Alle inzendingen van a

Als de geur van de seringen, de tuin doet ruiken zoet en fijn, komen bij mij de herinneringen, aan ons eerste samenzijn. En vaak denk ik met spijt, hoe ik onze liefde liet verbleken, door teveel te vaak te weinig tijd, tot haar liefde was geweken. Nu zit ik hier met teveel tijd, en denk aan haar in stilte en eenzaamheid.…

Ik hoor alom zo menigeen klagen, ‘k ben zo alleen met de kerstdagen, maar hiermee help ik je af van ’t klagen, bij mij is de hele familie en blijft drie dagen. Drie dagen moet ik hun gezeur verdragen, van mijn schoonmoeder en mijn zwager, en mijn zuster met haar blagen, het wordt mij teveel deze hoogtijdagen. Mijn schoonmoeder verteld mij…

Zo wandelend langs de weide, pak jij mijn hand en zeg komaan, ik volg je naar waar jij heen wilt gaan, en voel me blij zo met ons beide. Jij voert de paarden met wat brood, je rent, valt en huilt heel even, dan loop je door om meer te geven, alleen je knie is nog wat rood. Zo zal het ook in het leven gaan, jij zal het leven leren met vallen…

Wat te doen grijs landschap, grauwe luchten, de bomen met de kruinen bloot, door stilte en mist omgeven, ‘t doet mij vluchten, bij boek en haard, met warme drank en brood. Het doet mij vluchten bij boek en warme haard, de grijze sombere luchten, geen zonnestraal die zich openbaart. Een wens nog nu de dag is vergleden, dat het voorjaar,…

De winter is gekomen, de voederplank wat brede, ze komen, eerst met schromen, dan wordt deze zonder vrees betreden. Zij vliegen aan in rechte lijn, en komen steeds voorbij, momenten van gelukkig zijn, de Mussen en de Mezen, blij. De hoge hemel is hun tot kooi, zijn zij zo frank en vrij, komen als ik het voedsel gooi, elke dag opnieuw……

Waar ik kon, heb ik jullie gegeven, liefde aandacht, heel mijn leven, nu ik ouder ben, zie ik, het was mijn streven, dat jullie zelfstandig zijn en bedreven. Van mijn kinderen, het is mijn pracht, wordt geen dankbaarheid verwacht, maar de rente, van liefde en zorgen, hoop ik, wordt niet bezeerd, maar in hartelijkheid uitgekeerd.…

De dominee zegt het is Gods huis, maar in de kerk voel ik mij niet meer thuis, alleen als het orgel wordt bespeelt, dan worden mijn zinnen gestreeld. Maar wanneer ik wandel in de natuur, bij zonnig weer, regen of bij guur, ben ik gelukkig en mezelf en kijk naar boven, naar Gods eigen kerkgewelf.…

Als het goed gaat in het leven, is een lach zo gauw gegeven, met veel vrienden om je heen, waar je vreugden aan ontleen. Maar bij zorgen en verdriet, zie je veel van deze vrienden niet, als je steun nodig hebt in het leven, zijn er weinig die aandacht geven. Maar die blijven komen en je steunen, waar je bij verdriet en pijn op kan leunen…

Hij haalt zijn kind af van de trein, dit weekend mag zij bij hem zijn, voor haar een lieve moeder, werd zij voor hem een loeder. Zij koos voor een nieuwe metgezel, zo stond hij snel buitenspel, nu deelt zij met die ander het minnespel, het leven werd voor hem een hel. Hij mag op afspraak zijn kind nog zien, en mist haar elke dag opnieuw…

Hij is van mij heengegaan, het beste deel van mij heeft me verlaten, alleen in gedachten kan ik nog met hem praten, ‘k verlang naar de dag dat wij weer samengaan.…

Na een dag van werken, reisde hij per bus naar huis, helaas, die dag kwam hij laat thuis. Een paar stoelen voor hem zat een dame, hij zag haar in de spiegeling van de ramen, door haar schoonheid geheel in beslag genomen, zat hij in gedachten van haar te dromen. Vol bewondering reisde hij, zo zijn bushalte voorbij, zij is op tijd bij haar…

Als je om iemand geeft, en gelukkig samenleeft, één waar je alles mee kan delen, het samenzijn nooit gaat vervelen. Als je eerst aan die ander denkt, voordat je, je eigen glas inschenkt. Als je het liefst bij elkaar wilt zijn, elkaar troost bij verdriet of pijn, alles wil geven aan deze, dan moet het wel liefde wezen.…

De lucht een zwarte spreeuwenzee Vlucht van zomermiddagschepen Op windankers drijft met hen mee Een geurend badpak met aardbeistrepen Jouw granietporseleinen borsten Lieten duizend en één nacht zweten Mijn hunkerende lippen verdorsten Tot een bleke wondanemoon Nu zwieren gistervorsten aan de horizon Zonder te vertrekken zal ook jij me verlaten…

De natuur was ’s morgens in wit gehuld als een aquarel geschilderd met geduld, en prachtig door de zon beschenen, de herfstkleuren waren even verdwenen. Wandelend door het bos, zag ik de sporen van Fazant en Vos, in de sneeuw waren ze gebleven, met sporen van meer leven. De sneeuw door de zon beschenen, was ’s avonds weer verdwenen, de…

Toen de eikels gevallen waren, werd zijn wintervoorraad aangelegd, maar daarvoor moest hij steeds over de weg, voor een Eekhoorn een tijd vol gevaren. Zo was hij druk in de weer, om de winter te overleven, het heeft hem geen kans gegeven, hij wist niets van het verkeer. De auto remde, maar ’t was overbodig, zijn wintervoorraad… niet meer…

Ik zou zo graag zien Dat de man in de spiegel Wat meer mijzelf is…

Ik dacht, fijn ik ga nu met pensioen, en hoef gelukkig niets meer te doen, maar mijn vrijheid is heel beperkt, ik verlang soms naar de rust van mijn werk. Op het kantoor kon ik het werk uitdelen, nu loopt mijn vrouw mij te bevelen, dan moet er in de tuin worden gewerkt en ook heeft zij weer een kapotte dakpan opgemerkt. En na het eten,…

Slagroomspraakt de kindermoorden Kakelt: Gevang in? Nee, nóg mooier Roert en klopt zijn woorden De dood overtreffend is toch de dooier? En welke naam zou u willen geven Aan ‘t borrelen op een bejaardenfeest? Hoort en ziet u dáár dan in geen leven? Wee de Zwartkiptrage geest! Zwijg! kan de rechter zich langer Niet beheersen en spreekt…

De hele week heb ik al keelpijn de huisarts zei, dat is geen lol, neem af en toe maar een paracetamol, dan zal het met een paar dagen wel over zijn. Nu bleek onze kat ook ziek te zijn, hij wilde niets eten en van naar buiten gaan niets weten, dat is voor zo’n beest niet fijn. We zijn met hem naar de dierenarts geweest, die zei, hij krijgt…

Vannacht hebben we gedronken Elkaar omarmd en gekust Sprakeloos de belofte gesproken In jou, in mij, voor altijd voor elkaar Hoe kwetsbaar lig jij nu in mijn armen Zo vertrouwd, mijn wang tegen je rug Wieg ik elke ademtocht met je mee Kruip ik dichter tegen je aan Het tikken van de wijzers van de klok Gaat over in het kloppen van jouw…

Eens was ik de jouwe Kon ik op je bouwen Je helemaal vertrouwen En zielsveel van je hou'en Dat behoort nu allemaal tot het verleden Door jou ontzettend veel pijn geleden Gelukkig heb ik dankzij vele gebeden Mijn leven weer weten op te pakken in het heden…

geblazen kushand - zie, de kracht van de liefde - velt boom van een vent…

Waar volgens een oud verhaal, de Zoon van God begraven is, bleek dat zijn boodschap niet begrepen is, zijn volgelingen, geen broeders maar rivaal. In zijn korte leven, heeft hij met geheel zijn wezen, zijn volgelingen onderwezen, en leerde hen, hun naaste liefde te geven. Hij sprak, word je vernederd of geslagen, wordt toch het liefde geven…

Lacht hij om de vraag hoe het gaat Als de zee wiegend en zingend zijn ogen kust Voelt hij de boom versteend in zijn buik Als de zee wiegend en zingend tot kalmte sust Zegt hij niet wat hij niet zegt Als de zee wiegend en zingend haar armen spreidt Drinkt hij het water aan zijn lippen Als de zee wiegend…

het geloof onvoorwaardelijk in mensen, eerlijkheid de weigering muren te bouwen jezelf ontrouw te zijn doet vaak pijn huil maar verander niet wees trots naïef is alleen jouw schaamte mijn verwijtende verklaring dat van hen niet anders te verwachten valt maakt me bang ook ik ben zo dus kom bij me sla je armen om me heen…

Het geloof is van mij afgegleden als een oude jas uit het verleden, het was eens zo vertrouwd, zonder is het weleens koud. Er zijn tijden, dat ik hen kan benijden, de zekerheid die zij ontvangen doet even naar een geloof verlangen. Maar als ik dan weer zie hoe velen lijden, al het leed dat wordt aangericht, een geloof dat wordt verplicht…

Ik wil weer wonen in het verloren kleuter- bos, land van spek en bonen waar morgen nog niet bestaat en ma de liefste is waar paddenstoelen de weg niet wijzen en ik achter bomen verstoppertje speel…

Soms zie ik langs de weg een man, een vrouw, een oude jas en plastic tas, dat is hun hebben en houw. Wat heeft het leven hen aangedaan, was het ziekte of verdriet? We lopen er langs, maar zien het niet en zijn ons weegs gegaan. Hoe kan het dat we niets meer doen aan mensen die zijn verdwaald. Heeft de welvaart dan toch ons gevoel ingehaald…

Sterren vielen, flikkerden, zwarte gaten in het hemeldak Kom eten! wees de steelpan en maande tot zonde ik…

De ijdele kwast Denkt haar te kunnen vangen In zijn stilleven…