Alle inzendingen van cornelis

dit is een gedicht dit is niet voor kinderen dit is de zware regenbui van vandaag terwijl we schuilden helemaal in rookwolken onfortuinlijke fietsers vol in de regen zagen we voorbijfietsen we hadden het over vluchtelingen ook over heel vroeger net schuilend voor de regen met onze dodelijke sigaretten lachten we…

ik hou van je van je ogen en je mond die altijd lacht en je stem en je borsten hou ik van van al die verte hier gekomen over ondenkbare streken, woestijnen en bergen en tenslotte hier in mijn armen wat een beetje gek is dat ik van je hou en jij van mij hou ik van je en vandaag eindelijk je stem over de telefoon ik mis je zei…

je ziet de helikopters boven de bloemen van Syria en ze gooien er iets uit met groeten van de president zwarte objecten vallen en dalen en dalen en komen neer ontploffen op huizen en in straten iedereen snelt toe om de doden weg te halen dat zijn de mensen die er nog zijn ze hadden ook vast weg gewild maar nu eerst de mensen uit…

schrijf om te beginnen niets opvallends geen enkel woord mag mooi zijn of iets uitdrukken doe dat dan ook niet geen enkel idee mag je zeggen eigenlijk geen enkel beeld mag je bedenken verbiedt alles en wie weet is er opeens iets wacht, wacht, hoor alleen het ruisen van het riet zo alleen ben je en moet je zijn…

mijn kleindochtertje van vijf maanden wilde helemaal niet slapen mijn ogen vielen dicht zag ik door de kiertjes dat ook haar ogen dichtgingen ik keek nog een beetje en zij ook ik hield het langste vol, zag haar slapen eigenlijk was ik wakker sliep ik toch een hazenslaapje…

hersenen is meervoud beter woord dan brein Freud wist al dat de hersenen zich niet gedragen er zijn hersenen die inmiddels de oorsprong onderzoeken van het heelal en wat ze zelf zijn als hersenen hoogst onbetamelijk hersengedrag genoeg hersenen ook die geheime plannen organiseren wat Freud in de gaten had om zichzelf te vernietigen…

stel je vader pleegt zelfmoord terwijl hij het eigenlijk makkelijk had en de geschiedenis kent van miljoenen die alles deden om te overleven in ondenkbare toestanden de hemel schreeuwt om de dood in zandstormen de hemel huilt bij een begrafenis men is onderweg naar nergens voor een betere toekomst bedenkt mijn vader hier...…

Je zegt dat iemand een 'depressie' heeft denk je aan grijs landschap Mont Ventoux in de mist,flarden maar twijfel gerust daar aan het is eerder iets wat je vernietigt iets wat uit de diepte opduikt en je verslindt, 'hersenetende amoeba' bijna niets mooier dan door half zichtbare landschappen te fietsen in de wolken en achter je…

bij poezie denk ik eerder aan woorden dicht bij de bodem vlak boven het water of diep er in zie je opeens een meerval zwemmen je weet niet wat dat betekent als je dat niet weet weet je eigenlijk niet veel terwijl de wind waait over onrustig water herhaal elke mooie zin blijf alles zeggen kijk naar de lucht de vogels…

Zelfmoord? Waarom? Eens te meer het besef dat we 'depressie' niet begrijpen Net een nieuw boek uitgegeven kon hij in elk tv-programma komen en iedereen zou weer aan zijn lippen hangen maar zijn lippen waren blijkbaar al dood, hij wilde niet meer praten zoveel heb ik van hem gelezen in de kranten over kunst en het fascinerende…

Syria was ooit een Griekse aanduiding wie weet betekende het prachtig lieflijk land haar haren waren golvend als een kudde schapen die de heuvel afrende naar de bron om die te vinden en dan dat zachte lispelen van drinkende schapen en daarnaast de oplettende herder Syria was ook het land van moeders en vaders en vrienden van…

er zijn situaties dat je moet vluchten evengoed ook situaties dat je zou kunnen blijven lange doeken hangen in de straat om scherpschutters het zicht te benemen dat was je vertrouwde straat en de bakker zegt dat hij blijft met zijn brood en niet weg gaat zijn kinderen zeggen dat ze gewend zijn aan deze puinhoop blijft wel hun straat…

je doet wat boodschappen bij de nieuwe Jumbo en de Lidl als je buiten komt met al die tassen regent het pijpen met stelen en je denkt even aan die uitdrukking pijpenstelen terwijl een Syrische collega die ook boodschappen deed op haar iphone heel veel doden laat zien ze praat als een Amsterdamse zonder moskee haar heldere stem terwijl…

mijn kleine kleindochter ruikt lekker en ze is zo mooi ze kletst al wat maar niet over dat jongetje wat iedereen nu ziet op die vreselijke foto aangespoeld op het strand van de vrije wereld, hoe erg maar zo kwaad ben ik ook hoe kan dit,en hoe stom kan je zijn?…

stel je valt dood van je fiets en niemand die dat weet of ziet langzaam groeien de planten over je heen en je wordt opgenomen in ja, in wat laten we zeggen het bos iedereen die je mist in de verte wat tranen geen kist of toespraken niemand weet waar je bent je ligt ontbindend onder mos en varens maar niemand die…

Abraham ging zijn enige zoon offeren dat viel goed in die tijd maar hij was ook erg slim hij had al een bokje klaargezet en hij riep: Kijk, een bokje van God ! Dat offerde hij en hij kwam terug met zijn zoon iedereen opeens vol bewondering: zijn God was barmharig, eindelijk eens en iedereen wilde liever daarin geloven en alsjeblieft…

neem het eerste woord dat in je opkomt en draag het met je mee zover je maar kunt: boom denk bijvoorbeeld aan alle fysische eigenschappen maar dan had het ook iets heel anders kunnen zijn denk dan aan het ruisen van de bladeren als het regent maar dat is slechts hoe je de boom hoort denk dan aan de boom die je nooit zult…

dan denk ik dat God het niet uitmaakt wat ik draag of wie ik ben niet eens of ik goed ben of oplettend die God is niet goed of kwaad net als ik het is de God van Spinoza hij zag het als eerste maar komt niet van hem we zijn alleen in dit Goddelijke heelal…

mis je liefste zoals ik de zon mis als het regent mis je liefste zoals ik woorden mis als ik iets wil zeggen mis je liefste zoals ik mijn sleutels mis voor mijn eigen deur mis je liefste zoals ik de regen mis als ik dood ben mis je mijn liefste…

een paar grote schepen kwamen met volle zeilen binnen over het IJ de wind was precies goed daaromheen de kleinere boten je zag bijna grote zeezoogdieren omgeven door springerige vissen zwermen op zoek naar voedsel terwijl de oude walvissen binnen zwommen chagrijnig dat ze gevangen waren in de fuiken van de Zuiderzee drijvend langs…

neem een plaatje van een koe of zo daaronder schrijf je dan 'koe' maar iemand anders zou schrijven 'vache' en zo nog tientallen woorden voor die .... je denkt simpel 'koe' of gewoon 'vache' wat ook een koe is maar ook niet althans het woord is niet hetzelfde we kunnen hetzelfde zeggen met andere woorden,maar is…

op je balkon sta je in het donker hoor je de regen en de regen die optrekt vanuit Duitsland en maar doorgaat de regen en de regen die je in het donker niet ziet maar wel hoort hard en harder en dan weer even zachter nog zachter nog zachter dan weer keihard en zwaar het tikken op het aluminium het ruisen van onschuldigen…

zoveel kilometer heb ik er gefietst vraag mij niet wat ik onderweg heb gezien het was mooi maar fiets ik er weer zou het nieuw zijn je fiere graan vol licht en strepen in weilanden koeien en schapen kleine dorpen met lelijke kerken maar eerlijk gezegd was het de eerste keer Groningen je verte vertekend door wind…

zoveel moeders en zoveel vaders zoveel meisjes en zoveel jongens zijn gestorven aan een gebroken hart ik denk aan hen en hoe ze luisterden naar nog een laatste liedje in de kerken brand je dan een kaarsje steeds verwonderd over licht dat valt gebroken hart ik denk aan ons gebroken hart…

er liggen uien bleek in de middagzon ze liggen op tafel naast prei en rode kool en wat bruin brood zeker belegen kaas de hele ruimte ruikt naar kaas en knoflook en er zijn stemmen ze praten over bijna niets het weer en de bewolking die of die die te laat komt weer terug is uit een ver land waar we verder niets van horen…

spruitjes glimmend van een vleugje olijfolie witlof heeft een zekere trots als je er gedachtenloos naar kijkt ergens zwom een vis tegen de stroom en die ligt nu op je bord met kappertjes de regens slaan het aardappelland beetje schillen of niet,met wat jus de asperges zwemmen in boter en niet te vergeten veel peper en zout 'mon…

Een vriendin bezoekt steeds haar moeder en haar moeder vergeet dat steeds weer Hoever gaat zoiets ? Je kijkt nog uit over verre velden maar je herrinnert je niets meer van die enkele blik die zich steeds herhaalt Ze zit aan bij het avondmaal op de dag van het lijden van Christus Ze heeft altijd gedacht dat haar ziel naar de hemel…

een geliefde zegt 'ik heb slaap' denk je eerder 'de slaap heeft haar' en als je dan naar haar kijkt terwijl ze slaapt zie je dat ze ademt en dat ze praat in haar slaap dus slapen is niet als de dood blijft de vraag wat de slaap dan is en wat de dood laat haar maar slapen…

luister naar de woorden die in je opkomen wat ergens een raadsel is je denkt dat je tijdloos dicht maar zelfs het eeuwig melancholieke 'altijd november' is dertiger jaren evengoed is het noodzakelijk om iets te zeggen alsof het nooit zo was inderdaad het was die tijd, die dag die middeleeuwen die we later zullen zijn nauwelijks nog…

zit ik op de bank te kijken naar iemand die vertelt zij steekt de Noordpool over en het is best wel koud maar dat heb je nu eenmaal dat het koud is in die gebieden belt er iemand mij of ik meega naar de Zuidpool je weet wel met die pinguins die zo bij elkaar schuilen met hun eieren dat we daar dan heen gaan liefst op de fiets…