Alle inzendingen van Walter Tack

stilte bij de groet stil staat de stoet aan een onbekend graf. hij die geen oorlog kende maar voor zijn leven rende en stierf van ellende geen groet, geen graf. zelfs de vlag is veraf.…

Hoor de koekoek roept: het regent. Rap met haar ei in een ander nest.…

Een tuin voor dieren, Ieder dier haar aangezicht. En wij, het onze.…

Trager dan de trein glijd de slak met haar huisje naar de witte lijn.…

Elke dag plukte ons moeder zelf de bloemen uit haar eigen tuin.…

Hoe een lieflijk woord in een benevelde geest troost tracht te brengen, aan het verduisterd verstand een vonkje verlichting geeft.…

Vier politiekers in een perenboom, u plukt geen enkele peer.…

Moeder we hebben je gemist toen we in het weeshuis waren. iets of iemand heeft zich vergist in onze prille kinderjaren. Als kinderen tweedehands uit moeders hand ontvoerd; In het beschaafd Nederlands door de rechter uitgevoerd. We verbleven in een groot bejaardenhuis waar oude mensen weer kinderen waren en de zusters met witte kap en rokgeruis…

Zie de nachtvissers op zee, in de morgenzon de ochtend groeten.…

Zigeunerwagen bivakkeert op stuk niemandsland slechts op vier wielen; Rijd over Gods akkertje, met heimwee naar violen.…

Twee ogen loeren op het wateroppervlak. Huilen hoeft niet meer. Krokodillentranen als nostalgie in eigen nat.…

Mensen die met open mantel de armen omarmen. Met het kleed der liefde de povere toedekken. Mensen die bedelen om aan de minstbedeelden uit te delen. Mensen die hun eigen noden opzij zetten om te zorgen voor de anderen. Mensen die in de puinen een hongerbloempje zien.…

Vroeg uit de veren zingen dageraadvogels hun morgenliedje, terwijl het bos in stilte naar het festival luistert. een tanka…

Traag schuift de schaduw voorbij de vijveroever naar de avond toe.…

De messenslijpers rijden rond met hun karren. Ze zijn geslepen!…

In de nacht hoort Gij mijn hees hulpgeroep. Ik hoor de voetstappen van de nachtwaker die wacht op de hinde en de dage raad. Ik ben als een bange bosduif voor de vroege vogelvangers. Ik ben ontkomen uit hun greep. Gij Heer hebt mijn oog gered van tranen.…

Mij ontbreekt niets, de Heer is mijn Herder. Hij laat mij liggen in grazige weiden. Langs rustige rivieren trek ik verder; In Zijn recht spoor laat ik mij leiden. Al ga ik in een dal van diepe duisternis ik vrees geen donkerte, geen enkel kwaad, maar ik mag zitten aan een koninklijke dis dit voor de ogen van wie benauwdheid beraadt. Ik…