Alle inzendingen van cornelis van zwaanshoek

het lijkt of we maar wat zeggen bijvoorbeeld still in love with you en dan denk je hoe kan dat waar zijn altijd dezelfde woorden maar het is de waarheid…

ze belt ze praat langzaam ze zegt niet heel veel maar het is haar stem die ik altijd wil horen…

steeds kouder is de wind het had al lente moeten zijn maar steeds kouder de wind zoals altijd…

ik weet vaak niet wat ik zeggen wil een boom in bloesem maar de lente blijft uit een omhelzing hoewel je net hebt afgebeld een tram of een bus ondanks sneeuw en regen ergens steeds dat gevoel, die diepte dat ik van je hou en dat ik dat moet zeggen zeg me wanneer zeg me hou van jou…

waar is tussen de spieren en het vlees ergens nog de ziel misschien is de ziel wel verzonnen helaas niet de spieren en het vlees ik had iets anders willen zeggen het bloeden van mijn hart om maar iets te noemen, lied op de radio…

Nieuwe paus gekozen trouwens de goeie man is 76 jaar. Ofwel moeten wij ook tot die leeftijd doorwerken en nog langer, ofwel is paus-zijn eigenlijk geen werk.…

een dag en dan weer een dag wacht ik op warm weer roepende vogels…

lente kom ik verlang naar je als de zomer…

op een gegeven moment ga je gewoon dood al is het lente…

geen vogel gehoord in al die zon weten ze dat de lente wacht…

iemand op het terras wilde het hebben over Kant ik wist er niet veel van gelukkig wel dat hij altijd dezelfde wandeling maakte van zijn huis naar een punt en weer terug kwam ik dus goed mee weg door dat te weten maar ergens overviel mij een soort treurnis en een gemis aan Kant en wat hij dacht, vertel mij ik weet het niet maar…

vaak weet je de kleur van ogen niet maar nu wel want het is lente…

Waar zijn we nu ? Zingt de zanger. En hij zingt nog heel veel meer, maar wat ik blijf horen is die gezongen vraag : Where are we now? Where are we now ? En ik kijk naar de hemel waar nog wat sneeuw vandaan valt en er een zwakke maan schijnt en morgen misschien zon of regen Het blijft maar zingen die vraag en ik kan niet anders…

stel je de dood voor als een lugubere man met een zeis dat was de landbouwtijd nu is het iets in de trant van nanodeeltjes die wegwaaien met de wind en de zon maar als ik wakker word in de nacht staat er opeens weer die schim van een man misschien in een clip op youtube hij zegt: ga snel op reis weg van mij en wees niet bang, want…

we hebben berichten gestuurd over onszelf diep de ruimte in jaren geleden al en nu net komen ze buiten ons zonnestelsel stel je voor dat ze over miljoenen jaren worden gevonden en begrepen dan leren zij iets over ons wat wij waarschijnlijk al lang weer zijn vergeten…

wie het weet mag het zeggen waarom je midden in de nacht gaat schieten het kan iets geweest zijn tussen dromen en waken toch waarbij je diepe angsten het overnemen en een wapen grijpen en dan zit je liefde daar dood in plaats van een niet bestaande inbreker op de toilet en ben je verder niets meer dan excuses en tranen, hoe…

we dachten eerst dat God was daarna werd het evolutie maar nog steeds begrijpen we niet al te goed vraag is natuurlijk wat begrip is en wat poezie wie weet gaat poezie dieper dan een beetje begrip nou ja, soms wel regelmatig ook niet dat maakt het alletwee aanlokkelijk…

Ik eet een paar pinda's en ik vraag me af of je op pinda's kunt overleven voor het geval dat, alleen maar een paar pinda's of zo Ik kijk een natuurserie bijna al die dieren blijven in leven op bijna niks, zeg zoiets als op een paar pinda's of algen dat is de dierlijke conditie bv. 3000 km. zwemmen voor wat garnalen een walvis…

Ik had je kunnen neerschieten maar deed het niet, had niet eens een wapen maar gedaan had ik het wel en daarna had ik spijt gehad en naar de sterrenhemel gekeken en m'n gezicht verborgen in diezelfde handen, vergeef mij. Ik heb het niet gedaan, maar had het willen doen, schatje…

gekke momenten dat je terugdenkt aan iemand die dood is en die je mist zo heb ik met Kees regelmatig biefstuk gegeten in dat Amsterdamse restaurant wij hielden van de smaak blijkt het nu paardenvlees en denk ik opeens weer aan die tijd met Kees we zouden er zeker over gepraat hebben en gelachen maar dat kan nu niet meer…

je kan nooit zoals je zegt iets beloven en je kan niet van iemand houden oke maar waarom blijf je dan bij mij terwijl je weggaat en kom je met een bos bloemen god wat heeft men maar ik zal je missen ga, en kom niet terug wat dat aangaat of mij of jou, hou van jou en een paar tranen…

je kan nooit zoals je zegt iets beloven en je kan niet van mij houden oke maar waarom blijf je dan bij mij en kom je met een bos bloemen…

het is de winter die me raakt, een koude speer die ik liefst wegwerp…

ik wil altijd jou diep in de nacht tot aan het ochtendblauw altijd wil ik jou…

het is laat en het vriest naar de film geweest waar we over napraatten nu weer terug in mijn huis denk ik nog aan die beelden en al die woorden beelden en woorden nu in het donker zien ze je niet een liedje op de radio een paar tranen hou je adem nu maar in en stik niet…

de Jaap Edenbaan terwijl je schaatst kijk je het nauwelijks aan tot het moment zoals vandaag dat de sneeuw valt en je gelukkig bent dankzij de sneeuw en de kou ondanks vermoeidheid en een geeuw is het: ik hou van jou zo mooi het wit op de Jaap Edenbaan en op zoek naar brood een verloren meeuw was je er niet, was beter maar gegaan…

je kunt het bang zijn heel filosofisch omcirkelen maar als de angst toeslaat ben je een zwerm vluchtende vogels…

ik ben moe en weet wel waarom maar vraag het mij en ik weet het niet ik zie de vlucht van de vogels ver zullen ze gaan zo ver zulllen ze vliegen ik ben geen vogel en ik ben moe…

de dagelijkse dingen om te beginnen douchen dan ontbijten en op buienradar kijken of ik droog zal blijven trek meteen een regenpak aan het beginnende licht en de lanterenpalen die uitgaan geen tijd voor weemoed of verlangen want de dag is pas begonnen en meedogenloos het zal weer gaan zoals een dag nou eenmaal gaat…

soms doet iets pijn bijvoorbeeld wat een dochter over je zegt en dat wil je niet weten maar het doet wel pijn oke, ontken het maar het is waar…