Alle inzendingen van Wim Niesten

(lied op de melodie van Puff the magic dragon) lees het stille later, een boek voor iedereen het speelt zich af bij 't water, hij liep er zomaar heen hij was op zoek naar zijn vader die naar de hemel was zo vertelde zijn moeder, toen hij jarig was vele jaren later, zat zijn moeder aan de kant het water aan haar voeten, een bloem in haar hand…

ik wil je bedanken voor alles wat je hebt gedaan zonder woorden, gewoon in stilte heb je altijd klaar gestaan op elk uur, elk moment verscheen jij als ik je belde bedanken mocht ik je niet omdat je mij steeds vertelde: "Met die vreugde in je ogen schenk je mij al zoveel, bespaar me je lieve woorden, ik ontvang allang mijn deel."…

de supermarktkarretjes liggen barstensvol tot aan de rand bij de slager staan de mensen buiten wat is er aan de hand de bakker draait dolle overuren een partij brood van hier tot daar gaan we de derde wereld redden ik weet het niet, zegt u het maar ach wat dom, de Kerst komt er aan we slaan vast overdadig in en weet u wat het gekke is…

wie geeft mij toch die vieren wat is dat voor een figuur als je de inhoud niet begrijpt ligt dan een 4 in jouw natuur ? ik zou zeggen beste vriend lees het morgen nog een keer misschien gaat er 'n lichtje branden en zie je het een beetje meer een gedicht kent dubbelzinnigheden soms heel dubbelzinnig verpakt als ook nu de clou je ontgaat…

het allermooiste van aandacht is dat je het kunt geven wie alleen maar aandacht vraagt begrijpt niets van het leven je hebt mensen die luid praten schreeuwen kan je het beter noemen vaak ten koste van een ander niet anders dan zichzelf roemen ikke, ikke, ikke, IK kom mensen lach om MIJ zo iemand verdient geen aandacht hij hoort er helemaal…

Was het maar eens RAAK met KerstMIS was er maar eens échte rede alleen gevouwen vrome handjes is te weinig voor oprechte vrede beloven en niets nakomen mijn Allah is beter dan jouw God mijn God beter dan jouw Allah mensenlief, is dit ons lot is de mensheid zo kortzichtig dat zij strijden voor hun Heer als na de Kerst het geweld oplaait…

uit het diep helder blauw van de zee sneed de boeg van het schip wit rollende kragen alsof ze met haar ranke lichaam de golven uitdaagde zo gevaarlijk hing ze over de reling heen van enige afstand sloeg ik haar gade hoe jong mag je zijn om je zo te kunnen gedragen ze was oud genoeg om als bloem te worden geplukt zeker toen ze zich ondeugend…

het sluimert in mijn hart het is niet donker, niet licht de wind ligt ademloos stil geen haar in je gezicht je ogen kan ik nauwelijks zien maar je glimlach des te meer tussen alle sluimering door zet jij je naast mij neer je bent er wel, je bent er niet daarvan ben ik mij bewust een ander zou er angstig om zijn maar mij brengt het rust…

ik heb eens een meisje gekend ze was mijn nummer 1 met stip ze zoende ongelooflijk hemels ik noemde haar 'mijn scharrelkip' trots op deze naam en blij pronkte ze als ware haar veren ze stapte meesterlijk elegant daar kon menig dame nog van leren ze had lippen als pure boter roomzacht, een goddelijk wonder ik wilde niet leven zonder haar…

mijn glimlach huilt het verlangen in mij is dieper dan de diepte waarin de horizon verdrinkt ik sluit mijn ogen om de beelden te vangen waarin het verleden besloten ligt mijn huid kippevelt in de warmte die mij overvalt het is alsof het verlangen in mij geen richting wil kiezen, hou ik van je, hou ik niet van je, stuurloos ben ik…

het was nog lang geen winter de herfst nauwelijks start voorbij maar het avondrood dat lonkte als het vuur tussen jou en mij we zochten bei' de warmte op in de luwte van voorwinters nacht waar de zon in kim verdronk de herfst nog werkte aan haar pracht van talrijk' duizendkleurige bladeren lichtend als parel'n in schuwe zon die bij…

het is gewoon die arm die je om me heen legt waarmee je me troost alsof je lieve woorden zegt het is gewoon die arm die zoveel warmte geeft de kou uit mij verdrijft dat alles in mij weer leeft het is gewoon die arm die mijn vertrouwen herstelt mij de bloemen laat zien die bloeien in het veld het is gewoon die arm die ik zo vaak mis…

"Alla", zei God, "als je wilt noem je mij toch Allah. Het maakt Mij niet uit. Ik ben er voor jullie allemaal, spreek al jullie taal, het maakt Mij dus niets uit hoe je Mij noemt, als het jullie verzoent... Al noem je mij Ezel, Ik zou er trots op zijn, want AL JULLIE wil ik dragen, laat MIJ nu maar de pijn."…

op een berg in mijn verbeelding reik ik met jou naar de lucht we kunnen de wolken bijna raken er is geen wind vandaag die zucht zij ligt stil en diep verscholen in het dal tussen al het groen van de bomen waarop wij neerzien dit hadden we eerder moeten doen op de berg van mijn verbeelding waar de tijd haar eigen ritme kent warmt de zon…

het is zo eenvoudig we willen het allemaal vrede op aarde maar wie wie lost het laatste schot een kind op de grond vervuild van de puin om haar heen steekt 2 vingers op, het V-teken de dood staat in haar ogen getekend sommige soldaten huilen zij staan stil bij de lichamen waarin eens het leven leefde de wapens zijn geladen wie heeft…

als ik niet meer leef maar nog wel bij je ben terwijl je me niet meer ziet noch hoor je mijn stem als ik in je dromen slechts in flarden verschijn proef dan uit deze woorden dat ik er ALTIJD zal zijn…

waar de een schudt van het lachen proest de ander het weer uit wie vrolijk schudt met de champagne weet gewis dat hij proestend spuit de een kan het hiermee soms wel schudden want een ander krijgt veelal het volle pond maar als het dan tóch de lading dekt gaan ze samen handenschuddend rond vreemd woord eigenlijk dat schudden zeker als je…

jij bent als de zee je bent vloed, je geeft je bent eb, je neemt deining is jouw hart branding jouw ziel stormen met wilde stromen zijn gelijk jouw buien een warme en koude golfstroom trekt door jouw aderen ik trek me terug je voelt koud, vandaag morgen zal je anders zijn hunkerend druppels als klitten…

heb ik gedroomd natuurlijk van jou fantastisch maar telkens opnieuw een illusie als de zon met gouden stralen mij wakker schudt zoveel prachtig licht ik knijp m'n ogen dicht roep mijn ziel ter verantwoording voor de dwaaltocht in het nachtelijk duister al wat zij zegt is: "luister, spiegel de zon in de nacht die je zelf bent...…

Wat is er binnen de VVD toch mis staat de naam soms voor Verlichte Vereniging in Duisternis of is het Vereniging Vrouwelijke Dominantie waardoor Rutte ongetwijfeld denkt dat wordt een club waar ik geen kans zie de duisternis gloort bij de VVD hoe Rutte zijn best ook doet Verdonck blijft in het zwart gekleed Rutte praat stoer maar is te zoet…

Ik wandel door de schaduw van mijn verleden en blik eens terug naar wat ik heb gedaan Er is geen verschil tussen toen en heden alsof de wereld stil is blijven staan De sterren staan hetzelfde al duizend jaren lang soms voel ik mij onzeker en soms wat bang Maar als ik jou dan kussen mag wordt dit een mooie dag Het voorjaar is begonnen alles…

het is 'n beetje waar gebeurd in dit wat aangedikt verhaal ach, u begrijpt het wel 'n dichter spreekt 'n and're taal een agent met diepbruine ogen is een blauw oog geslagen een wildslaper in een hertenhok sliep daar al rustig enkele dagen dat kan natuurlijk niet de agent maakte hem wakker de wildslaper schrok zich rot het was een…

het was een heel diepe sprong de diepte was haar niet bekend maar groot was de liefde die haar vangen zou ze hoorde de echo sterven de kinderen die ze achterliet mama, mama, mama...... ontredderd, angst en verdriet er was geen terugkeer mogelijk ze zweefde in een vrije val daags daarvoor was hij gestorven die haar nu vangen zou groot…

hij heeft een IQ van 80 heeft dat zelf niet in de gaten maar waar ter wereld hij ook is ze verstaan hem in alle staten hij stroopt zijn mouwen flink omhoog zonder gemopper en muisjesstil doet hij deugdelijk het "eenvoudig" werk waar een "normaal" mens niet aan wil hij wordt uitgelachen en lacht mee er zit geen kwaad in deze man hij vertrouwt…

wat kijken ze toch naar mij die apen achter het raam wat dragen ze voor stoffen zie waarin hun voeten staan kijk eens naar die ruimte wat is hun wereld groot zal ik de sprong eens wagen dat moet lukken met die sloot ik zal ze eens flink op stang jagen "de boom in" zogezegd heb geduld mijn apenvrienden wat ik denk meen ik echt…

de Nieuwe Nederlandse Partij presenteert het koldermodel u begrijpt het al een afwijkend poldermodel de reden is heel simpel de niet geoogste piepers zijn gaar er wordt van alles beloofd ik denk wel eens: ze roepen maar om de dom-ja-knikkende meute die steeds maar groter wordt met onzinleuzen af te leiden van het niets meer op je bord…

al draai je niet meer mee in het spel op aarde je blijft voor mij altijd van grote waarde ik zal je koesteren in het besef dat je niet meer leeft ik zal je liefhebben zolang de rivier in mij tranen geeft…

't is niet eerlijk dat ik alleen maar droom over jou 't is niet eerlijk dat jij de zon bent in mijn ochtenddauw 't is niet eerlijk dat jij mijn nachtrust steelt maar eerlijk is eerlijk 't is heerlijk dat jij in mij een leven deelt…

ik ben getroffen, verwond een kogel recht in mijn hart verwoesting bloedt mijn ogen pijnlijk gegil doodt mijn gehoor de waanzin van de oorlog beelden gewoon op de tv gewoon, zoem maar lekker in liefst in kleur, alles rood kinderen stuiptrekkend de waanzin van de oorlog een halve aarde verder hete zon schroeit lichamen de branding is…

ik heb nimmer antwoord gekregen mijn verdriet, strijd en pijn ondergaan maar kan iemand mij soms wél uitleggen waar komt toch plots die rust vandaan een rust die ik nimmer heb gekend in de zekerheid van mijn bestaan het is goed zo, familie, vrienden ik heb geen angst meer om te gaan vreemd, het is heel vreemd, weet je om zo gerust met de…