Alle inzendingen van bart

De zomer viel wat tegen in ons land Maar nu verwacht men vier, vijf mooie dagen Dus ik besloot mijn lief mee uit te vragen Gezellig voor een dagje naar het strand Niet echt een origineel ideetje, blijkbaar Door drukte bleek heel Zandvoort onbereikbaar…

Hij werd geschopt, vernederd en geslagen Door Taliban, maar ook door de soldaten Hij heeft een visum, maar dat mocht niet baten Nu is hij binnen, na vijf zware dagen Hij ziet nog net de allerlaatste vlucht Verdwijnen in de grijsbewolkte lucht…

In ’s Gravenhage is iets moois ontstaan U weet van Jesse en van Lilianne? Ze smeedden onlangs ongekende plannen: Zij willen voortaan samen verder gaan ’t Idee is nu om Mark een dezer dagen Als ceremoniemeester te gaan vragen…

Ze stonden daar getweeën wat te praten Versoepelingen krijgen nog geen vaart Het nieuws op deze persco had zo’n baard Maar anderhalve meter wordt verlaten We mogen straks dus naast elkaar gaan lopen Ik moest maar weer deodorant gaan kopen…

Reeds nu sta ik geregeld in de file Wanneer ik naar de overzijde moet En nu blijkt dus het wegdek niet meer goed Beschadigd door veel snelle zware wielen Straks mag ik daar slechts vijftig kilometer Dan kost het mij twee uur van A naar Beter…

Het is geregeld in een protocol Die dag wordt in het land halfstok gevlagd De kist wordt naar de Nieuwe Kerk gebracht Alleen is daar de kelder bijna vol Drie lege plaatsen slechts zijn daar nog vrij Dus graaft men er alvast een kelder bij…

Wil jij dit nog voor me doen vóór je weggaat en de straat vergeet: zweren dat je toen je bij me was alleen om bestwil hebt gelogen en het verdriet dat ik heb helpen drogen zo echt was als dat wat wij hebben gedeeld, en zeg terloops dat tijd de wonden heelt en wil je wat ik vraag ook zweren op het hoofd van iemand die je dierbaar is, bijvoorbeeld…

wat het hart wordt aangegaan is met het hart zo weer losgemaakt, er hoeft daarover geen wanhoop te zijn. over het algemeen is men vrij in het merendeel van zijn organen, tenzij een hand als ze slaapt en de uitgeputte roede. maar het ware verdriet ziet weer elders. loopt er met een wijde boog omheen. verdwaal in omliggende velden tot bijna de ochtend…

Als een komeet verscheen hij aan de hemel En verdween uit zicht ---------------------------- uit: 'Genadebrood', 1993.…

Er is een liedje - wacht, ik leer het me - over een jongen die ze Hinkel noemen, omdat hij elke dag een steentje gooit, sprongen maakt en het op één been redt, nee: rooit. Dat liedje had ik graag een keer gezongen, maar het lukt me niet, het lukt me nooit. -------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

Nu de doos leeg is zwijgen de vogels. Nu de doos leeg is is de zon verflauwd. Nu de doos leeg is is de zee krachteloos. Nu de doos leeg is is er enkel de trog. De muren schreeuwen: bonbons for ever! Maar de doos is leeg. ------------------------- uit: 'Bodemzin', 1987.…

het is winter - je lichaam uit takken knettert. ik zit met een boek over blijdschap in mijn hoofd, een thema uit de middeleeuwen. gebonk, geraas aan de poorten van het hart, maar ik blijf binnen. anderen voor mij deden het helemaal anders, ik kan dus maar gewaarschuwd zijn. je lichaam trekt weg - de winter duurt nog, dat wel, maar het gaat. de…

Ik houd mijn adem niet in. Dat is fout. Daarom zit ik hier Hier leert men het. Volgens plan. In deze cel. Dagelijks minder zuurstof. Op den duur kan je zonder. Dan mag je weg. ------------------------------------------- uit: 'Bericht aan de nachtzuster', 1984.…

ter verheldering mezelf nog eens voorgesteld. alles weerstaat. kijk, een jager op grote hoogte. en een pas opzij voor de moedige kleine stortbui. vijf minuten stilstaan, twee minuten verloren lopen. af en toe een halve vraag. hoe grasland het doet met onheining. ---------------------------------------- uit: 'Kleine criminaliteit',…

Mijn cybersnelwegoprit is hersteld. Daar hebben ze met vieren aan staan klussen. ‘t Zou gratis zijn zo had men mij verteld, Maar wat die lui verteren ondertussen! Er werd gevloekt, gekankerd en gebeld, Gescholden op de digitale lussen Maar nadat bier en sterker was besteld Bleek het inferno eindelijk te blussen. Het hele huis nog dagenlang…

het begon met een lach die onbekommerd van de springplank duikelde, op het plat van het water, en nog eens en nog eens en nog eens, tot de lach, zoveel harder en grijzer, binnen bleef. ik doe niet meer mee, schreef de lach, de tanden hebben het koud gekregen. het kwam nog tot een eind toen het water, plat en hard, al onder het maanlicht lag…

muziek van gas onhoorbaar in de keuken. je bent er, geruislozer nog dan de kleine stolp. zelf zit ik in een moeilijke thuiskomst. liever stond ik bij de vijver, de blik gericht op een spiegel zo donker, zo vrolijk stinkend dat ik nu onbedaarlijk hard ga lachen. alles is zo onmiddellijk anders. ook het niets, dat mij zo makkelijk naar je reling…

voor D. Was je niet liever thuisgebleven? Had je de oceaan niet moeten laten, breed als hij is, en heb je onze kou dan nooit gehaat? Dichtbij de evenaar is de maan een boot, een hand, een kom. Daar kan wat in. Veel zorg. Hier niet. Hier wast de maan als een doof oor. Ze leunt en luistert niet. Je hebt de man die jong maar moe was niet gekend…

Niet langer dan een ademtocht lang is dat niet, kijk maar, ik deed het weer zo lang al hou ik van je en dan niet zo maar even, nee de hele tijd als nu, en nu, en verder nog, denk ik, mijn hele leven. ---------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde' 2006.…

Je weet ik ben een moeilijke vriend, die slecht eet, moeilijk loopt, stofmijt ademt, daarbij denkt het leven met je uit te zitten. daarom dat liggen helpt. daarom dat ik lig en me grondig leeg maak om mij te ontdoen van jou, niet dat het lukt, ze houden ons lekker samen. filmpje zien, onszelf als mens daarin weten te vinden, emoties laten…

wijsheid in het nieuwe jaar loslaten is krijgen, krijgen is geven ontvangen is dankbaar zijn loslaten is gelukkig zijn denken is vast houden accepteren is laten gebeuren En ook al dit is niets dan een gedachte van iemand die z'n best doet in het nieuwe jaar. Wat wijsheid te vinden en geluk. Ik wens iedereen het genoegen om…

Hier zitten we in onze eigen wereld, waarin we verwonderd ons-zelf veroordelen Denken aan wie we zijn en waar we aan moeten voldoen Het is niet snel goed genoeg Wat is goed? Wat is genoeg? Indrukken. De betekenis geven, aan iets wat we zelf niet begrijpen. Teveel. Het zoeken naar de rust van acceptatie. Het vinden van wie we…

Ooit begint beweging, ongeduld denkt wanneer verander ik? De stappen die wij zetten, zien we soms niet. totdat we aankomen, waar wij naar zochten. Is het verandering? Is het toekomst? Is het acceptatie? Is het te zijn, durven zijn, ons zelf?…

ik weet niet hoe verlies eruitziet. het plots aanwezige van een nieuw niets. sommige woorden kunnen niet meer, ik geef geen voorbeelden. andere, oude, liggen te wachten. adderjongen, luierend in de zon. --------------------------------- uit: 'Mijn soort muziek', 2015.…

Wie ben ik. Heb ik het ooit geweten? Uit wat bestaan mijn delen; hoe stapel ik ze op elkaar. Wat wil ik bouwen, Hoe krijg ik de balans, van strakke muren, die dragen en beschermen. Standvastig wil ik zijn. Puur in alles wat ik doe. Weten wat ik wil, Dragen wat ik kan. Delen wie ik ben. Ik kijk in de spiegel van verwarring. zoekend…

Ik zal proberen te begrijpen als jij me vertelt wat begrijpen is ik zal van de mensen houden als zij me zeggen waarvoor haten is als ik verkeerd ben en nooit zal begrijpen noem me dan niet fout of ook niet als ik afstoot niet om jou te wijken de wereld, eén korrel zout..…

dat is dan somberte. melancholie zonder muziek. je doet het op als je de straat oversteekt. in je hoofd slaat plots het weer om en dingen schieten in perspectief. dat wil zeggen, liggen tamelijk roerloos in de baai van onze tijd. plezierbootjes maar dan zonder plezier. ---------------------------------- uit: 'Mijn soort muziek', 2015…

Wit op de straten Grijs eroverheen Probeer ik dit te verlaten Ik, mijzelf, alleen Verspreiden doet het snel Als paren gaan zij door Struikel ik in een kuil Zoals ik hoor Het wit is overal Waar je het ook ziet Maar waar ik het vinden zal Ligt liefde niet in het verschiet Ik schrijf mijn initialen Met grijs op wit Mijn eenzaamheid…

Het is om het even welke God Het ijzer boog of de bomen deed groeien Of het een natte dag of een mooie Dat deed er ook niet toe 400 keer een mens die niet kon zwemmen En een zee die onmogelijke diep En op zijn minst net zo prachtig was Als bruut Na 60 minuten zou alles al verstommen Veel langer houden anzwemfabeten niet Net zo min als…

Ik adem niet, ik zing. zelfs als ik zucht, klinkt het per ongeluk alsof ik een paar noten neurie die me vannacht, terwijl ik sliep, zijn voorgezongen. Het is alsof de lucht mijn deken is en ik mijn hoofd het liefst te rusten leg op het kussen van mijn longen, de plek waar ik mijn hartslag hoor in vierkwartsmaat: dat ik besta…