Alle inzendingen van Wim Niesten

en we dromen en praten alsof alles nog zo is zoals het was en het hart stuwt tranen…

wanneer het pad niet bewandeld wordt verdwijnen voetstappen…

vraag me niet hoe oud ik ben mijn ziel kent geen leeftijd kijk naar de zee vertel mij hoe oud zij is zo is het ook met mij er zijn telkens nieuwe golven bruisend in een branding ik draag schepen over oceanen de wind speelt mijn takken wuiven in zijn hand bladeren zijn mijn kinderen bodemvoedsel in de herfst elke dag kom ik tot jou…

het is de laatste regel waarop ik loop aan het einde wacht ik even dan stap ik op naar het andere blad met onbeschreven regels onzichtbaar in donker licht…

mijn waterbed gevuld met bier bruisend nachtvertier dronken in liefde…

als je haar verliest dan doet dat pijn je voelt je helemaal anders zonder haar te zijn steeds meer zónder haar je kan dat niet goed aan je voelt je een zonderling zo'n zonder-haar bestaan je krijgt hier en daar advies of een verwijzende hand je gelooft niet wat ze zeggen je zoekt het in de krant je hebt haar verloren dat knaagt aan…

zelfs na duizend jaar liefde voel ik me bij jou schuchter en verlegen ik heb alle stranden gezien in alle brandingen gezwommen maar telkens zijn jouw golven nieuw voor mij elke nacht is duizend nachten en na elke nacht komt de zon nieuwsgierig en verbaasd hoe ineengestrengeld man en vrouw kunnen zijn onze afgekoelde huid warmt hij vol…

wat zou ik graag jouw tweewieler willen zijn bereden over duizend wegen vol gas toer je op me los 'k voel me aan de wereld ontstegen schuin voer je mij door bochten volledig -under control- zoals jij wilt ik voel me heerlijk tussen jouw benen leef je uit tot je honger is gestild en laat me dan op adem komen met wat benzine en wat rust…

heuveltjes vanuit de branding zie ik heuveltjes op het naakte strand paradijselijk wit zie ik gebruinde heuveltjes borsten nieuwsgierig priemen tepels met moeite naar boven in verdovende warmte de branding spoelt over mij heen en trekt zich weer terug sporen achterlatend in de glooiing van mijn rug ik zie jou liggen met ogen toe je…

alles wat in mijn hart leeft is weg voor jou als een kaars die brandt zonder vlam het licht dat zij verspreidt is duister ik kan duizend keer zeggen dat ik van je hou maar het is zonder liefde de woorden doen mij pijn zelfs als ik ze al denk respect, bewondering draag ik oprecht voor jou maar de kaars brandt zonder vlam soms…

de wereld die ik zie is anders dan de jouwe ik zie een leegte, een diepte zonder kleur ik zie bomen, geen stam bladeren zweven vogels met vleugels als armen jij vertelt jouw wereld voor de kleuren, haar weelde ben ik blind ik zie geen verschil, rijk of arm maar ik voel wél een pijn indringend een kreet, wanhoop zoekt mijn hart scheurt…

"Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is het mooiste in het land ?" "Wat ben je toch een ei, waarom vraag je dat aan mij? Het beeld dat jij nu ziet, laat aan jou hoe jij geniet."…

de een na de ander gillend naar beneden spetterend uiteen…

heb ik gedroomd natuurlijk van jou fantastisch maar telkens opnieuw een illusie als de zon met gouden stralen mij wakker schudt zoveel prachtig licht ik knijp mijn ogen dicht roep mijn ziel ter verantwoording voor de dwaaltocht in het nachtelijk duister al wat ze zegt is: "luister, spiegel de zon in de nacht die je zelf bent.…

wanneer twee rivieren één worden en later weer zelfstandig verder gaan blijft er altijd een beetje water van de een in de ander staan…

de naakte waarheid bedekt in termen van liefde…

overspelige waar is je schaduw bladeren vallen…

soms kruip ik zomaar even in de huid van een ander ik voel dan hoe ik van binnen tijdelijk verander ik hoef niet verliefd te zijn om over liefde te kunnen schrijven noch hoef ik dood te zijn om als dichter bij de dood te blijven nee, ik ben niet invalide zoals ik laatst heb verwoord ik verplaats me in ander's gevoel dat bij dichter leven…

363 criminelen in de target dit nieuwe jaar óók 3000 bekeuringen hoe krijgen ze dat voor elkaar de politie in IJmond Noord moet deze scores behalen de misdaad moet worden opgevoerd om het overheidsbeleid te betalen 363 criminelen waar haal je die zomaar vandaan natuurlijk, er zijn er zoveel meer maar geen rechter doet er wat aan de…

soms heb ik geen zin meer zomaar geen zin nog langer aan die wielen draaien ? ik wilde dat ik kon lopen in plaats van op een zitvlak tussen twee wielen voortgekropen ik zou willen kunnen praten staande op eigen kracht op gelijke ooghoogte en serieus worden geacht niemand had hem gezien het was donker, hij reed snel ik weet niet dat ik…

in de envelop met randen donkergrijs vind je nu mijn kaart 'hij is naar het paradijs' mijn naam sierlijk gedrukt nimmer zo aanwezig ik kijk vanuit de wolken ze zijn met mijn lichaam bezig de doodgravers maken grappen mijn stropdas zit te strak het is dat ik al dood ben ik zou stikken in dat pak aangekleed moet ik ter aarde in een…

na wang op wang komt lip op lip een ander intens bezig zijn neuzen zitten in de weg bloed stuwt vol venijn een spel van golven op kusten gespeeld waar mensen rivieren zijn en passie wordt gedeeld zacht vermengen zielen in een dansend aureool één speelt de eerste, de ander tweede viool…

ze geeft me een kus wang op wang lippen pruilen in niets met mijn neus in haar nek ruik ik de geur van parfum dit is dus de geurkus 't is een hele klus driemaal achtereen van linker naar rechter ik ruik en ruik verdrink in hemelse geuren nóg 'n keer ze lacht en werkt mee zacht laat ik mij verleiden waartoe parfum is bedoeld mijn…

de vorige keer zoende je beter heftiger, zachter, heter ik voelde vingers zoeken alles ging uit de doeken zonder slag of stoot gaf jij je helemaal bloot en nu een passieloze zoen alsof een zondag het zonder auto's moet doen…

al in de vierde minuut viel dé goal het was Rafaël waar het gevaar in school nog maar aan het begin van zijn carrière slecht hij voor AJAX al menig barrière met het mooiste doelpunt van het seizoen legde hij vandaag de basis: AJAX KAMPIOEN een voorzet van de lijn naar het doel een snoekduik, hakkie omhoog, wat 'n gevoel de bal schoof…

hoe voelt dat te spelen met gevoel voel jij geen pijn zoals ik bedoel ik wil sterven voor een vleugje licht maar is jouw lach tot mij gericht ? zeg me gewoon wat jou beweegt laat mij niet verlangen naar liefde die leegt liever sterven zonder één kus van jou dan vleugjes valse hoop van liefde en trouw…

waarom praten we de pijn niet uit zo kunnen we nimmer de deur tussen heden en verleden sluiten blijft het altijd tochten, stormen zal de kou ons vereenzamen in onszelf het geluk om ons heen is niet een met jou, met mij de facade van de spiegel reflecteert de pijn in ons hart honderdduizend woorden niet een uitspreekbaar gedachten turbulent…

ik voel angst in jouw liefde je durft mij niet aan te raken de zon in je ogen straalt zonder kracht ik voel fundamenten kraken je woorden zijn behoudend zoeken echoënd een wand de rots van liefde in de branding brokkelt af aan het strand ik voel hoe een weg van samenzijn zich langzaam opsplitst in twee hoe een keuze gemaakt gaat worden…

ik tel de laatste golven telkens opnieuw het strand is leeg en verlaten zie ik om dan zie ik de duinen heuvelachtig zoals mijn leven met een zee die soms stormachtig bressen slaat ik voel mij uitgeput en ga zitten in het zand het is afnemend getij zo voel ik dat ook in mij zelfs het zitten is vermoeiend ik ga liggen, op mijn buik met moeite…

met kunst en vliegwerk hielden we jou in leven tot je uitgemergeld je laatste adem uitblies zonder kracht je kon niet meer lopen niet meer praten je ogen zagen zonder zicht flarden uit het verleden spraken zonder inhoud, zonder bericht je handen lagen stil huid om skelet we hebben je laten leven dood in je bed rust zacht…