus aub kom naar buiten Dan kan ik mijzelf uiten En zit mijn keel niet meer dicht Traan jij zorgt dat mijn pijn verlicht.…

Mijn tranen zijn niet van kristal Ze lijken wel een vloeiende waterval Het is geen juweeltje van de natuur Ze zijn verbitterd en zuur Want er zit zoveel verdriet Waarom stoppen toch mijn tranen niet?…

Mijn keel is gesnoerd Ik ben ontroerd Emotioneel zit ik er doorheen Lichaam je laat mij vallen als een baksteen Ik kan niet meer op je bouwen En weg is mijn vertrouwen Waar is ze gebleven die sterke vrouw Ik wil haar terug Maar nu ben ik in rouw.…

Ach, je ziet er zo goed uit Kijk die glimlach op hun snuit Telkens moet je je verweren Soms wil ik dat niet eens proberen Loop een dagje met mij mee Dan krijgt je misschien een idee Hoe het is om te leven met pijn Kon je maar even zoals een gezond iemand zijn Bij heel veel mensen zie je het niet Die hebben pijn en innerlijk verdriet…

Spiegelbeeld ik heb een vraag Een beetje minder pijn vandaag En niet zo agressief Iedereen is voor mij zo lief Maar het maakt mij zo kwaad Omdat het steeds nog niet gaat Wanneer word ik weer de oude ik Ik zit gevangen in mijn lichaam het gevoel dat ik stik Spiegelbeeld dit wilde ik even aan je kwijt Mijn geest woelt en ik zit met…

Mijn lach houdt zich schuil Sorry, maar ik huil Kunnen jullie niet samen gaan Ik wil nu even geen traan Lach kom toch naar buiten Het voelt zo heerlijk als ik je kan uiten Dan ben ik een andere vrouw Lach blijf mij voor eeuwig trouw.…

Gaat het nog niet goed Voor de buitenwereld is het iets wat je moet Ach, je tovert wel een lach Omdat je je gevoel niet echt zeggen mag Want dan ben je een chagrijn En vertel je maar niet over je pijn Dit maakt mij alleen enorm kwaad Vraag dan ook niet hoe het gaat Lieve mensen dit doet verdriet Het zijn mijn tranen die men niet ziet…

Het is niet fijn Alleen maar pijn Een nutteloos gevoel Is dit nu mijn doel Kan ik voor niemand meer wat betekenen Je kunt nu even niet meer op mij rekenen Dat is wie ik nu ben In mijn hoofd hoor ik mijn eigen stem En pep mijzelf weer op Roep kwaad tegen mijn lichaam het is genoeg stop Nu moet ik steeds stil staan bij wat ik doe…

Het zou zo bijzonder zijn Leven zonder pijn De energie is ver te zoeken Ik vaal als vrouw oma en moeke Mijn gevoelens slingeren heen en weer Lichaam je doet mij zo zeer Ik wil mijn tranen niet laten gaan Maar emotioneel kan ik het niet meer aan Mijn keel zit dicht Ach, achter de horizon schijnt weer het vrolijke licht Daar denk ik…

Tranen vloeien Mijn gevoelens stoeien Schudden heen en weer Lichaam wat ga je toch te keer De pijn bereikt zijn grens Dit is toch echt niet wat ik wens Maar daar wordt niet om gevraagd Je word hier dagelijks mee geplaagd En nu is het gewoon teveel Ik zit in een dip en ben emotioneel.…

Ook al lig je nu heel slecht Je vecht en je vecht Tegen een oneerlijke strijd Het leven raak je kwijt Waarom moet het zo zijn En dan ook nog is er die vreselijke pijn De kanker maakt je zo intens moe Je wilt wel maar je weet niet hoe Dit doet mij zo veel verdriet Als je iemand zo aan het strijden ziet.…

Er komen steeds meer tranen Ze vloeien niet meer in banen Maar gaan hun eigen gang Dat maakt mij ontzettend bang Waarom heerst die pijn Ik wil niet bijzonder zijn Het lijkt wel of mijn lichaam het begeeft A.u.b. niet, ik wil dat het leeft.…

Onzichtbaar verdriet Is iets wat je niet ziet Het zit intens In het binnenste van een mens Je lichaam huilt Het zijn tranen die men verschuilt Je adem stokt Je keel zit op slot Zo voelt verdriet Die men niet aan de buitenkant ziet.…

Lichaam ik schrijf aan jou een brief Hallo, wees toch een beetje lief Waarom, doe je niet wat ik wil Zit ik toch met jou in een meningsverschil Heb ik van alles in mijn hoofd Maar jij zorgt dat dit verdoofd Want jullie zitten niet op een lijn Slik genoeg aan medicijn Ik wil weer van je gaan houden Gewoon het oude vertrouwde Laat…

Hebben ze het nu over mij Maar ik sta er toch bij Ik weet ik ben ziek Maar vergeet MIJ niet Ze durven het niet aan jou zelf tevragen En dat begint aan je te knagen Ik ben diegene waar het over gaat Niet mijn partner die voor je staat Nee, het is niet besmettelijk Maar vraag het mij letterlijk Het gaat namelijk over mij Zet mij…

Mijn lichaam maakt mij moe Het maakt niet uit wat ik doe Pas mij aan Hoever kun je gaan Soms genoeg Maar dan juich ik weer te vroeg Helaas was het teveel Ik ben kwaad en emotioneel Waarom ben ik in dit lichaam geboren Een antwoord zal ik nooit horen Het doet pijn, nooit meer de oude ik te kunnen zijn.…

Hoe gaat het met je is de vraag Ik twijfel het klinkt zo vaag Uit beleefdheid of omdat het moet Ik weet het antwoord van mijzelf heel goed Maar als ik zeg hoe het gaat Zie ik aan hun gezicht het resultaat En het antwoord wat je krijgt Het is beter dat je zwijgt En dat meen ik oprecht Maar mijn pijn is echt Daarom zeg ik niet meer hoe…

Ik sta 2 minuten stil Omdat ik 4 mei niet vergeten wil Voor het vaderland gestreden Is menig mens overleden Gevochten als een held Verhalen die men nu nog steeds verteld Ik herdenk deze dag En halfstok hangt mijn vlag Soms laat ik nog een traan Waarom, hebben ze dit ons toch aan gedaan…

Een verdwaalde traan Laat het maar gaan Je had hem verstopt Naar binnen gepropt Dicht geknepen in je keel Maar dan wordt de emotie te veel En spat het uiteen De traan die zo verdween.…

Zolang ik me kan heugen komt ongeluk maar zelden alleen Ik als persoon heb liever dieren dan mensen om me heen Laatst nam ik geheel onverwacht afscheid van 13 jaar oude Mick, mijn kat Dat ik daarna 6 kittens moest begraven kwam ook nog op m'n pad Als klap op de vuurpijl heb ik straks mijn oude labrador ook niet meer Oud versleten…

Zie ik nu de buurman in de rij Hij draait zich om en is niet blij Had ik dit maar geweten Dat hij niets had om te eten Zijn portemonnee legt hij weg Leeg, jammer wat een pech En hij is niet alleen Stille armoede Ik wou dat, dat verdween!!!…

Vechten tegen je eigen lijf Maar ook met je harde schijf Wat spookt er door je hoofd Is er iets waar je echt in gelooft Heb je nog vertrouwen Om weer van je lichaam te gaan houden Maar je bent bang De kanker houdt je in bedwang Je knokt en je bent sterk Maar deze ziekte woekert en doet zijn werk Je weet niet iedereen gaat er aan dood…

Spiegelbeeld dat ben ik Maar waarom is er soms niet die ene klik Speel ik toch weer toneel En wordt het allemaal weer een beetje teveel Zeg ik niet hoe het gaat Omdat mijn lichaam weer even staakt Tja, dat ben ik Verander ieder ogenblik Omdat je niet wil klagen En om hulp moet vragen.…

Lichaam wat ben ik boos Waarom doe jij dingen waar ik niet voor koos Je hebt soms van die dagen Dan heb je van deze vragen En dan is er weer die pijn Dit maakt je als mens weer onzeker en klein Ach, ik zal niet te veel zeuren En mijzelf weer even opbeuren Door het schrijven van dit gedicht Aan mijn eigen lichaam gericht!…

Nee, men heeft geen tijd Er is zoveel eenzaamheid Achter de gesloten deuren Zitten mensen te treuren Heel alleen Met niemand om zich heen Herinneringen uit het verleden Maar niet kunnen praten over het heden Kijk of je zo iemand kent En met een bezoekje verwend.…

Een conversatie op straat Je denkt toch echt niet dat ik mijn dier verlaat Nee, dat hele kleine beetje eten Wil ik voor mijzelf wel vergeten Maar ik doe mijn hond of kat niet weg Dat is liefde begrijp nu toch wat ik zeg Armoede is delen met je dier Die geeft nog een beetje plezier En warmte in mijn hart De voedselbank voor dieren is…

Durf te leven Voor de tijd die je is gegeven Geniet van dag tot dag Ook al is er tegenslag En ook al heb je pijn Het leven kan zo kostbaar zijn.…

Nee je mag niet te lang treuren Men sluit alle deuren Maar je hebt nog steeds verdriet Waarom is dat iets wat men niet ziet Hoelang mag je rouwen En het verlies mee sjouwen Geef het een plek Maar verdrietig zijn vindt men gek!…

Lichaam wat maak je mij kwaad Waarom ben je nu niet mijn maat Laat je mij stikken Dat hoef ik niet te pikken Stukje bij beetje Dat weet je Maar het ging zo goed Daar gaan we weer Een stapje terug dat moet Nee, ik wil niet klagen Maar je hebt zo van die dagen Accepteren Zal ik dat ooit leren!…

Emotionele pijn Kan heel intens zijn Gevoelens diep van binnen Die je het liefst wil verdringen Ze maken je kwaad Omdat je dit haat Niemand die je zo herkent Ze zijn een vrolijk persoon gewend Maar verdriet doet pijn Het liefst zou ik nu heel anders willen zijn Maar dan speel ik toneel En dat wordt mij teveel!…