Alle inzendingen van Wim Niesten

kus mijn voeten maar kus mijn voeten, zee neem me desnoods mee mijn dromen doen me pijn verdwalen kan niet langs jouw waterlijn dat sta jij niet toe maar 'k ben m'n dromen moe ik droom dat ZIJ mij kust golvend, zo jij mij doet het liefst wil ik verdrinken in jouw eb, in jouw vloed kus mijn voeten nog eens zee zodat ik denk... aan…

het is over met de hennep het is uit met de wiet zonnebloemen gaan we telen schone lucht in het verschiet in elke tuin, groot of klein groeit de olie in het veld eerst die prachtig gele koppen en dan besparing op benzine-geld want niet alleen diesel kan gemengd het kan warempel ook op benzine "natuurlijk" absoluut loodvrij gaan we …

Jij bent mijn kleinood mijn allergrootst bezit met een handgebaar maak jij wat zwart is wit Alsof jij kan toveren enkel als je maar verschijnt zie ik hoe menig boze blik in een glimlach verdwijnt De zon begint te schijnen zelfs door wolken heen mijn allergrootste kleinood jij brengt warmte tot iedereen Het wonder van het leven men…

niet alleen een beroep doen in slechte tijden je moet hem ook in goede niet mijden wie zich durft over te geven voelt elke storm gesust en vindt in het verdere leven waar nodig, de rust…

een Drentse korpschef heeft te snel gereden met 150 km scheurde hij naar huis "schat, staat de bokma koud ?" "nee, maar je eten bakt aan op het fornuis" het is dus logisch dat de korpschef snel reed hij is "ook maar een mens" net als wij van een voorbeeldfunctie wilde hij niet weten buiten diensttijd is de korpschef n.l. vrij nee,…

dichters componeren woorden tot stille stemmen, die deuren openen in menig hart zij raken met hun composities de pijn, die, gedragen in stilte, het leven soms verstart tranen wellen, ogen drijven in die zwijgzaam leest, die de stille stem, nu bevrijdend, eerst zo had gevreesd…

je hoeft geen dank je wel te zeggen ik heb het met liefde gedaan je hoeft je niet opgelaten te voelen ieder mens heeft het recht te bestaan er zijn altijd tijden van verdriet dat overkomt iedereen in zijn leven en toen ik zag hoe moeilijk je zat hielp ik gewoon, ook langer dan even nee, je hoeft geen dank je wel te zeggen je ogen en je…

Heb je het vandaag gelezen in de krant ? Ambtenaren zonder gezond verstand. Een sigarenhandelaar is de sigaar, want men vindt de kleur zo raar van zijn zonnescherm. Het is waar, "Het was eerst BLAUW", zei de ambtenaar, "en wil je het doek vervangen in het ROOD, daar hebben wij 'n bouwvergunning op begroot." "U heeft geen vergunning…

stegen met mos waarin karrensporen gesleten in stenen stegen stijl tussen oude muren waar eens het leven drentelde en het kind de klank van zijn lied ontdekte in de armoe verscholen onder een deken van grauwe schaduwen waar de zon niet kwam Licht op kronen van de kathedraal waar de zon speelde en rijk geklede heren geen stegen kenden…

ik hou nog steeds van jou ook al vind jij jezelf, ouder geworden, minder mooi lieve schat, het is niet alleen de buitenkant waarvoor ik ontdooi…

driehonderd jaar geleden ben ik ontwaakt en de schare bewonderaars heeft mij beroemd gemaakt mijn meester had mij snel vervaard' ik rust nu op linnen heel bedaard in drommen komen ze voorbij stappen naar voren en weer opzij lopen wat naar achter kijken schuin omhoog en ik berust zonder knipperend oog ik kijk ze onbevangen aan…

ik hou zoveel van jou meer dan de wind die de kruinen van de bomen streelt meer dan de zon die de huid van de aarde warmt meer dan de zee die duizenden malen haar grenzen kust je zult het misschien niet willen geloven maar mijn hart stroomt over van liefde en ik verdrink in mezelf om jou heerlijk…

er is een nieuw sterk geslacht de vrouw, ooit over nagedacht zij overwint de man op elk terrein zo niet, dan maar intimidatievenijn als zij maar denkt hij denkt 'zus of zo' dan is het met hem finaal gedaan een klacht wegens sexuele intimidatie doet hem spoedig voor de rechter staan als man mag je straks niet meer fluiten zoals de vogeltjes…

ik wil alleen nog maar huilen tot alle rivieren, waarin mijn tranen stromen, zijn opgedroogd en ik het zout proef van de pijn van het gemis en alleen zijn van de breuk in mijn hart…

ik heb wel eens gedacht ik schrijf een brief vannacht in stilte heel alleen met niemand om mij heen ik schrijf van al mijn zorgen die weer komen in de morgen want een ziekte kluistert mij "luistert gij ?" uw bezoek is mij zoveel waard of gewoon een leuke ansichtkaart het is een teken van buiten waar in leven mensen fluiten mensen…

bent u soms ook zo verontwaardigd om al wat hier gebeurt ? een steen door de ruit van een auto er wordt nauwelijks getreurd ja, een lawaaitocht voor een laffe tasjesdief waarbij het slachtoffer werd gearresteerd want de dader was crimineel lief en nu een psychiatrisch onderzoek op de moordenaar van Theo van Gogh waar zijn we toch mee bezig…

nee, ik ben niet goed in ritme in muziek of schrijverij ik hou mij niet aan regels ik dicht open en vrij beter goed begrepen eenvoud dan onbegrepen literatuur dat de hemel ingeprezen wordt door 'n groepje selectief en duur ik schrijf voor alle mensen over liefde, goed en kwaad soms een kleine woordspeling maar iedereen weet wat er staat…

zijn er dan nog stormen die mij kunnen geselen is er dan nog wind die mij stuwt er zal geen horizon meer zijn om naar uit te zien er zal geen zon meer zijn die mij nog warmte geeft als jij eerder gaat dan ik is het nog maar de vraag wie het langste leeft…

er is een zoon geboren bij de buren hiernaast het was te verwachten 't heeft niemand verbaasd je kon 't zien aan buurvrouw ze was ronder dan voorheen leuk voor ouders en dochter Lily een broertje, hoera, niet meer alleen in het najaar lekker samen ravotten dan kan de kleine vast wel lopen en volgend jaar in de zomer de deur naar de…

wauw, wat ben je lekker warm ik wurm me tegen jou aan en voel jouw warmte diep bij mij naar binnen gaan je ligt te slapen als een roos van de wereld niets bewust je hebt niet eens in de gaten dat ik je zachtjes heb gekust ik leg mijn armen over je heen en hou je liefdevol vast alles klopt tussen ons tweeën alles past vredig voel ik…

een nieuw jaar begint pijlen schieten in de lucht schitterend aan de zwarte hemel gelukwensen alom te middernacht ik kijk vanachter het raam proef enkel pijn en tranen een ramp van ongekende omvang heeft mij nog in zijn macht ik hoop dat uw gelukwensen ook de mensen DAAR bereiken met geldelijke steun van U waar NU een wonder wordt verwacht…

het was koud, bar koud we hadden niets om te stoken de oorlog had alles opgebrand we zaten ondergedoken kolen waren niet voorhanden hout was een schaars goed onze kleding was versleten hoe houd je dan nog moed dekens mochten haar niet baten kleine Elske stierf, mijn zus vader hakte in de grond een gat en ik gaf haar een laatste kus…

Hij is onthaald in vol ornaat en als ware schreed hij, hoog gezeten, op zijn paard Op zijn hoofd de mijter en Pieter hield zijn staf, tot plots een kinderschare de schimmel zette tot een draf Daar ging met wapperende manen als een jockey onze Sint geen lied werd meer gezongen slechts grote ogen bij 't kind Dat zo lange in koude had…

de dokter bleek een vrouw ik dacht 'heb ik dat nou ' mijn oude arts ging dood nu moest ik met de billen bloot letterlijk wel te verstaan ik kon de pijn niet meer aan een hond had mij gebeten in de billen moet u weten en nu: de dokter is een vrouw 'Get, heb ik dat nou !' ik heb geen schaamte voor mijn billen maar ik denk dat…

Een gepensioneerde makelaar, vol bedrog en list, keek eens terug op zijn carrière. Moeilijk, want hij wist, eerlijk zijn was zijn grootste barrière.…

waar de vruchten van de aarde samen worden gedeeld wordt de warmte van het leven dubbel ervaren…

soms hunker ik naar jouw stilte een stilte voor de storm waarin gevochten wordt, alsof heftig vrijen anders is dan een schuimende zee die in bruisende woede haar vuil op het strand achterlaat dan gaan we wandelen langs het water rapen we schelpen en brokken hout we lachen en rennen onstuimige liefde laat het toch stormen lief en stout…

in de tuin van mijn herinneringen is alles in bloemen vertaald ik wandel tussen duizend kleuren naar de bloem die over jou verhaalt het is jouw stem die tot mij spreekt die mij even bij jou laat zijn ik sluit mijn ogen nat van tranen alles in mij doet nog zo'n pijn jij was de zon in mijn leven de vlinder die mij ogen gaf maar jij hebt…

er was eens bakker die werkte van middernacht tot 's morgens vroeg half negen hij kwam daardoor zijn vrouw bij haar ontwaken nauw'lijks tegen in zijn geval was dat waarlijk een zegen…

een tijd van vriendschap tussen mens en dier van elkaar gedogen samen daar en samen hier dieren aten soms uit de hand van de mens die voedde er werd niet zomaar gedood geen angst of constant op je hoede er was eens... een tijd van vertrouwen tussen mens en dier er is nu veel veranderd jij daar en ik hier vriendschap en vertrouwen…