Alle inzendingen van delius

Men fluit het staat je goed dat rokje kort geruit overbodig het te zeggen…

De prille ochtend strooit een vluchtig coloriet de berken dansen…

Prille wilgen jong nog van gewei zwart-wittekoeien knalgroene wei een buizerd hoog in de lucht om zijn vrije val toch zo berucht een wilde gans kribbig wit bekijkt het topfit…

Hagelwit het garen waarmee ingebonden ongeschonden het boek dat ik openvouw ongerept de ochtend nog in dauw…

De dagen zijn mild tegen de avond hoor ik in de hazelaar licht en schaduw pokeren om de allerblondste noot…

Ach mijn geliefde in je berghang heerst chaos woedt brand cipressen als toortsen dorpen verschroeid omsingeld door vuur je aarde gloeit ach waarom sloeg het boze weer toe je bergdorpen ijlen verkoold en doodmoe…

Mozart in the air een en al lichtvoetigheid kijk eens hoe hij swingt…

je belt me van aan de Oostzee zeg je wat ben je toch mobiel wat ik doe vraag je ik lig in bad tot aan mijn oren in het schuim moeke gaf mij het mobieltje vandaar mijn goede luim…

voor eeuwig in steen gedacht in schaduw verstild na jaren door licht gekust Aphrodite hoor toch in het zuiden Ouranos daar huilen boven zeeschuim in de wind…

dans dans voor mij hier op de grens van het getij je bent mijn ebbe en vloed de schelp die op het strand zich vlijt het parelmoer waarin ik naar je kijk als je voor de eeuwigheid met mij vrijt…

als was het een stuk van mij een wilgenkop eigenzinnig in een groene dreef een boterbloem die het maaien van de graskant overleeft een wandelpad vertrouwd onder oeroude bomen geluk dat mij beschoren is zolang ik nog durf dromen een paard dat hinnikt als het mijn voetstappen hoort het diepe rood waarmee een laatste roos…

een ronde witte tafel in de zon ik wou dat ik er een gedicht op schrijven kon je hakt met je gedachten in de tuin je haar krult van de goede luim vandaag moest het gebeuren teveel onkruid zag je staan met gele handschoenen ging je ertegenaan een duif met jongen in een berk moet het gedogen ze kijkt je aan met argusogen een ronde…

ik ken een huisje met nog ranke wilgen voor de deur ik ken een boerderijtje met jonge stieren in de wei ik ken een boom die onder appelen bezwijkt ik ken een akker een zee van vlas gelijk ik ken een kerk met potloodtoren ik ken een poort met blauwe regen in de zomer ik ken zoveel maar zeg mij ken ik jou…

je loopt op het terras met weinig of niets aan je ziet de zon uitdagend aan de hemel staan wat de zon doet kan ik ook denk je met groot gelijk je bent zo stralend als ik naar je kijk en zo blond je brengt mij van de wijs pak je cabriolet ik heb een rijbewijs…

je moet er even bij stil staan als je hem ontmoet hoe hij bij de oversteek simpelweg niets of niemand ziet en al bij voorbaat van de kevers aan de overkant geniet…

je knipt je nagels in de zon als ik onopvallend door het venster naar je kijk in het vliegtuig leek je mij zo klein kwam het door die fokker of die wolken zo immens maar je zit daar en je knipt je nagels zo bevallig dat ik heel begerig in je nekvel bijt…

een slak mikte populierenhoog de hemel was haar niet beloofd maar het traject was mooi…

meesjes tokkelen in het rijzig ranke riet snaren van een harp grote lisdodde een sloot is haar niet te min kaarsrecht kijk eens aan drie hazelnoten hokken knusjes bij elkaar in een bladoksel…

at je al een keer cactusvruchten in de zon kom eens naar El Jem op een blauwwit terrasje zet je strohoed lichtjes scheef…

kom je terug vroeg zij haar zwarte haar languit opzij slank stond zij aan de trap en keek als zocht zij mij ik kom terug zei ik prachig leek zij mij ik liep de trap op draaide mij niet om het deed wat pijn klokvaste vlucht de trap op waarom dacht ik vroeg zij beeldschoon dit mij…

ik zag je komen geheel in 't wit ik riep je naam er was geen ontkomen aan een geur van oleander hing in de laan je liep langs bloemen je had iets vrolijks aan zelfs de sterren was je glimlach niet ontgaan het was ook niet toevallig volle maan…

zij heeft een wipneus geen wonder zo slagvaardig zet je zo schaakmat…

alsof hij stilstond lag de rivier daar in de ochtend ik loop erover naar de overkant dacht ik onomwonden toen hoorde ik een schreeuw een ekster scheurde in een hoge populier het hemelsblauw ik zag de maan bijna doorzichtig…

zondagochtend hartje zomer afspraak met een vlinder hagewindewit locatie kleine steentuin spot lavendel bloeit volop hij knipt de stilte in fragmentjes zaligheid gunt zich tijd geniet de weligheid verdwijnt eensklaps zoals hij kwam pretentieloos voor alle eeuwigheid…

ach Rosamunde teder vraag ik je ten dans je laat je glimlach op mijn ogen rusten ik wil je kussen je neigt het hoofd je hebt het mij allang heel speels beloofd ach Rosamunde kom met mij dansen ik wil je kussen een glimlach rankt om je hoofd ik heb het je allang heel speels beloofd ach Rosamunde laat ons dansen wij hebben het…

als je kon was je weer een vlinder wit helemaal in 't wit je fladderde als je kon je dartelde boven lavendel blauw heel diep blauw als ik kon vond ik opnieuw de liefde uit licht ik omvormde licht tot goud ik sprokkelde schonk het je bladgoud voor de liefde nooit te oud…

er bloeien hagen geur bestuift lukraak de wind een bij kieskeurig…

er is een groot verlangen in de maak je weet nooit wat het is iets als een gemis letters en cijfers komen er niet aan te pas geen kluis of safe geen doos een code is niet nodig ontcijferen uit den boze het heeft iets van wonen in hoge bomen van een vergezicht in kruinen dromen in een maannacht op een kruispunt van de sterren Lulleby…

er ligt een dal er loopt een beek en vruchten aan weerskanten er staan korenhalmen en pompoenen glanzen er is de zon het is nooit droog hier hangen wolken nooit heel hoog en bij valavond in de zomer hoor je krekels hier springt geluk gewoon in 't oog…

zo windstil kan het op de vijver niet zijn dat er geen rimpel aan het oppervlak opkijkt als de loopplank onder mijn voetstap meent te moeten kraken…