Alle inzendingen van Ton Rijkers

Voor jou zal geen kaarsje branden jouw bestaan is slechts op aarde af Gisteren vouwde ik jou de handen morgen zakt je lichaam in het graf Van jou kon de dood vlug komen jouw lichaam schonk je maar pijn Je bloed zal bij het mijne stromen zodat je voor altijd bij mij zal zijn Voor jou bestaat nog slechts rust liederen bij je uitvaart hoor…

Ik verdien straf, fluisterde ze zacht want ik andermaal niet lief geweest Ik heb enkel maar aan mij gedacht; aldus ben ik erg egoïstisch geweest Ik moet mijzelf pijn doen sprak zij mezelf pijn doen als een goede les In mijn arm, mijn been of mijn dij ik heb straf en verdien dus het mes Ik moet mijzelf kastijden, vind ik mijn cijfers waren…

Onredelijk, als ze af en toe kon zijn weigerde ze ‘t zelfs maar iets te eten Ze deed immers gewoon aan de lijn en dat moest ze helemaal zelf weten Weerbarstig zoals ze soms kon zijn zat zij mokkend voor zich te staren Als ze lachte was dit voor de schijn de vele tranen kon ze niet verklaren Opstandig zoals ze meestal kon zijn wist ze waarachtig…

Aan de grens van niemandsland wachtte ‘t eenzaam mij reeds op Al gauw kreeg pijn de overhand in mijn keel kiemde al een prop ik was in niemandsland gestrand Over de rand van niemandsland leefden het eenzaam en ’t alleen In het trieste huilden zij constant sinds bij hen het licht verdween droegen zij alleen een rouwrand In ‘t centrum van…

Zeven tranen uit een oog en nog zeven uit ‘t ander Hebben van mij, die boog voor jou als tegenstander aangezien je mij bedroog Zeven tranen op een kin en nog zeven op de hand Iedere smoes bleek onzin uit alles sprak weerstand even sterk als de weerzin Zeven tranen uit een hart plus nog zeven uit de ziel Is je innerlijk dan zo hard dat…

Het meisje liep niet, doch zij schreed gracieuze pasjes met prachtige benen Die geweldige fee, als mens verkleed was buitengewoon van top tot teen en ze blijft mijn lief als je dàt maar weet Het meisje praatte niet, zij reciteerde simpele zinnen leken geloften te zijn Schoonheid, die welhaast drogeerde, maakte van water overheerlijke wijn…

Haar jeugd werd haar brutaal ontstolen vijftien jaar geleden door een gore vent ‘s Avonds fietste zij toen van school en werd, naar zijn woorden, eens verwend Haar eerbaarheid werd haar ontnomen brutaal dwong hij haar op de bosgrond In acht minuten roofde hij haar dromen terwijl zij hevig bloedde uit haar mond Vijftien jaar geleden, dat…

Vannacht droomde ik een bericht een kleine advertentie in de krant Als watermerk stond mijn gezicht de luttele tekst vulde mij de hand Woorden tegen vale achtergrond en letters in een roetzwarte kleur Las ik wijl amper betekenis vond van de hemel en diens open deur Rondom ’t bericht een open plek welke straalde als de warme zon Over heel…

Ze zei: Continu praten doen ze elke dag en daardoor trachten ze mij te dwingen Tot handelingen die ik in feite niet mag ik wens zo dat zij mijn hoofd uitgingen Ze zei: Laaiend worden zij als ik vertik mij bestendig inschikkelijk te gedragen Tot ik mij tenslotte naar hun eisen schik daar ik ‘t razen niet meer kan verdragen Ze zei: Bevelen…

Na zijn ziekbed van dertien weken is hij dood, de zomer van vorig jaar Hij had ‘t namelijk al lang bekeken hij was met vorig jaar al lang klaar Na de vorst was de lente gekomen daarna scheen hij binnen te sluipen Hitte leek ineens binnen te stromen maar soms lichtte het groeistuipen Zoetjesaan stierven oude bladeren die zomer voelde zich…

Gelukkig 2013 spreek ik thans tegen elk die deze zinnen leest Houdt van elkaar, pak die kans maak van 2013 één groot feest Gelukkig Nieuwjaar gun ik U laat ons met de liefde strooien Help ook het vreemd individu die bezig is alles te vergooien Gelukkig Nieuwjaar nog even op de laatste avond van ’t jaar Schenken, doet gelukkig leven deze…

Er ging geen dag voorbij en ook geen nacht Enkel die grauwe luchten aan het koude firmament Zonder soelaas voor mij geen fluisterde zacht Geen hoorde mij zuchten en geen enkel medicament…

Thans vierentwintig jaren geleden geboren daarna schonk ‘t bestaan haar slechts pijn Gelukkig liet dit al haar nimmer ontsporen maar wèl leven achter ‘t masker van schijn Tranen, die in ‘t stille eenzaam stroomden konden getuigen van haar loodzware strijd In nachten dat ze van de liefde droomde en mijmerde over een bestaan, zonder verwijt…

Toen de maan heel kortstondig lichtte tussen het grauw en groen wolkendek Voelde ik dat ene Amor pijltjes richtte en ze dan afschoot, richting onze plek Nadat de dag in donker was gegleden had Amortje ons in het oog gehouden Één bankje in ’t donker park beneden leek voor ons tweetjes voorbehouden Toen de maan heel kortstondig lichtte tussen…

Kinderen krijgen daar droomde zij van edoch helaas het gelukte hen maar niet Ze werden wanhopig zij plus haar man zouden ze wellicht sterven van verdriet Na jaren toen de hoop opgegeven was groeide haar een zweempje in het hart Hernieuwde hoop klom uit het moeras en in haar ziel ontdooide vlot de smart Een kindje groeide in haar baarmama…

Ho, ho, ho, weerklonk ‘t door kerstnacht terwijl alle sneeuwvlokken nederdaalden Vervoerde de Kerstman zijn kerst vracht ho..want zijn kont zat vol dennennaalden Vrolijk en gelukkig kerstfeest, klonk het terwijl de Kerstman de rendieren stuurde Maar achter deze dierenkonten stonk het nu de ene na de andere scheten afvuurde Kerstman beval…

Stilte heerste in die donkerblauwe nacht de nacht van ‘t vreselijk eenzaam lijden Die stilte hield het meisje in haar macht het leek die keer een stilte om te snijden Blote voeten op een koude ondergrond als deel van de zichzelf opgelegde straf In deze situatie, waarin zij zich bevond, dacht ze slechts aan sterven en het graf In de lade…

Fleurige bloemen bij de spoorwegovergang van een tragedie zijn zij enige stille getuigen Elke dag getreiterd worden..en dat jarenlang liet haar van haar weg naar school afbuigen Bloemen voor dit arm meisje dat zij pestten totdat de dood haar de enige uitweg scheen Bloemen voor dit meisjes’ stoffelijke resten herfstbloemen op de rails, daar…

Een mooi meisje uit een grote stad zo’n stoeipoes op wie velen vielen Die bezat een poesje, een zwerfkat waarbij de mannen wilden knielen Dikwijls zat ’t poesje voor ’t raam verlangend naar eenieder te staren ’t Diertje voelde zich wat eenzaam want ze zag kanjers door de haren Iedereen die ‘t beestje wilde aaien die moest aan de eigenaar…

Mijn lieveling die is jarig, vandaag en zoals ook eigenlijk reeds elk jaar Is het voor mij absoluut geen vraag; dan schrijf ik een gedicht voor haar Heimelijk schrijf veel lief op papier over haar, die ik na jaren nog bemin En schenk haar dat met veel plezier dit gebeurt al, sinds ons prille begin Haar leeftijd.. zal ik niet verklappen…

Op vijf december in een heel ver verleden zou Sinterklaas persoonlijk bij ons komen Op zijn knol moest hij komen aangereden edoch kennelijk had hij zijn auto genomen Later en alsmaar later werd het die avond wij de kinderen zongen ons de kelen rauw We vreesden al dat hij het adres niet vond en we wachtten buiten in de snijdende kou Zeven…

Geen gram vet nog aan ‘t lijf tòch wilde zij minder gewicht Ze schold haar ma meest stijf maar huilde na het avondlicht Vellen huid ontsierden het lijf mager werd zij, tot op het bot Het ging echt zo ik ‘t beschrijf tòch bad zij ’s nachts tot God Geen moment ontzag ze ’t lijf honger kende zij al niet meer Borsten niet meer jong en stijf…

Onder de waas van vele tranen zag ik weer haar schoon gezicht Ik zag haar als in nevel gaan en raakte totaal uit mijn evenwicht Onder de waas van vele tranen schoven oude beelden voor mij Poogden mij in gister te wanen doch die waan was rap voorbij Onder de waas van vele tranen probeerde ik haar te overreden Ik zag haar de ogen opslaan…

Geef ze nu maar, zei ze vaak geef ze maar bij het leven af Wat heb ik aan de nasmaak van de bloemen op mijn graf Kom nu maar, sprak zij ook kom maar tijdens mijn leven Wacht nu niet tot na de rook mij wat gezelschap te geven Zeg ze nu maar, klonk ’t stil zeg nu maar die lieve dingen Laat elkeen weten wat ik wil niet als ze om ‘t graf…

Ze zou zich nooit meer snijden, had ze zichzelf plechtig beloofd Allerlei crisissituaties vermijden en zij had zichzelf ècht geloofd Ze zou zich nooit meer snijden, had zij onder ‘t bloeden gezegd Zich niet door smart laten leiden en werkelijk, zij meende ‘t ècht Ze zou zich nooit meer snijden, had zij haar littekens bezworen Ze zou zijn…

Achter haar maskermuur huisden de droeve tranen Bij ’t stille nachtelijk uur openden zich hun kranen Onder ‘t lachend gezicht woonde er treurnis alleen Ze huilde via een gedicht onder ogen kreeg ’t geen Achter de muur van lach verbleef de eenzaamheid Ogen betaalden het gelag van de grote onzekerheid Onder ‘t zwart der nacht zakte…

De maan bescheen ‘t naakte huid van haar, die achter ‘t venster zat Ze hoorde aanhoudend het gefluit en het vragende: Ga je mee schat Haar gordijnen schoven soms toe als weer een man de liefde zocht Ze was nog lange niet levensmoe maar feit was dat ze was gekocht Haar lichaam was zo jong en teer bijgevolg ontfermde zich die vent Over haar…

De bos rozen die jij mij gaf ze zeggen mij nu niets meer Ze verwelken op mijn graf en zien vandaar op mij neer De mooie woorden van jou zijn door de wind gedragen Ze spraken over jouw rouw; kunnen mij nu niet behagen Die mooie dingen die je zei zeiden dat liefde mij omgaf Ze bedoelden nu ben je vrij en ze lachen boven het graf De bos…

Pas ’s avonds legde zij haar masker af pas als zij in ‘t dromen vluchten mocht Geheel haar bestaan ervoer zij als straf daar ze eeuwig tegen ’t eenzaam vocht Pas wanneer niemand ‘t meer kon zien vertelde de spiegel wie ze werkelijk was Een bedroefd meisje, van haast veertien en dus niet dit leukste meisje uit de klas Pas wanneer ‘t donker…

Ze stond daar in de schaduwzij ver weg van het schools gedruis Ze paste er gewoonweg niet bij ze was ronduit een grijze muis Haar wereld aan de binnenkant verborg ze voor ’t vreemde oog Voor het oog was ze transparant doch zij was muisje regenboog Eenzaam en aan de schaduwzij scheen wat ieder van haar dacht Maar elke dag sierde een bladzij…