"Broek op, Langedijk",
zei de agent
tegen de halfnaakte vent
en sindsdien kent
van Den helder tot Gent
goed ingeprent
eenieder in ons rijk
Broek op Langedijk…
jouw schoot heeft
mij eens gedragen
in de kracht
van jouw leven
ik heb nooit
om liefde hoeven vragen
je hebt 'gewoon'
alles gegeven
nu zit je oud
en stil
in een lichaam
dat niet meer wil
je herkent mij niet
als jouw kind
al lijkt jouw vuur
gedoofd, jij bent
waar ik de warmte vind…
ik blaas de kaars uit
weg alle schijn van de dag
even rust
de nacht is mij lief
de aarde draait wel door
om licht en donker
de mens ook
om zichzelf
ik blaas de kaars uit
even weg van alle schijn…
toen ik haar kuste
niet op de mond
maar op haar buste
blies een vleugje lucht
gelijk een zucht
'wel te ruste'
-------------------------------------------------------------------
Uit de bundel 'voor jou, van mij' van Josefien en Wim Niesten.…
een schap vol wetenswaardigheden
die slechts een enkeling verstaat
biedt het waar van toekomstigheden
voor Jan en alleman op straat
geleerden met het hoofd gebogen
krullen van vingers in het haar
wegen woorden weloverwogen
het lijkt 'n achteloos gebaar
wetenschap te boek gesteld
haast een dichterlijk cryptogram
voor de mens of voor het…
wat zij zegt:
ik heb hem niet weggestuurd
onze liefde zond hem heen
liefde... waar geen ruimte was
misschien in een ander leven
maar vind ik hem dan ?
draagt de wind onze schepen
uiteen of tot elkaar
wat de zee zegt:
ík draag de schepen
maak de wind geen verwijten
want dát ben je zelf
kom, spiegel je in mij
ik zal je de diepte laten…
in het gras van de duinen
lig ik te grasduinen
met jou
de zon op mijn rug
doortrekt jou enig kou
van de grond
vochtig voorjaarsdauw
vogels zwijgen verschrikt
een korte kreet
die hoort bij het leven
wat heet
de zon brandt feller
warmt gans mijn huid
en jij kruipt langzaam
onder mij uit
vogels zingen weer
in jou
---------------…