Alle inzendingen van c. paris

Alles is rijk aan ellende maar als je zo denkt ben je niet goed in orde naar mijn bescheiden mening De globe is wel vol shit, problemen maar denk eerst aan t mooie blauw dat ook in gedichten hoge ogen gooit. Ik schrijf stukjes als dominostenen: op elke steen één letter en ze vallen één voor één om. Soms zie ik er wel een been in. Soms…

een rijkelijk intens stukje over de werkelijkheid over de zwendel daarin over de liefde over drijfzand over leven over regen, tijd mogelijkheden, fantasie en wat ik daarin ronddraai en zing een wankel liedje, en half wankelend... over jou en over de liefde die ook heel belangrijk is, opgerold in een draaiorgel.-…

ik deed een stalen bril op zodat de harde werkelijkheid m'n ogen niet zou slaan. Maar m'n ogen bloedden omdat ik nog visioenen had van brandende schepen. beelden als breipennen in mijn vizier en m'n oren hoorden de storm aankomen. schuin als een zinkend schip zou ik vergaan en ik schreeuwde als een leeuw, helaas maakte ik de…

Bij mij moet je niet wezen als je wil weten wat me beroert, heel treurig is mijn wezen en is dat niet genoeg? 'K hou niet van overdrijven. langsdrijven als een boot op een rivier, statig en traag kan me toch méér boeien. Op het land bezijden hoor ik koeien loeien alsof er niks voorbij is gegaan, geen Tijd, geen grenzen lijkt het…

kras op beest! maar hij luistert niet hij fluit me uit klote vogel.…

Hopeloos starend in 't gat dat zucht van moedeloosheid en geen kant op kunnen. Geen rugzak waarvan ik kan leven en geen toekomst waar ik naar uit kan kijken. Dan maar de verbeelding geen godsdienst, geen visioen maar gewoon de magie van Beeldenrijkdom en één dag tegelijk, stap voor stap op weg naar waar het lot mij brengt,…

ik vertrek van het treinstation wat langzaam kom ik op gang maar met inkt onder m'n voeten schrijf ik toch al glijdend een trillend maar best soepel gedicht. ik vertrek en denk licht om de orde niet te verstoren maar stevig genoeg op de glinsterende rails, zwaar genoeg om stevig te staan. op m'n voorhoofd draag ik een mijnwerkershelm…

de drankorgel die is draaiende, hij draagt ( naast de in zijn aangetaste, verouderde brein geleegde flessen) ook nog 's een aantal kilo's in z'n rugzak mee -door de kille binnenstad- en het lijkt hem ook allemaal om het even te zijn (schijn?) hij eet enkel brood en drinkt ongelofelijk veel liters bier.., en binnenkort gaat hij…

een boot is zoekgeraakt en de zee is veel te groot, overal zoeklichten, maar nergens een teken van leven, het waait hard op het strand. de meeuwen staan stil in de hemel... waar moet ik nu heen verlamd in bed liggend...?…

wat is het allemaal banaal de weg heen de weg terug stuurs over de zeeën varend of kalm liggend op je rug, wat is het allemaal druk, de muffe kamers van de oudheid, de techno-kamers van het nu. Nee, vrolijk word ik er niet van maar bedenk me wel dat ik er aan mee moet doen -ik geloof niet in onthechting- soms sta ik pardoes voor…

deze kant is vanzelfsprekend van deze kant gezien is t indrukwekkend. Vanaf die kant anders. Helder toch? Ik heb alleen mezelf nog niet gezien daar. Dat ver- dient een wandeling naar de overkant dus. Daarna kan ik nog zien.-…

ik ben een standbeeld. ik hoop door zo te staan de tijd te kunnen verslaan die ik normaal niet kan regelen, de tijd gaat maar rond, komt nooit op de- zelfde plek uit. Misschien moet ik me van steen of ijzer slaan, gebeeldhouwd blijf ik in de ruimte wach- ten op wat komen gaat. niks natuurlijk. maar ik kan het proberen. stel…

Geen concentratie, geen punt om naar toe te gaan, geen doel, geen zin, geen licht. Ik gooi nog wel flauw een pijltje naar 't bord, maar 't blijft niet haken, maakt een knik en valt dan op de grond. zo voel ik me ook. Ik sta met een glas bier in m'n hand en neem een slok zonder schuim. Lauwe pis. Ik kijk met troebel oog naar de uitgang…

help me de spijkers om me heen te slaan, naar buiten gericht als een stekelvarken, help me een vissenkom te zijn vol met zuurstof en roep m'n naam. blup. miauw voor mijn part. ik hou van jou. (dat is wel zeker). zolang als ik sta. loop. zit. kruip. spring en 't me duizelt alsof ik naar een kameleon, een kleurenpalet kijk. ik ben…

een sirene, de zon van goud begeleidt de voortrazende wagen, ergens ligt bloed op de stoep of andere wonden moeilijk te zien, je houdt je stil en wacht af, vergeet gauw, drukt de angst weg. Heel ge- zond overigens, de hele tijd in godganze paniek. ách nee, loos alarm denk je, maak je je- zelf wijs, geen bloedplas geen dader…

de draad die je oppikt opnieuw de lijn volgen al is ie krom als de Rijn maar wel vloeiend, zacht hoop je als donkere olie en zo loop je ook, met vliegen en opgestookt door bijen door het ver- keer dat dan leven heet. Maar ik ken geen betere weg! moet zo gaan als een gebroken bezem de straat door, schoonmakend wat ik niet moet…

Al is t koud en oktober en voel ik me alleen, ik denk een gans bij me. Sla m'n arm om m heen lekker warm denk ik ik voel t meteen, Zoveel zachte veren, daaronder warm vlees. een kloppend hart. Wat kan ik nog meer verwachten van een dier? Nu op dit moment meer mens dan ik kan zijn, -de fontein spuit ijs uit met lange snuit-…

weer lastig weer vandaag. god trekt mini druppels uit de wolken, ik loop met paraplu traag, moedeloos door de binnenstad, verhoog m'n kraag. Bbrr wind mist op de ramen, chagrijnige vlug- wandelende norse mensen, geen 'hoi' of 'hoe gaat het', ik loop ook met strakke kop de supermarkt in en schud m'n paraplu. Naast me een hond die schudt…

alles wat er niet is wat niet bestaat is heerlijk ik bedoel niet de godgruwelijke leegte van het niks maar meer de hoop op iets wat alles beter maakt dezelfde hoop die je krijgt wanneer je op een bloedhete dag de koelkast opent of een lichtstraal in een duister bos iets wat alles beter maakt, iets dat een zucht slaakt…

1 ik weet 't niet. waarom we hier ook alweer hebben afgesproken. Buiten is het guur, overal damp op de ramen en buiten de gebouwen die rook walmen van de daken... 2 (binnen) en nu is een kachel waar- aan we ons warmen nog voor één keer....laten we t nieuwe zeer rusten en het oude vertekend verbeelden en aan t raam de…

de zee ruimt m'n gedachtes op, maakt er sop, schuim van. ik blijf verbaasd achter op 't strand in een boot vol kogel- gaten, zeewier op de randen. laat ik deze droom verlaten, denk ik. Maar dat is niet ge- noeg. Eerst nog even naar de kroeg. In m'n slaap kan alles. ik sla acht bier achterover en ga dan zó over de kop! 'k ben een kerel…

de wind neemt m'n gedachtes mee ik ga er achter aan alsof ik op bladeren jaag die rollen over de grond van deze lange straat. (waar zijn m'n gedachtes nu? o ja, door de wind meegenomen. honderd keer herhaal ik dit in m'n verwarde hoofd. op deze kille ochtend deze onrustige ochtend). een hond blaft in de verte, angs- tig verward…

met een fakkel rende ik over het maanlandschap in een donker trainingspak ik was werkelijk verlicht! En om mij heen rende mensen met vlaggen in hun hand te zwaaien, heftig de stokken heen en weer. Met de an- dere hand maakten we knijp- bewegingen richting de aarde, zo van: 'wij zijn lekker hier en jullie zijn lekker daar!' ik had…

een chrysant stijgt op uit de bruine w.c.-pot, de boiler verspreid een alcohollucht. mijn teevee maakt boerende geluiden, da's helaas mijn straf voor het zuipen van van- avond, dus ga ik maar weer liggen op een bed zonder veren. Dat is best hard! ik heb het er echter wel voor over, alleen de kater, straks, zie ik tegen…

Alles cool waarom niet? Het is herfst wat wil je dan?…

ik zit in de auto het is koud buiten hier zit ik heerlijk met jas om me heen geklemd, een zigzag van fietsen auto's brommers onder grijze wolken de ruitenwissers gaan piepend heen en weer ik hoop dat je ach, ik hoef het niet te zeggen, ik kom zo naar je toe, ik zet me vast in de stoel en geef gas en denk aan jou…

daar gaan ze weer in de gouden koets alleen, waarom door paarden aan- gedreven en niet door straalmotoren?-…

Atalanta zit op bloem snoept onder brede vleugels nectar op…

'rot op naar je eigen planeet!'…

loop mee met de storm je jas waait weg je staat in je hemd kou dringt in je huid de regen valt op je dak je wordt verkouden je ziet door de regen de bomen niet staan, wat ben je eenzaam. -…