Alle inzendingen van delius

Hoe bijna ingetogen het licht boven dichtgevroren meanders neigt zich aan al wat uit het ijs steekt te bezeren…

Een landweg met kasseien hier vriest het niet dat het kraakt maar dat het blinkt…

Daar stond hij dan te kijken of was het andersom wou hij dat wij naar hem zouden kijken het terrasje was niet groot en hoe bevallig hij daar stond ofschoon gewoon maar van beton…

Magistraal verpakt de innemende stilte kraakt bij elke stap…

Het is bitter koud ook al doet de zon haar deel schrale wind alweer zie de beemden huiveren het is stil langs de rivier…

Zij knikte verstild zijn afwezigheid zo groot de houtkachel dood de tafel anders daar viel geen nutteloos woord…

Een lariks wenkt in de tuin licht buitelt binnen en buiten daar vliegen vogels stopt een bonte specht het hakken meer dan mooi verrast…

Wie sprak daar van een mooie dood de laatste fazant ving veelkleurig in volle borst het laatste lood…

Een haag vol ervan en akkers klaar om naar te luisteren zelfs een draaiend karrenwiel kraakt van poëzie…

Niet alleen de plotse hagel bleek zo haastig maar meteen ook wij…

Een buitenbeentje kwiek strandpleviertje rennend langs de waterlijn…

Herinneringen wiegend kijk je naar foto's zo mild was je schoot…

Decemberavond het is onstuimig buiten de wind fluit om het huis rammelt aan deur en luiken ik luister in het duister hoe hij adequaat niet één dakpan onberoerd ook maar achterlaat…

In alle vroegte hij laat er geen gras over groeien daar kraait hij alweer…

De sneeuwbes fonkelt alweer een herfstig wonder je kikt ervan op…

Grachten rimpelen je zou zeggen van verdriet daar ging de mare het water opnieuw te diep de ophaalbrug hielp hier niet…

Een nobele kruin van halfedel filigraan van bevend koolstof aan een grijsgrauwe hemel de wind ervan aangedaan…

December komt er aan het is al koud in de stad aan den lijve voel je dat minder woorden meer gehaast weer de laarsjes aan weer de mantel aan sjaal en hoed wat een beetje winter al niet doet…

Monumentenzorg kerktoren in de steiger beiert nog klokvast…

Ze liggen er zo verleidelijk zo aantrekkelijk zo bekoorlijk bij loop of rijd er maar eens op koppig een en al kasseien je rijdt er je banden op kapot zweten zwijgen op je tanden bijten wilgen langs de weg binnenweg holleweg kijk eens daarboven is de hemel je bent al ongeveer halfweg…

Je draagt je bikini koolzwart met amore je schouderbandjes zitten goed je slippers wit nog voor ik je bekijk weet ik het al de zon kijkt ervan op je taille maakt furore…

Wilgen weer geknot het lijkt me wel een netjes afgesproken spel…

Kasseien blinken het dorp hangt in de regen de klokken luiden er staan steigers rond de kerk een tijd van restaureren…

Stokoude pannen op de kerkhofmuur je kunt er zonder moeite boven binnen zien de zerken kijken je zelfs vriendelijk aan even blijven staan misschien dat ongewisse ondergaan hier is de nood geleden en verstreken van de dood een deugd gemaakt…

Winter in de stad zij stapt gezwind langbenig pas op zebrapad…

Winterheide bloeit het maakt de tuin wat stiller en warmer het oog…

Over de gracht een nieuwe houten brug geen zuchten geen gekraak maar klankvolle resonans het hek helaas dicht het bos privaat ach Rodrigo wat een allee van de bosbessen wou ik de geur van de stilte wou ik de kleur…

Ik ben een ordeloze groeier een luxe voor een snoeier een naakte bloeier ik zeg het met geel al vriest het dat het kraakt ik ben een echte stoeier…

Op het stoppelveld een grote blauwe reiger zo onopvallend…

Van indigo en koningsrood van waterverf en smaragdgroen van zonnebloemen en koolzaadgeel van koolwitjes op lavendel van al die dingen meer vertel ik als het zomert weer…