Alle inzendingen van Willem

Een bionisch leven van een bovenmenselijk patroon lijkt zo anders in het leven te staan dan een menselijk gewoon. Een bionisch leven in hart en nieren kan nimmer stoppen en zal nimmer de teugels vieren. Het zweeft zijn leven ten dagen tussen hemel en aarde. Het zweeft waar de ogen opzien; doorzien; inzien daar waar kristallen hun…

Een optimist staat steeds weer op. Ook al staat zijn wereld op zijn kop. Ook al is het leed van de wereld om hem heen als een mokerslag op een muur van steen. Voortlevend zoekt die inspiratie. Put die moed zonder de schijn van sensatie. Buigzaam is vaak de weg van de lange termijn. Een weerbarstige rietstengel voortgestuwd door de slagregens…

Het is niet altijd de hoedster van de zeven geiten, maar veelal toch het mannetje met de meeste aanspraak op de lof. Want wat men graag eet moet men toch altijd eerst oogsten. En dat gaat zo'n geitenbok meestal goed af. Zo uit de aarde rauw en grof. Als macho straalt hij stoerheid uit als hij toeziet op zijn koters buiten. en daar zal…

In een ingewikkeld spinragpatroon van fijne draden hangt het leven letterlijk aan een zijdedraad. Lijkt het kevertje zich op het einde te beraden wacht een lieveheersbeestje op het naderend kwaad. Want weldra valt er niet meer te ontkomen. Komt de sluipmoordenaar naderbij. In zo'n fijndradig netwerk kan geen schoonheid wonen. Is zo'n lieveheersbeestje…

Ver in de weide dartelt onvervaard tussen het groen omvangen het gracieuze zwarte paard. Die iets met een koene moed van de kleurrijke poldergezangen; zich met een veredelde fierheid met de bewondering van zijn omgeving kan omvangen. Terwijl zijn zwarte manen fier wapperen in de wind; weet de volbloed dat de natuur door zijn dynamische…

Het zoeken naar een centraal concept. Een eigen plaats om op te treden. Met eigen visie waaruit men vertrekt. Waar tijd niet stil staat en ergernis wordt bestreden. Zo'n concept lijkt ideaal. Komt op adem na een lang verhaal. Geeft woorden hun kracht terug met iets van een frisse vooruitziende blik in de tijd. Waar elke minuut spreekt in…

Hipsters, retro-hoeden tegen de zonneschijn. Grote zonnebrillen die iets van getemperde overmoed uitstralen, omdat dood gewoon zo anders dan gelukkig kan zijn. Hipsters, spierballentaal in tatoeagekunst. Een toegift aan een nieuw leven als een extra modegril met een flanellen blokruiten gunst. Hipsters, mannen met excentrieke snorren en goed…

Leer mij mijne dagen tellen, Gij die hun getal bepaalt! Ieder dag, die mij bestraalt, Op zijn rechte waarde stellen! Ieder uur van mijn bestaan Zie ik als uw weldaad aan! Leer mij ieder stond beklagen Die mij nutteloos ontschiet! Leer mij blijdschap en verdriet Zedig en gemoedigd dragen, En met voor- en tegenspoên Als…

De wiel van de levenscyclus wordt in gang gezet door een mens zijn goede en minder goede daden. Zijn kharma bepaalt hoe hij na zijn dood herintreden zal; waardevol of waardeloos of soms dierlijk in het slechtste geval. Gevangen in het wiel van de levenscyclus beleeft een Hindu zijn hiernamaals menigmaal. Kan hij slechts door heel heilig…

Spreekwoordelijk kent men witte en zwarte schapen. Elke familie heeft wel enkele zwarte schapen die men niet graag aan tafel voor een etentje wil. Het zijn van die families die niet over een veel kleurige wereld wensen te praten. zij zien het leven liever door de zwart-witte bril. Het zijn van die families waarvoor de Evangelische Omroep…

ik leer mijzelf om in gedachten dood te gaan langzaam de tijd te doen verdwijnen dromend over te gaan naar dieper denken wazige beelden dwingen mij onvermijdelijk tot het bewuster worden van mijn eigen eindigheid vreemd voel ik de oevervage overkant, verkerend in een perfect bewegende balans een onbeschrijfelijke vrijheid beheerst…

Het zwijgen kent lange kloostergangen. Met alle onzekere angst van de monnik in de conventies van de kerk gevangen. Het kent een celibaat van levenslang. Met hetgeen men vroeg of laat sterft in een gedroomde schoonheid van een zwaan in zijn laatste maneschijngezang. Het zwijgen is monddood voor onbepaalde tijd. In de totale vereenzaming onder…

Avondhemel doortrokken met rood. Met donkere vlekken maak jij een epiloog met wat leeft bij de dag. De onderliggende wereld gaat weldra sluiten. Jouw donkere pakking zal weldra bijna elke levensgang stuiten. Avondhemel bloed doorlopen. Met jouw avondrood weerspiegelt zich een dagsluiter die er wezen mag. Ver beneden hoor je de laatste vogels…

Ik heb een rood lint om de boom gebonden. Na al die jaren dat ik jouw brieven heb verslonden. Een teken van herkenning en verbonden zijn. Na al die jaren van gemis kan een scheiding beklemmend zijn. Het niet verder kunnen reiken dan spiritueel vraagt van een mens soms veel te veel. Wie anders kan mij nu naar die boom toe drijven.…

De mens te kennen, is des mensen wetenschap; Maar nimmer kent men hem uit klaatrend schoolgeklap, Door meesters 't ekstrenbroed in 't kooitje voorgebrabbeld, Terwijl 't, ontroofd aan 't nest, op de ijzren tralie knabbelt. Neen, toon hem in de Taal, die uit zijn boezem breekt, Door de oudren in hun kroost met d' adem opgekweekt, 't Ontvloeisel…

Vuurkracht verbaast met een overweldigende macht. Vuurkracht verlicht dat wat duister is in de nacht. Vuur is vooruitgang van een zoekende mens. Vuur is ook Lucifer balancerend op een toelaatbare grens. Vuur verlicht als het gezicht kantelt van het licht. Als alle vormen hun betekenis zien afglijden. Als in de nacht de blindeman…

Gezicht van een engel zo maagdelijk zacht. Blik op de wereld onwetend van wat op jou wacht. Het geluk krijgt vleugels als jij naar mij lacht. Jouw mysterieuze blik magnetiseert mij bij overmacht. Lippen vormen bij herhaling het betoverende woord; dat over de hele wereld als een mantra vele harten verstoort. Ze drinken de drank…

Oh, kleine vogel op die witte bloesemtak. Verscholen tussen het maagdelijk wit van mei. Iets van roze bloesem gloort verderop. Jij zingt er een goud gekeelde romantisch klinkende vogelserenade bij. Jij bent die nachtegaal van mei. Speciaal voor mij uit de Chinese keizerlijke tuinen uitgevlogen. Licht van postuur; rood-bruin gevederd heb jij…

Alles heeft zijn eindtijding. Wat vooraf gaat is slechts voorbereiding. Van momenten tot vergeelde prenten. Van miskende liefde tot voorbije sentimenten. Van carrière perspectieven. die verlepten als verdroogde madelieven. Van het dagsucces tot wat ontspoort. Van wat vandaag is maar niet per definitie tot morgen behoort. Soms leeft men…

Alles heeft zijn grenzen. Vooral als het om de liefde gaat. Ieder mens vervult graag zijn eigen wensen. Ieder mens is graag tot echte vriendschap in staat. Soms kan de eenzaamheid zo sprekend wezen. Valt er innig verdriet in ogen te lezen. Blauw vervalt tot grauw en soms tot waterlanders. Hoe moeilijk kan het dan soms zijn in het gemis aan…

Het scheppend vermogen van een paar handen met vrije tijd. Het leven gaf ze eelt van het werken. Het leven staalde ze met vlijt. Ineens waren ze niet meer nodig in het maatschappelijk verkeer. Zij hebben nu voor hun vrijheid gekozen. Zij gingen voor een hobby in de leer. Zij konden vanaf nu rustig verpozen. Plukten de bloemen en sneden…

De bezieling met één gedachte. Geobsedeerd zijn maakt van de gedachte een probleem. Dat probleem zorgt zo voor de nodige klachten. Iedere klacht is een aanslag op het menselijke systeem. Bezieling kan een voordeel zijn als het een leven tot blijmoedigheid inspireert. Doch iedere onmatigheid leidt niet tot passie. Is het lijden dat een…

Ja, ijs! Daar hoor ik de ijscoman. Met dertig graden boven nul heeft een mens daar behoefte aan. Die graag geziene gast wordt door niemand overklast; heeft voor een ieder een vleugje zomerliefde met die ultieme bevroren zoete zuivel lekkernij van moeder aarde. Zijn zuivel liefde brengt geluk. Wanneer zijn bel rinkelt kan mijn dag niet meer…

In geest en kracht wordt de boodschap gebracht. Van een opwekking op een zekere morgen. De mens die voorheen nog niet aan wonderen dacht; kiest voor het nieuwe balsem dat vrijwaart van vroegere zorgen. Ja, dat wonder zal tot die mens komen. Vervult een geest met het vuur van een vreedzame macht. Dat veertig dagen nadat de dood was…

De vergeten mens, de gang van dementie. Over een grens van menselijke clementie. Het oude leven dat geen genade meer vindt van een eens kennende wereld als een eigen kind. Het oude leven heugt zich nog slechts een kronkelweg over de lange termijn. Het sloft door een verpleeghuisgang waar de dag van gisteren vandaag vergeten zal zijn.…

Hip-hop, hulphond. Over een hekje naar de grond. Die extra paar ogen van zijn baas. Die zelf niets anders ziet dan een zwarte waas. Hip-hop, helpers weg. Voert hij zijn baas langs de heg. Geen noodzaak voor een extra hand voert de hulphond zijn baas strak langs de stoeprand. Hip-hop, hulphond. Luistert maar naar één mond. Van…

Eenzaamheid kan voornaam op zichzelf staan. Het kan als een roeping een deel zijn van het dagelijks bestaan. Het niet tussen de massa jezelf behoeven te verliezen in een angst daarin ongelukkig te zijn. Maar alleen voor de eenzaamheid te kiezen. Die het zelfbeeld vormt van een extern groot naar een innerlijk klein. Een eenzaamheid die niet…

Ik dacht dat ik kon vliegen. Mat mijzelf vleugels aan van was. Ik veronderstelde gelijk Icarus dat er boven meer uitdaging te beleven viel dan beneden op aarde tussen het groene gras. Als een engel met geduld leek de hemel mijn nieuwe paradijs. Leek de zon een innige vriendin. Een warme zoen na het koude grijs. Helaas moet de hoogmoed…

Het half uur u is aangebroken Quintana en Co hebben er even aan geroken Je hebt 't vuurtje de laatste dagen flink aangestoken Ze achterhaalden jou Een kat in het nauw maakt soms rare sprongen Maar jij met je bovennatuurlijke longen Daarentegen vliegt en knalt door het universum als een malle over het asfalt Je bent in je hum Het "tijdrijders…

Bloemen van de verleidelijkheid worden momenteel niet in het nauw gedreven. Zij gloriëren op de juiste tijd. Van lente tot aan de zomer een uitbarsting van dat kleurig bloementapijt dat ons niet in droefgeestigheid om doet keren. Heden mogen we het weer beleven gelijk de vogels in het vrije veld. Het verhaal van een ongekende bloemenweelde…