Alle inzendingen van Willem B. Tijssen

Uit een bron van inspiratie echoot helder de waterput. Nieuwe klanken krijgen een gratie; geven toe aan het leven in zijn behoefte aan een te herwinnen fut. Nieuwe krachten opdoen is terug naar de bron in het nieuwe jaar. Het verlangen daar iets nieuws te ontmoeten spiegelt zich in het heldere water; integer en in een transparante ontmoeting…

Nederlanders en medelanders; waterlanders met elkaar. Samenlevers omdat zij dat willen; ondanks de verschillen ook weer dit jaar. Samen toosten op de toekomst waar ook geworteld in de grond. Samen op dat plekje aarde in een verscheidenheid; die hen te samen bond. Nederlanders en medelanders; nuchterheid met een gebaar. Samenwerkers tegen…

Hij strompelt wat in het rond. Totdat hij valt op de grond. Met zijn kop in het zand. En zijn hart in zijn hand. Vol met barsten en scheuren. Levenloos zonder kleuren. Hij voelt zich zieker dan ziek. Het is te zien aan zijn mimiek. Hij haat zichzelf soms zoveel. Het grijpt hem dan naar de keel. Er loopt een traan over zijn wang. Omdat hij…

Onnodig te zeggen hoe zeer het weer spijt; afscheid te moeten nemen op het eind van haar tijd; van een jaar dat langzaam ouder werd onder de wisselvalligheden van haar seizoenen. Dat als nieuw op de wereld werd gezet, fris om te zoenen. Haar leven aan de bloemen gaf in de volheid van hun pracht. Haar dood zal sterven in de kaalheid van…

Een loper kan het van een ander velen. Een loper kan het van de ander graag zien. Een loper op de vaste ronden in de morgen, wanneer die rond gaat en weet waarin de gewoonte kan voorzien. Een gewoonte die voorziet in een jaargang; soms zwaar maar toch elke morgen weer in het rond. Die een loper gezond houdt in het leven. Die een loper rond…

Iedere levensgang kent zijn beperking. De stappen die wij mogen zetten zijn nimmer ideaal. Waar een hart klopt voor het leven; is wat wij willen zien nimmer optimaal. We spreken de taal zoals we die geleerd hebben. Onze woorden krijgen expressie stemhebbend en non-verbaal. Wie wij zijn wordt spoedig duidelijk als wij spreken; in combinatie…

Klein maar groot genoeg lonkt naar waardering. Innerlijke kracht gaat aan de lengtemaat voorbij. Laat het zijn zoals het gevormd is, dan kan het goed zijn zonder al dat extra erbij. Soms wekt het frustratie en irritatie te blijven streven naar die extra kop er bovenop. Die extra kop die je vaak niet kunt betalen ondanks al het werken…

Wij bouwen aan onze dromen. Wat wij ons zelf beloven geeft vertrouwen voor een nieuwe start. Bij een tegen beter weten hoort soms een bij de neus genomen, omdat hoop te vaak met de werkelijke uitkomst wordt verward. Vooral rond kerst zijn wij gewoon onze luchtkastelen te bouwen op al die goede voornemens met weinig echt perspectief…

Breekbare beelden die ons inspireren in die tere devotie van fijn porselein. Zij vangen de blik van die Hem komen eren; die toekomstige verlosser in die kribbe zo klein. Breekbare beelden die ons opnieuw leren hoe er eens een verlossing voor de wereld zal zijn. Dat kleine wonder onder die ster gevangen in die nederige stal omringd door…

Laat het met kerstmis tenminste vrede zijn. Laat ons met Kerstmis tenminste iets van een gevoel van wederzijdse genegenheid over de hele wereld met elkaar willen delen. Die wereld waarop wij allemaal zo kort met elkaar samen mogen zijn; geeft kerstmis aan een ieder de mogelijkheid om oude diep geslagen wonden alsnog te helen. Laat Kerstmis…

Belletjes rinkelen zacht achter een slee. Met de romantiek rondom de kerst telt ook het verlangen weer mee. Een verlangen om meer onbevangen los te mogen laten van al wat ons tot zorg was en op ons drukte als loodzware dictaten. Een jaar van plichten en zorg- betrachting trok aan ons voorbij. Met iets van een zelfverachting ging er een…

Met de verwondering van de verbijzondering van die mens in het stralend licht van die Oostelijke ster. Plaatst die straling steeds weer opnieuw voor het voetlicht die blijde mare van zo ver. Daar in het Oosten straalt een nieuw licht. Krijgt het wonder opnieuw een menselijk gezicht. Zijn die drie wijzen niet alleen de iconen van gisteren…

Goede mensen luister eens. Wij blijven hopen in het nieuwe jaar. Bij al hetgeen wat er ons dit jaar weer werd ontnomen; willen wij bouwen aan onze toekomst en iets goeds creëren met elkaar. Bij alle ellende van oorlog en rampspoed, die de mensheid moeizaam naar het einde van de oude jaargang sleept; en die evenmin positieve vooruit- blik…

Kerstmis is een familiefeest in drie gangen. Dat lichtvoetig naar de eettafel beent; wanneer het met veel warmte de hele familie naar een jaar weer eens vereent. Een lepelend verlangen om vooral weer veel over elkaar te willen weten; en onder het slurpen van de hete soep zaken op wenst te dissen van datgene wat men al weer bijna was vergeten…

Duister december heeft toch iets prachtigs. Is een trouwe vriend met meer gevoel voor een innerlijke intimiteit. Is die hartsvriend; die laatste strohalm om iets goed te maken van wat zo moeilijk slijt. Duister december is dat kloppend hart. Een ritme stoornis voor een nieuwe start. Dat goede voornemen na een jaarlang van koude drukte. Een…

Een kinderhand is snel gevuld. Te Aleppo vult die hem slechts met de mogelijkheid op een korte vrede. Een mogelijkheid die nog steeds weinig emotie oproept; bij het dove oor nog niet rijp is voor een menselijke rede. Het is die vredesduif die te Aleppo al die kinderhanden ziet. Die met Kerstmis nog geen plaats vindt zijn vrede aan…

Met Kerstmis piekt het geloof in onze betere ik in een groene dennenboom. Worden onze goede intenties in veelkleurige ballen gevangen; bungelend in onze meest optimistische droom. Zingt een goud- kleurig vogeltje tussen witte engeltjes voorzien van zilverkleurig engelenhaar; onhoorbaar over een vrede op aarde en heel veel voorspoed in…

Stil zijn de nachten vol verwachting over de komst van een ster zo lang door de wereld verwacht. Die hoog aan de hemel zijn opwachting zal maken; als een symbool van de vrede de wacht houdt bij het 'nieuwe leven' in de decembernacht. De decembernachten zo koud en donker; lonken naar de komst van dat wonderlijk hemellicht. Dat oriëntatiepunt…

Een lichtje dat schittert in de duisternis. Een kaarsje dat brandt fluweel zacht. Met iets van schittering mag ik dat kaarsje zijn, dat zo lang branden zal zolang ik leven mag. Een kaarsje dat hoopt dat zijn licht- uitstraling wordt gekeerd. Dat iets van zijn menszijn door een andere lichtbron wordt gewaardeerd. Omdat een vlam niet voor…

Koorts in een seizoen van kou in graderingen van het niet vermoeden. Een visueel verleidelijk spel van andere ogen die niets van een innerlijke onrust vermoeden. Die onrust van het hart, dat niets van ritme met gevoel verwart. Een spel dat een speler niet kan behoeden; en deze tussen geest en hart een nieuwe start geeft van het niet vermoeden…

Bij het schijnsel van melkwit maanlicht rijpen de geesten die naar liefde smachten. Wordt door passie met elkaar verbonden, en krijgt romantiek iets van een eigen gezicht; wanneer twee geesten in één gedachte samensmelten; en hun geluk reflecteren naar het eeuwig sturend nachtelijk licht. Onder het schijnsel van melkwit maanlicht speelt de…

Iedere morgen bij het ochtendgloren. Bij een rood gekleurde lucht. Zie ik nog iets van die nacht te voren. In zijn duisternis voor het komend daglicht op de vlucht. Ben ik een liefhebber van de morgen? Kies ik met eigen reden matineus? Ben ik pas weer gelukkig, wanneer ik onbezorgd het daglicht zie gloren? Is de ochtendstond mijn beste keus…

Zeven sloten lopen langs de weg. Over de juiste wegen wil je ze graag vermijden. Met enige sluwheid en bij een bedachtzaam overleg denk je dan graag aan die tijden zonder persoonlijk lijden. Die tijden waarin alles bij jou nog over alle schijven kon gaan. Je met een optimale energiebron voor elk probleem kon staan. Je leek op één van die…

Zonder liefde wil ik niet leven. Als het leven de rozen niet plukken kan die opvallen in het onbeperkte veld. Wanneer ik als mens geen mens meer kan wezen, omdat het leven voor mij dit soort rozen nog niet heeft besteld. Zonder liefde pluk ik slechts een dag waarop ik slechts het gemis in frustratie kan plukken. Gok ik met iets van een…

Die paarse schim daar in de straat. Die als deze dichterbij komt in een zachte lila tint overgaat. Wanneer iets van vreugde over een vage herkenning je lijkt te overkomen. Een droom over een persoonlijke geschiedenis nog niet verteerd; die nog niet volledig in het huidige leven is geïntegreerd. Waaraan nog niet alle idealen van vroeger lijken…

Er zijn veel gebruiken en tradities die nog als een sentiment ieder jaar aan ons voorbijkomen. Die nog steeds de kracht in zich hebben op een wijze zoals wij over deze goede gewoonten in onze jeugd konden dromen. Zo dromen wij misschien nog ieder jaar, dat dat gevoel in verlangen op 5 december zo kinderlijk onschuldig en zonder gevaar…

De zondag is een rustpunt in een mensenleven. Als een oase midden in de hectiek lijkt het de ideale dag om aan jezelf iets terug te geven. Van een geestelijk leven dat zich niet wenst in te laten met de doordeweekse dictaten. Die dictaten van het immer moeten en het nimmer tijd hebben om over die leukere dingen van het leven te praten.…

Angstige momenten met iets van pleinvrees overheersen de gevaren van de straat. Een gevoel van angst kan je beklemmen als je in afwachting van die belang- rijke operatie twijfelt over of het er straks met jou wellicht iets beter voorstaat. De claustrofobische momenten wanneer de angst paniek zaait in een hart. Om het niet weten of straks…

Onthaasting omdat er haast geen rem meer is op het tijdsverloop van een mensenleven in zijn voortgaan door de tijd. Geen mogelijkheid blijft nog over een verzachtend beeld te vormen waarop de nare indrukken met een gepaste rust kunnen worden bevrijd. Onthaasting omdat er nog zoveel niet gezien is waarop een hypotheek van de vrede rust. Die…

Wie lacht er niet vaak weg van wat het innerlijk denken verdriet. Een innerlijk denken dat nimmer de kans krijgt dat een ander het aan de buitenkant ziet. Een buitenkant die graag het anders getinte innerlijke leven met een schijn afplakt, dat het in werkelijkheid minder gelukkig is dan waarin het zichtbaar lijkt ingepakt. Wie lacht er…